ผมมีแฟนอยู่คนนึง ผมไม่เคยรู้เลยว่าเธอชอบผมมานานตั้งเกือบสองสามปี เธอจำทุกวันสำคัญของผมได้ เธอจำทุกอย่างที่เป็นผมได้ เธอรู้ว่าว่าผมชอบเล่นกีตาร์ เธอเคยขอให้ผมเล่นเพลงนั้นเล่นเพลงนี้ให้เขาฟัง เธอรู้ว่าผมชอบนักกีตาร์ชื่อ Sungha jung มาก เธอก็พยายามหาเรื่องมาคุย กับผมทั้งที่ตัวเองไม่ได้สนใจเรื่องนี้ซักเท่าไหร่นัก ( เค้าชอบเต้น Cover ) ทุกครั้งที่เธอเห็นผมออน Facebook เธอจะทักมาทุกครั้ง ทั้งๆที่ผม ไม่ค่อยจะตอบเธอนัก ถ้าตอบก็ตอบแบบขอไปที อื้ม 555 อ่าหะ นั่นสิ อ่อ ประมาณนี้ แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็พยายามหาเรื่องมาคุยกับผมตลอด จนมาถึงช่วงที่เราจบ ม 6 ทั้งคู่ เธอสอบติดมหาลัยชื่อดังทางภาคเหนือ ส่วนผมติดมหาลัยชื่อเบาในกรุงเทพ ช่วงนั้นเป็นช่วงปิดเทอมที่แสนจะน่าเบื่อของผม เธอยังคงทักเฟสมาทุกวันเหมือนเดิม ผมจึงลองคุยไปเล่นๆกับเธอแก้เบื่อ เราคุยกันทุกวันเป็นเวลาสองเดือน จนมีอยู่วันนึงผมไม่ว่าง จริงๆ เธอทักเฟสมา ผมบอกผมไม่ว่าง บอกว่าว่างแล้วจะทักไปน่ะ ผมทำงานจนเพลิน จนไม่รู้เลยว่าเธอรอคุยกับผมอยู่ตั้งแต่เย็นยันตีสอง จนเธอ รอไม่ไหว ทักมาว่า "อยากทักไปนะ แต่เธอคงไม่ว่าง Business Man! " ผมสำผัสได้ถึงอารมณ์ของเธอ ผมรู้ทันทีว่าเธองอนผม แต่ผมก็ไม่ได้ตอบ อะไรไป งอนก็งอนไป ตอนนั้นผมคิดอย่างนี้ จนผมทำงานเสร็จจะไปนอน ผมรู้สึกเหมือนว่าผมมีอะไรไม่สบายใจ รู้สึกว่าตัวเองทำเกินไป ปล่อยไว้ แบบนี้ไม่แน่ ผมไม่รู้จะทำยังไง ผมเลยทิ้งข้อความขอโทษเธอไป พร้อมทั้งแนบเพลง ทุกวัน - Lemonsoup ไปให้เธอ( เพลงที่ผมชอบที่สุดในตอนนั้น ) เช้ามาเธอตอบกลับมาว่า "เราไม่งอนเธอแล้วหละ ^^" ตอนนั้นผมรู้สึกดีใจอย่างบอกไม่ถูก จากตอนนั้นทำให้ผมเริ่มรู้ตัวว่าเธอมี
ความสำคัญในชีวิตผม เราก็คุยกันต่อมาเรื่อยๆ ผมเริ่มรู้สึกดีกับเธอ จนในที่สุดผมเริ่มรู้สึกชอบเธอ แต่ผมไม่รู้จะบอกเธอยังไง ผมเลยเขียน
ทุกความรู้สึกในใจทั้งหมดเป็น Diary ลงใน Social Network หนึ่งชื่อ Tumblr ผมเขียนมันทุกวัน เขียนทุกเรื่องที่เกี่ยวกับเขา จะกะว่าจะ
บอกทุกความรู้สึกทั้งหมดในใจนี้กับเธอในวันเกิดของเธอ แต่ไม่นานนักเธอได้มาบอกชอบผม ผมไม่รอช้าขอเธอเป็นแฟนในวันนั้นพร้อม
ทั้งบอกความรู้สึกทั้งหมดของผม เราไปกันได้ด้วยดี เราคุยกันทุกวัน จนคำว่าชอบของผมกลายเป็นคำว่ารัก ตอนนี้เราคบกันมาได้ 2 เดือนแล้ว ผมก็ยังคงเขียน Diary ให้เธอได้อ่านอยู่ตลอด จนมาถึงช่วงนี้กิจกรรมเธอเยอะมาก บางวันต้องนอนที่คณะ เธอได้เป็นหลีดคณะ ต้องซ้อมทุกวันตั้งแต่เลิกเรียนถึงสี่ทุ่ม กลับมาเธอก็ต้องทำการบ้าน แทบไม่มีเวลาได้คุยกับผมเลย ผมรู้สึกว่าเธอเปลี่ยนไป จากเมื่อก่อนที่คุยเล่นไรกันได้
เธอพูดเก่งมากๆ บางครั้งเธอเล่าเรื่องอะไรต่างๆนาๆเกี่ยวเธอได้นานหลายชั่วโมง แต่ตอนนี้เธอไม่มีอารมณ์นั้นเลย เวลาผมโทรไปเธอมักจะทำเสียงเย็นชากับผมตลอด เธอแทบจะไม่พูดอะไรเลยเวลาคุยกัน เวลาผมทักเฟสไป กว่าเธอจะอ่านก็หลายนาทีมาก หรือ บางทีอ่านแล้วก็ไม่ตอบ
เธออธิบายให้ผมฟังหลายครั้ง ว่าที่เปลี่ยนไปก็เพราะงาน ทุกอย่างยังเหมือนเดิม ผมพยายามเข้าใจเธอ แต่มันก็มีคำถามขึ้นมาตลอด "ว่าทำไม" ผมคิดถึงเธอทั้งวัน อยากจะโทรไปหาแต่ทำไม่ได้เหมือนก่อนแล้ว ผมเครียดมาก เพราะผมรักเธอมาก ผมคิดมาตลอดว่าคนนี้แหละ
คืออนาคตของผม ผมพยายามตั้งใจเรียนเพื่ออนาคตที่ดีของเรา เราอยากสร้างครอบครัวด้วยกัน ผมคิดถึงขนาดนี้ทั้งๆที่เพิ่งเริ่มเรียนปี 1
ตอนนี้ผมรู้สึกว่า ทุกอย่างที่ผมเคยทำกับเธอ มันกำลังย้อนกลับมาทำร้ายผมเอง ตอนนี้ผมอยากทำทุกอย่างที่ผมยังไม่ได้ทำให้กับเธอ
ผมอยากเล่นกีตาร์เพลงที่เธออยากฟัง ผมฝึกร้องเพลงทั้งๆที่ตัวเองร้องเพลงไม่เป็น ผมพยายามดูวง Kpop ฟังเพลงสากล เพื่อได้มีเรื่องไปคุยกับเธอ
แต่ตอนนี้มันไม่มีโอกาศนั้นแล้ว T_T ตอนนี้ผมคิดมากมาก วันๆคิดถึงแต่เรื่องเธอ ผมไม่รู้จะหาทางออกยังไง พี่ๆช่วยผมหน่อยนะครับ ผมไม่รู้จะไปทาง
ไหนแล้ว