พึ่งแต่งงานได้ไม่นาน สามีมีนิสัยชอบดูถูก ตวาดด่าต่อหน้าคนอื่น ทำอะไรก็ผิดไปหมด

มีปัญหาอยากปรึกษาค่ะ คิดไม่ตกเลย
เราพึ่งแต่งงานกับสามีได้เกือบปี เค้าเป็นคนดีมากๆ ขยันประหยัดซื่อสัตย์อดทน แล้วก็ดูเหมือนจะรักเรามาก
เราเป็นคนกรุงเทพค่ะ ทำงานมีเงินเดือนพอสมควร แต่พอแต่งงานกันเค้าให้เราลาออกมาอยู่กับเค้าที่ต่างจังหวัด
เปิดกิจการด้วยกัน เค้าเป็นคนทำเป็นหลัก เพราะเป็นงานช่าง แต่เราก็ช่วยงานอย่างอื่นในร้านทุกอย่าง
เราทำงานหนักกว่าตอนเราอยู่กรุงเทพมากๆ รายได้ก็น้อยกว่าเดิม แต่เราก็ไม่ได้ว่าอะไร มีน้อยก็ใช้น้อย
แต่ว่าตั้งแต่แต่งงานกัน ทำธุรกิจด้วยกัน เค้าก็เริ่มเปลี่ยนไปค่ะ
เหมือนเค้ามองว่าเค้าเป็นเจ้าชีวิตเรา เป็นคนหาเงินเข้าบ้านคนเดียว ทั้งๆที่กิจการก็ใช้เงินเราลงทุนไปด้วยไม่น้อย และเราก็ทำงานในร้านเยอะมากนะคะ
สามีเริ่มมีนิสัย ชอบตวาด ชอบด่าเราแรงๆต่อหน้าลูกค้า เวลาทำงานค่ะ เราทำอะไรก็ผิดไปหมดทุกอย่าง
ตัวอย่างเช่น เราคุยกับลูกค้าอยู่ เค้าก็ตวาดว่า โอ๊ยย ลูกค้าเค้าถามเรื่องนึงทำไมตอบอีกเรื่องนึง หัดฟังคนอื่นเค้าพูดบ้างสิ
ต่อหน้าลูกค้านี่แหละค่ะ หรือบางทีเราทำอย่างอื่นอยู่ เค้าก็ตะโกนด่าว่าให้ไปทำโน่นทำนี่ให้ ทำไมช้าอย่างนี้วะ
เค้าด่าเราต่อหน้าลูกค้าทุกวันค่ะ ว่าชักช้า ว่าแค่นี้ทำไม่ได้ ว่าเราคุยกับลูกค้าไม่รู้เรื่อง คือเราเป็นคนกรุงเทพแท้ๆค่ะ แต่คนที่นี่บางคนเค้าพูดภาษาถิ่น ซึ่งเราฟังไม่ออกค่ะ
หลังๆก็เริ่มลามหนักค่ะ ไม่ได้มีแค่เรื่องงานแล้ว ตอนนี้ไม่ว่าเราคุยอะไรกับใคร ถ้าเค้าอยู่ตรงนั้น เค้าจะมาคอยขัดทุกคำเลยค่ะ
ว่า"โอ๊ยเธอ เค้าไม่ได้พูดเรื่องนี้" "โอ๊ยเธอ แค่นี้ไม่รู้หรือไง" เหมือนเค้าทำเพื่อความสะใจที่ได้ว่าเราโง่น่ะค่ะ
ทั้งๆที่เราไม่เคยทำแบบนั้นกับเค้าเลย ต่อหน้าคนอื่นเราให้เกียรติเค้ามากๆ ไม่เคยข่มเค้าเลยซักนิด
ทั้งๆที่เราก็โปรไฟล์ดีพอสมควร หน้าตาดี ฐานะทางบ้านก็ดี มีชาติตระกูล มีการศึกษา หน้าที่การงานดี ตอนเราคบกับเค้า ใครๆก็บอกว่าเป็นดอกฟ้ากับหมาวัด
ชีวิตนี้เราไม่เคยถูกดูถูกเหยียดหยามขนาดนี้เลยค่ะ คนแถวนี้เค้าคงเข้าใจว่าเราเป็นออทิสติค หรือเป็นโรคอะไรบางอย่าง
ถึงได้พูดจาไม่เป็น ทำงานไม่ได้ ให้สามีเราต้องมาตวาดด่าให้อายชาวบ้านได้ทุกวันขนาดนี้
ทั้งๆที่เราก็เคยทำงานมาหลายที่ หัวหน้าก็ชอบเราทุกคน มีแต่คนชมว่าเราทำงานเก่งมาก แต่มาอยู่ที่นี่ เค้าทำเหมือนเราเป็นคนพิการทางสมองเลยค่ะ

ข้อเสียอีกอย่างคือสามีเราเป็นคนอารมณ์ร้อนมากๆๆค่ะ แค่ทะเลาะกันเล็กๆน้อยๆ หรือแม้แต่แค่งอนกันงุ้งงิ้ง เค้าจะเหมือนเป็นบ้าเลย
คือตะโกนสุดเสียง ทำลายข้าวของ เหมือนสติแตกเลยค่ะ แล้วเป็นบ่อยมาก เป็นกับเรื่องเล็กน้อยมากๆๆ
ยกตัวอย่างนะคะ เมื่อวานไปเติมน้ำมัน เค้าขับรถไปจอดตรงหัวจ่ายแล้วก็เงียบ ไม่บอกอะไรเราจนพนักงานมายืนรอ(เรานั่งอยู่ฝั่งหัวจ่ายค่ะ)  เราก็รีบถามว่า เธอๆ จะเติมเท่าไหร่ เค้าก็โวยวายว่าทำไมเราล่กจัง รีบทำไม(คือต้องรีบจริงๆค่ะ เพราะเคยบอกเด็กปั๊มช้าไปนิดเดียวแล้วเค้าด่าเราว่าชักช้าเห็นมั้ยคนเขารออยู่) เราก็ไม่พอใจ ก็เงียบๆไป พอออกมาจากปั๊มเราก็ไม่พูดกับเค้า พอเค้ารู้ว่าเราไม่พอใจ เค้าก็สติแตกเลยค่ะ เค้าหักรถเข้าข้างทางแล้วทึ้งผมตัวเอง เอาหัวกระแทกกับพวงมาลัย บีบแตรๆๆ แล้วตะโกนด่าๆๆๆๆๆ
คือเค้าสติแตกง่ายมากๆจนน่ากลัวค่ะ แล้วอาการก็รุนแรงมากๆด้วย แต่ยังไม่เคยทำร้ายร่างกายเรานะคะ เคยมากสุดแค่กระชากแขนจนช้ำเขียวทั้งแขน

ข้อเสียของเค้าก็มีแค่สองอย่างนี้แหละค่ะ นอกเหนือจากนี้เค้าเป็นคนดีมากๆจริงๆ ขยันทำงาน ไม่เคยเจ้าชู้เลย เหล้าบุหรี่ผู้หญิงการพนันไม่เคยมีเลย
เวลาที่คุยกันดีๆเค้าก็แสนดี คุยกันเข้าใจ เค้าก็รู้ตัวเองดีว่าเค้าทำผิด แต่เค้าก็ควบคุมตัวเองไม่ได้เลย เค้าบอกว่าเค้าทำงานเครียด เหนื่อย
เค้ามีความกดดันมากมาย แต่เราคิดว่า เค้าไม่น่าจะมาระบายความกดดันลงที่เราเลยนี่คะ เราเริ่มทนไม่ไหวแล้วจริงๆค่ะ เพื่อนๆคิดว่าเราควรจะทำยังไงต่อไปดีคะ เรามั่นใจว่าเลิกกับเค้าเราก็ไม่ลำบาก กลับไปทำงานที่กรุงเทพก็ได้ มีบริษัทอยากได้เราไปทำงานหลายที่ แต่ที่สำคัญคือเราไม่อยากให้พ่อแม่เสียใจค่ะ เพราะเราเป็นเด็กดีประสบความสำเร็จมาตลอด ถ้าเราล้มเหลวในชีวิตแต่งงานพ่อคงจะเสียใจมาก

อีกอย่างคือครอบครัวเค้าค่ะ คือพ่อสามีเป็นเหมือนสามีเลยค่ะ กดขี่ข่มเหง ดูถูก ด่าแม่ของสามีทุกวัน อารมณ์ร้อน กับคนอื่นใจเย็น แต่กับเมียทำอะไรก็ผิดไปหมดทุกอย่าง ทั้งๆที่แม่สามีเป็นคนใจดีมาก อดทนมากๆ แต่เราไม่อยากเป็นเหมือนแม่เค้าเลยค่ะ เราทนให้คนดูถูกไม่ได้จริงๆ คิดว่าเกี่ยวมั้ยคะว่าเค้าเห็นพ่อทำแบบนี้กับแม่มาตลอดก็เลยฝังใจ แล้วก็มาทำแบบเดียวกันกับเรา ทั้งๆที่เค้าก็รักแม่มากนะคะ เค้าพูดตลอดว่าไม่ชอบที่พ่อว่าแม่ แต่เค้าก็ทำกับเราไม่ต่างกันเลย T^T เรากลัวด้วยค่ะว่าถ้ามีลูก ลูกเราก็จะเจอแต่ภาพแบบนี้ แล้วก็จะเป็นแบบนี้อีก เป็นวงจรอุบาทว์ไปอีกหลายรุ่น

กลุ้มใจมากค่ะ อยากได้ความเห็นค่ะ T^T
แก้ไขข้อความเมื่อ
สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 5
ถ้าคุยกันแล้วยังเป็นแบบนี้อีก ห่างกันซักพักมั้ยคะ
เผื่อเค้าจะสำนึกและปรับปรุงตัว แต่งงานกันแล้ว
มันไม่ใช่แฟน ที่จะบอกเลิกกันง่ายๆ
แต่ถ้าเค้าไม่เปลี่ยนแปลง ก็เลิกเถอะค่ะ
อยู่ไปรังแต่จะบั่นทอนกันปล่าวๆ
คุณอย่าไปคิดว่า "ถ้าเราล้มเหลวในชีวิตแต่งงานพ่อคงจะเสียใจมาก"
คนหย่ากัน ไม่ได้หมายความว่าล้มเหลวนะคะ
มันไปกันไม่ได้ จะมานั่งเสียสุขภาพจิตกันไปทำไม
คุณพ่อคุณแม่ของคุณ เราเชื่อว่า ท่านต้องยินดีที่คุณมีความสุข
ถ้าแต่คุณทุกข์ ท่าจะทุกข์ใจมากกว่าคุณ100เท่า
เลือกทำในสิ่งที่ตัวเองสบายใจค่ะ ชีวิตคนเรามันสั้นนัก
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่