จากมติชนออนไลน์

จัดเป็นซีรีส์เกมที่ประสบความสำเร็จที่สุดในฝั่งอเมริกาของค่าย อีเอ สปอร์ตส สำหรับเกมอเมริกันฟุตบอล แมดเดน เอ็นเอฟแอล (Madden NFL) ซึ่งล่าสุดกำลังจะคลอดภาคใหม่ ฉลองครบรอบ 25 ปีออกมาในเร็วๆ นี้

ชื่อเกมนั้นเอามาจากชื่อของ จอห์น แมดเดน อดีตโค้ชกีฬาคนชนคนระดับฮอล ออฟ เฟม ของทีม โอ๊กแลนด์ เรดเดอร์ส และแต่ละเวอร์ชั่น แต่ละปี ทางทีมงานของอีเอก็จะเลือกนักกีฬาที่เด่นๆ ในรอบปีมาขึ้นปก

ซึ่งเจ้าปกของเกมแมดเดนนี่เองที่กลายเป็นประเด็นเล่าขานมายาวนานว่า ใครก็ตามที่มีภาพปรากฏบนปกเกมมักจะต้องดวงตกกันถ้วนหน้า ถ้าไม่ฟอร์มตกก็ได้รับบาดเจ็บจนทำเอาแหยงไปตามๆ กัน (หมายเหตุสักนิดว่าปีบนปกนั้นจะล่วงหน้าปีที่วางตลาด 1 ปีเสมอนะจ๊ะ)

จุดเริ่มต้นของตำนานคือปกเกมแมดเดน 1999 เวอร์ชั่นที่วางตลาดนอกทวีปอเมริกาเหนือ ซึ่งได้ แกร์ริสัน เฮิร์สต์ ตัววิ่งซานฟรานซิโก ฟอร์ตี้ไนเนอร์ส มาขึ้นปก ปรากฏว่าหลังจากนั้นไม่นาน เฮิร์สต์โชคร้ายกระดูกข้อเท้าซ้ายหักระหว่างแข่ง จนต้องพักยาวถึง 2 ฤดูกาล

ปีต่อมาเป็นคิวของ แบร์รี่ แซนเดอร์ส สตาร์ของทีมดีทรอยต์ ไลออนส์ ซึ่งพอขึ้นปกได้ไม่เท่าไร เขาก็ประกาศอำลาวงการทันที ส่วนปกนานาชาติของแมดเดน 2000 ได้ ดอร์ซีย์ เลเว่นส์ ของกรีนเบย์ แพ็คเกอร์ส มาขึ้นปก กลายเป็นว่าปีนั้นแพ็คเกอร์สไม่ผ่านเข้ารอบเพลย์ออฟ และปีต่อมาเลเว่นส์ก็โดนปล่อยตัวไปหาสังกัดใหม่

สำหรับแมดเดน 2001 ถือว่า เอ๊ดดี้ จอร์จ ตัววิ่งของเทนเนสซี ไททันส์ ไม่ได้รับผลกระทบในช่วงแรก เนื่องจากฤดูกาลปกติทำสถิติดีสุดในชีวิต 16 ทัชดาวน์ กับระยะรวม 1,962 หลา แต่พอถึงช่วงเพลย์ออฟ จอร์จกลับทำพลาดจนเป็นเหตุให้ทีมแพ้ และเขาก็ฟอร์มตกลงเรื่อยๆ จนหายหน้าจากวงการในที่สุด

ซีรีส์ปี 2002-2006 ล้วนได้คนดังมาขึ้นปก และไม่มีใครเลี่ยงคำสาปได้พ้นสักคน ไล่มาตั้งแต่ ดอนเต้ คัลเป๊ปเปอร์ (2002) ที่โดนอินเตอร์เซปต์ลูกขว้างถึง 23 ครั้งในฤดูกาลเดียว แย่ที่สุดในชีวิต และเจอปัญหาเจ็บเข่าเรื้อรังยาวนาน, มาร์แชล ฟอล์ก (2003) ฟอร์มตกเพราะปัญหาเจ็บข้อเท้าและลงสนามได้เพียง 11 นัดในปี 2003 ก่อนจะเจ็บเข่าหนักจนเลิกเล่นในอีก 2 ปีต่อมา, ไมเคิล วิค (2004) ขาหักในช่วงปรีซีซั่น กว่าจะกลับมาเล่นได้ก็ปลายฤดูกาลแล้ว, เรย์ ลูอิส (2005) ฟอร์มตกและ บัลติมอร์ เรฟเว่นส์ ต้นสังกัด ไม่ผ่านเข้ารอบเพลย์ออฟหนแรกในรอบ 4 ปี, โดโนแวน แม็คแน็บบ์ (2006) เจ็บออดๆ แอดๆ ตลอดปีนั้นและปีถัดมา

หลังจากนั้นทุกปีก็ลงเอยแบบเดิม กล่าวคือนักกีฬาคนชนคนที่ขึ้นปกต่างก็เจอกับปัญหาเฉพาะตัวของแต่ละคน

คนดังๆ บนปกซีรีส์แมดเดนระหว่างปี 2007-2013 อาทิ เบร็ต ฟาฟร์ (2009) ควอเตอร์แบ๊กสุดอมตะที่ได้ขึ้นปกสมัยเล่นให้กรีนเบย์ แพ็คเกอร์ส เป็นการ "สั่งลา" เพราะใครๆ ก็นึกว่าเขาจะเลิกเล่นถาวร แต่เจ้าตัวกลับเปลี่ยนใจ หันมาเซ็นสัญญากับ นิวยอร์ก เจ๊ตส์ จนอีเอต้องเปลี่ยนปก และฤดูกาลแรกของฟาฟร์กับเจ๊ตส์ก้ไม่ได้ราบรื่นนัก เพราะทีมไม่ผ่านเข้าเพลย์ออฟ และเขาขว้างทัชดาวน์กับอินเตอร์เซปต์เท่าๆ กันที่ 22 ครั้ง ก่อนจะมีข่าวภายหลังว่า ช่วงปลายฤดูกาล ฟาฟร์มีปัญหาเอ็นแขนฉีกทำให้เล่นได้ไม่เต็มที่

หรือกรณี ดรูว์ บรีส์ (2011) ว่ากันตามจริง มือขว้างดีกรีแชมป์ซุปเปอร์โบว์ลของ นิวออร์ลีนส์ เซนต์ส ไม่ได้เล่นแย่แต่อย่างใด เพราะทำสถิติขว้างรวมระยะดีที่สุดเป็นอันดับ 2 ในชีวิต (4,620 หลา) ทั้งที่เข่าไม่เต็มร้อยด้วยซ้ำ ปัญหาคือทีมเซนต์สกลับเล่นผิดฟอร์ม พลิกพ่ายซีแอตเติล ซีฮอว์กส์ ตกรอบเพลย์ออฟ รอบแรก อย่างน่าผิดหวัง และหลังจากนั้นยังมาเกิดกรณีอื้อฉาวเรื่องตั้งค่าหัวไล่อัดคู่แข่งเสียอีก

มาเวอร์ชั่นล่าสุดซึ่งอีเอเลือกใช้ชื่อว่า "แมดเดน เอ็นเอฟแอล 25" โดยเลข 25 สื่อถึงการครบรอบ 25 ปีของซีรีส์ แทนที่จะเป็นปี ค.ศ. ตามปกติ ทีมงานได้เปิดให้แฟนๆ โหวตเลือกว่าจะเอาใครมาขึ้นปก ปรากฏว่า แบร์รี่ แซนเดอร์ส สร้างประวัติศาสตร์เป็นนักกีฬาคนแรกที่ได้ขึ้นปกมากกว่า 1 ครั้ง (หลังจากโผล่มาแวบๆ เมื่อเวอร์ชั่น 2000) ด้วยเสียงโหวต 58 เปอร์เซ็นต์

งานนี้เชื่อว่าคนที่โล่งใจที่สุดคงไม่พ้น เอเดรียน ปีเตอร์สัน ตัววิ่งของมินนิโซตา ไวกิ้งส์ ซึ่งแพ้โหวตให้กับแซนเดอร์ส เพราะช่วยให้รอดพ้นจาก "คำสาป" ไปได้ ส่วนตัวแซนเดอร์สเองก็เลิกเล่นไปแล้ว ไม่น่าจะได้รับผลกระทบใดๆ

เรียกว่าเป็นสถานการณ์ที่ "วิน-วิน" สำหรับทุกฝ่ายจริงๆ