แย่จังนะครับ ยังไม่ถึงเดือนแท้แท้ที่แฟนผมไปต่างประเทศ ทุกอย่างเริ่มเปลี่ยนไป ความใส่ใจเริ่มน้อยลงผมพยายามรักษาระยะทางใจไว้ แต่ดูแล้วยิ่งห่างเหิน

    เธอบอกผมว่า การคุยกันตอนนี้เป็นสิ่งที่ไม่สำคัญเลย สิ่งที่อยู่ตรงหน้าเธอนั้นมันสำคัญกว่า ในมุมผม ผมก็เข้าใจนะครับ ว่าเธอต้องปรับตัว เรียนรู้สิ่งใหม่ใหม่ แต่ก็อยากให้สนใจกันบ้าง หาเวลามาคุยกันบ้างไม่ใช่ว่างก็คุยกับเพื่อน เล่นเฟช  เวลาแค่ 5 นาทีมันก็มีความหมายสำหรับผม แต่เธอกับหาเวลามาให้ผมไม่ได้ทั้งทั้งที่ผมตื่นมากลางดึกเพื่อหวังว่าจะได้คุยกับเธอ
ทุกวันนี้ยังไม่ได้คุยกันเลย

    ตอนนี้ผมเริ่มปล่อยวางแล้วครับ ได้คุยกับคุณพ่อก็มีกำลังใจขึ้นเยอะ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในอนาคตผมได้ทำได้ดีที่สุดแล้วในสถานะคนที่รอ เปลี่ยนจากสนใจเเธอมาสนใจตัวเองบ้าง ทำตัวเองให้มีค่า หวังไว้ว่า
เวลาจะพิสูจน์ และผมจะยอมรับสิ่งนั้นไว้

จริงจริงไม่มีอะไรหรอกครับ ผมแค่อยากระบาย
ความรู้สึกต่างๆ ขอพื้นที่เล็กเล็กนี้
เป็นที่ระบายหน่อยนะครับ