ดิบ Jap น่าจะมาวันจันทร์... แต่ท่าทางผมคงจะวุ่นกับการย้ายที่พักคงไม่ได้แบก Notebook ไปด้วย (มีแต่ iPad) เลยใช้สแกนจีนแทนเลยละกันนะ

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

โทวตะกับยูกิฮิเมะยังคงกำลังเดินทางไปที่หอคอยอยู่

-โทวตะเริ่มบ่นว่ายังไม่ถึงซะที... ยูกิฮิเมะบอกเพราะต้องเดินไปก็เลยช้านะสิ

-โทวตะเลยถามกลับว่าทำไมต้องเดินด้วย... ยูกิฮิเมะเลยอธิบายให้ฟังว่าเพราะถ้าเดินทางไปโดยใช้พวกขนส่งมวลชน (รถไฟ, เรือ, เครื่องบิน)... ถ้าไปจ๊ะเอ๋กับพวกนักล่าฆ่าหัวเข้า มันจะมีการนองเลือดเกิดขึ้นน่ะสิ ...โทวตะเลยตัดใจ(คือจะยังไงก็ได้) แล้วก็เดินต่อไป(ร้องเพลงไปด้วย)

-โทวตะบอกว่าพอลงหลักปักฐานที่เมืองหลวงได้แล้วจะกลับไปหาชิโนบุที่หมู่บ้านอีกครั้ง... แต่ยูกิฮิเมะบอกว่าอย่าจะดีกว่า


-ยูกิฮิเมะบอกโทวตะว่า"พวกเราเป็นพวกไม่มีวันตาย อย่ามีเพื่อนซะจะดีกว่า ถึงมีไปก็มีแต่จะเสียใจทีหลัง"

-โทวตะเหมือนจะไม่เห็นด้วย ...ก็แย้งกลับว่า"อย่ามายัดเยียดความคิดในแง่ร้ายให้เด็กสิ" แถมตอนนี้ตนเองก็มีเพื่อน+ความฝันอีก 4 อย่างแล้ว ทำไมจะต้องเสียใจด้วย ...ยูกิฮิเมะขี้เกียจจะต่อปากต่อคำก็เลยบอกว่าเข้าใจแล้วๆ ...แล้วก็บอกให้หยุดพัก(เดินทาง)กันก่อน

-โทวตะบอกเห็นมีน้ำตกอยู่ใกล้ๆ เลยบอกว่าจะไปดำน้ำเล่นซักหน่อย ...ยูกิฮิเมะเลยบอกว่าให้ระวังพวกนักล่าค่าหัวไว้ด้วย เกิดเจอพวกนั้นใช้ท่าที่ใช้จัดการกับพวกผีดิบโดยเฉพาะเข้า มันจะทรมานยิ่งกว่าตายอีก

ยูกิฮิเมะ : ระวังตัวด้วยล่ะ

โทวตะ : รู้แล้วล่ะน่า เลิกทำ(ห่วง)เหมือนกับว่าผมเป็นเด็กซะที

ยูกิฮิเมะ(หน้าแดง) : หา?


หน้าเปิด


โทวตะกระโดดลงไปว่ายน้ำในแม่น้ำที่รอบล้อมด้วยน้ำตก

-โทวตะเหมือนจะเพิ่งเข้าใจเรื่องที่ยูกิฮิเมะเตือนว่าอย่ามีเพื่อน... เพราะเพื่อนทั้ง 4 ของตนต้องโตขึ้นจนแก่เฒ่า ส่วนตนเองต้องอยู่ในสภาพแบบนี้ไปตลอดกาล

ระหว่างกำลังถอนใจ... หัวของโทวตะก็ไปชนกับอะไรบางอย่างเข้า


ก้นนั่นเอง !!!

-โทวตะ(จำเลย)บอกขอโทษ... แต่โจทก์เหมือนจะไม่รับฟังพร้อมกับยื่นมือไปคว้าดาบ


-โทวตะโดนซัดจนปลิวไปไกล... แต่ก็พลิกตัวลงสู่พื้นอย่างปลอดภัย

โทวตะ : นั่นมันอะไรน่ะ!? (หมายถึงท่าที่โจทก์ใช้) ยอดไปเลย!

โทวตะ : ไม่ใช่สิ ช้าก่อน-

-ยังไม่ทันจะแก้ต่างเสร็จ... โทวตะก็สังเกตเห็นว่า...


-โทวตะเห็นว่าเป็นผู้หญิงก็เลยตะโกนคำว่า"ผู้หญิง"ออกมาซะดัง... ดูเหมือนโจทก์จะมีปฏิกิริยากับคำว่า"ผู้หญิง"เป็นอย่างมาก


โจทก์ : ใครเป็น"ผู้หญิง"กันหา!?

โทวตะ : แอ๊ก!

ผ่านไปซักพัก

โทวตะยังขอโทษไม่หยุด... แล้วก็บอกโจทก์ว่าเห็นหน้าสวยๆก็เลยนึกว่าเป็นผู้หญิง... จากนั้นก็ตบไหล่โจทก์แล้วบอกว่า"เป็นผู้ชายเหมือนกันก็อย่าไปโกรธเรื่องเมื่อกี้(จับก้น)เลย



-แต่โจทก์ยังไม่ยอมแล้วก็ชักดาบขึ้นมาจ่อคอโทวตะแล้วบอกว่า"ต่อให้ไม่ได้เป็นผู้หญิงแต่ถ้าเจอคนแปลกหน้ามาทำแบบนั้นมันจะให้ทำเป็นไม่โกรธได้เหรอ?"... โทวตะเลยต้องพูดขอโทษอีกรอบ

-โทวตะรีบเปลี่ยนเรื่อง... แล้วก็คุยเรื่องสภาพในเมืองที่ไร้แววของผู้คนอาศัยอยู่เลย... โจทก์ก็สงสัยเหมือนกันเพราะว่าผ่านมาหลายเมืองแล้วก็เป็นแบบนี้หมด(ไร้คน)

โจทก์ : ญี่ปุ่นตอนนี้เป็นแบบนี้หมดเหรอ?

โทวตะ : หือ? โอ นายเป็นชาวต่างชาติสินะ?

โจทก์ : ก็นะ แต่บรรพบุรุษของฉันเป็นคนญี่ปุ่น

โทวตะ : จริงดิ?

-โทวตะบอกตนเองไม่ค่อยรู้อะไรมากแต่เหมือนญี่ปุ่นจะค่อยๆทรุดโทรมลง ก็เลยมีเมืองร้างเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ เพราะผู้คนส่วนใหญ่ย้ายไปอาศัยอยู่ในเมืองหลวงกันหมด


-โจทก์ถามโทวตะว่ากำลังเดินทางอยู่เหรอ... โทวตะก็ตอบว่าประมาณนั้น+มากับเพื่อนอีกคน

-โจทก์บอกโทวตะว่าเป็นครั้งแรกที่มีเด็กรุ่นราวคราวเดียวกันหลบดาบของตนได้... จากนั้นก็แนะนำตัวว่าชื่อ"โทกิซากะ คุโรวมารุ"... โทวตะก็แนะนำตัวกลับเช่นกัน

-ระหว่างจับมือกันโทวตะก็เหมือนจะสังเกตอะไรได้


-โทวตะเปิดผมที่ปิดตาข้างนึงของคุโรวมารุขึ้นมา... แล้วก็ถามย้ำอีกครั้งว่า"ไม่ใช่ผู้หญิงแน่นะ" ...ก็เลยโดนคุโรวมารุซัดใส่อีกครั้ง

-คุโรวมารุบอกโทวตะว่าตนเองมาจากบนยอดของหอคอย... โทวตะได้ยินแบบนั้นก็ขอให้คุโรวมารุเป็นเพื่อนกับตนทันที  

-โทวตะตื่นเต้นใหญ่ที่ได้พบกับคนที่มาจากบนยอดของหอคอย(อวกาศ) เพราะมีเรื่องที่อยากจะถามเยอะแยะเลย


-โทวตะบอกคุโรวมารุว่าตนเองสัญญากับเพื่อนๆเอาไว้ว่าจะต้องไปเปิดร้านค้าในอวกาศให้ได้... คุโรวมารุได้ยินคำว่าเพื่อนก็เลยพูดทำนองเหมือนจะอิจฉาโทวตะ(ที่มีเพื่อน)ออกมา

โทวตะ : พูดอะไรออกมาน่ะคุโรวมารุ? ก็พวกเรานะ......

โทวตะ : เป็นเพื่อนซี๊กันแล้วนะ

-คุโรวมารุเหมือนจะรับมือคนแบบโทวตะไม่ถูก แต่สุดท้ายก็หัวเราะออกมาจนได้... แล้วก็บอกว่าโทวตะเป็นพวกแปลกๆ

โทวตะ(หัวเราะ+คิดในใจ) : เห็นมั้ยล่ะยูกิฮิเมะ? มีเพื่อนน่ะง่ายนิดเดียวเอง


-คุโรวมารุรู้เรื่องที่ดทวตะอยากจะไปที่เมืองหลวงแล้ว... โทวตะเลยถามคุโรวมารุกลับว่าลงมาจากอวกาศทำไม

-คุโรวมารุบอกว่ากำลังตามหาคนคนนึงอยู่... คนคนนั้นชื่อ"เอวานเจลีน เอ.เค. แม็คโดเวล"

-โทวตะได้ยินชื่อเอวาฯก็เหมือนจะคุ้นๆหู... แล้วก็นึกออกว่าคือชื่อของยูกิฮิเมะนั่นเอง

-พอโทวตะบอกว่าคนที่คุโรวมารุตามหาอยู่คือเพื่อนร่วมทางของตน... คุโรวมารุได้ยินเข้าก็มีสีหน้าตกใจ


-คุโรวมารุทำหน้าเหมือนไม่เชื่อว่าคนที่ตามหาอยู่จะเดินทางมากับโทวตะ... เพราะไม่คิดว่าผีดูดเลือดอย่างเอวาฯจะเดินทางร่วมกับมนุษย์ได้ ...แต่แล้วคุโรวมารุก็สังเกตได้ว่า... โทวตะไม่มีเงาสะท้อนในกระจก!!


-คุโรวมารุสีหน้าเปลี่ยนไปทันที... แล้วก็บอกโทวตะว่าตนเองเป็นสมาชิกของสมาพันธ์นักล่าปีศาจ

-โทวตะได้ยินที่คุโรมารุบอกตอนแรกเหมือนจะค่อยไม่เข้าใจ... แต่สุดท้ายก็นึกถึงเรื่องที่ยูกิฮิเมะเตือนได้... ก็เลยถามคุโรวมารุว่า"คงไม่ใช่นักล่าค่าหัวใช่มั้ย?"


-คุโรมารุบอกโทวตะว่าจะเป็นอะไรก็ช่าง แต่ตนเองคงจะเป็นเพื่อนกับโทวตะไม่ได้แล้ว

-โทวตะพยายามบอกให้คุโรวมารุหยุดก่อน... แต่คุโรวมารุเหมือนจะไม่ฟังและกำลังจะโจมตีใส่โทวตะด้วย"เพลงดาบชินเมริว"

ทว่า...


โทวตะ : ยูกิฮิเมะ!?

คุโรวมารุ : แกคือ...!?

ยูกิฮิเมะ : ชินเมริวงั้นเหรอ?

ยูกิฮิเมะ : ชวนให้นึกถึงเรื่องสมัยก่อนเลยนะ

โทวตะ : ดะ... เดี๋ยวก่อน ยูกิฮิเมะ!

โทวตะ : คุโรวมารุ !!!

จบตอน  


ปล. ว่าที่ซอมบี้รายต่อไป

ปล.2 ในที่สุดก็มีเซอร์วิส
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้มันใช่แบบนี้ซะที่ไหนเล่า !!!!!!!!!!!