ครั้งหนึ่งผมได้เรียน วิชาความเป็นครู อาจารย์กล่าวว่า คนที่บุคลิกดี มีชัยไปกว่าครึ่ง "ซึ่งกระผม หน้าตาไม่ดี รูปร่างไม่หล่อ หากกล่าวว่า คนที่มีบุคลิกดีจะได้เปรียบเราไป ครึ่งหนึ่ง มันจริงหรือ ?  แล้วคนที่เขาหน้าตาไม่ดีล่ะ   ผมยกตัวอย่าง คุณอา ของกระผม ท่านหน้าตาไม่ดี  ครอบครัวของคุณปูตอนนั้น เป็นแค่ชวนนา  แต่ท่านยังเรียนจบมหาลัยรามคำแหง จนเป็น คนใหญ่คนโต ซึ่งหน้าตาท่านก็ไม่สวยอะไรมากมาย  หากบอกว่า คนที่สวยกว่าจะได้เปรียบเสมอไป ก็มิใช่ อาจารย์บางท่านก็เอาแต่ความคิดตนเองเป็นหลัก จนมองข้ามความคิดนักศึกษาผู้ที่จะพัฒนาประเทศต่อไปในอนาคต บางครั้งบอกนักศึกษาอย่าแสดงท่าทางแบบนี้ออกมา" ชักสีหน้าที่ไม่พอใจ"   แต่ท่านทำเองแล้วก็ เออเองว่า ตนถูก กระไม่พอใจ แต่กระผมก็ทำไรไม่ได้ เพราะท่านคืออาจารย์ บางทีคนที่หน้าตาดีๆ หน่อย ท่านก็จะชมจน ออกหน้าออกตา เวลาสอบ ข้อสอบที่ ต้องใช้ความคิด หรือให้คะแนนแบบ ตามความเหมาะสม ข้อสอบประเภทเขียนตอบ หรือ การอภิปรายหน้าชั้นเรียน   ผมสังเกตดู  ครูผู้สอน ท่านจะสนใจแต่คนที่ หน้าตาดี เป็นหลัก ซึ่งมันก็แปลกดี  ผมจำได้เลยตอนเวลา 20.00น. พวกกระผมและเพื่อน พากันไปซ้อมสอน ในมหาลัยเพราะพรุ่งนี้จะ สอบสอน ท่านอาจารย์ เดินเข้ามาบอกว่า"ไม่เน้นฮานะ  เน้น สาระ".....พอเช้ามา คนที่ ไม่เตรียม มันก็จะเอาฮาเป็นหลัก แล้วพวกกระผม ซึ่งไม่ใช่คนที่ฮายุแล้ว เอาสาระมอบให้กลับมองว่า" สอนไม่เข้าใจ" แต่พวกที่ตลกแกบอกว่า" สอนฮาดี สร้างความสนุกดี " คะแนนออกมา ผมได้ 70 ผ่านครับ แต่ คนที่ฮา ได้ 73 มันต่างกันมาก แต่คะแนนทำไม กลับกัน ...ผมขอถามหน่อยเถอะครับว่า" หากออกไปสอนจริงประเทศไทย ผลผลิตที่จะได้รับ ก็มีแต่ความฮา  แต่สาระมีนิดเดียว แล้วจะฝากประเทศไทยไว้กับใครครับ  กลาบขอบพระคุณท่านที่อ่าน กระผมอาจจะแสดงความคิดต่างออกไป ขออภัย ณ ที่นี้ด้วยครับ.