ตั้งแต่ที่เราอยู่คนเดียวมาตลอดครึ่งปี ที่ผ่านมา มันทำให้เราได้เรียนรู้อะไรหลายอย่าง ก่อนนี้เราเคยปิดกั้นตัวเองเพื่อรอคนๆนั้น แต่ไม่เลย คนหมดรักก้อไม่ต่างอะไรกับคนตาย  ตลอดเวลา6 เดือนเรา ไม่เปิดรับใครคนไหน เพราะเรายังคิดว่าเรา รักใครไม่ได้เท่าเธอคนนั้น คนที่เธอทำให้ฉันยิ้มและหัวเราะ สุดท้ายก็ร้องไห้ พอกัน เราทำดีเพื่อเธอมาตลอด
  เมื่อความเฉยเมยเริ่มกลายเป็นความเฉยชา ทำให้คนสองคนเคยชิน.....
จากคนรักกันก็กลายเป็นแค่คนเคยรักกัน น่าเสียดายที่บางทีคนเราลืมมองความดี
ที่คนรักทำให้เพราะแค่เพียงเขาไม่เคยพูด ว่าทำเพื่อคุณ.....
เหตุการณ์ที่ผ่านมาเราเจ็บและทรมานสากัณ เพียงแค่คิดว่าเธอรักกันเสมอมา
แต่คำพูดที่มันทิ่งแทงใจกัน มันทำให้ฉันลืมรักครั้งนี้ของเรา
ขอบคุรที่เธอทิ้งฉัน
ขอบคุณที่เธอ ลากัน
เพราะมันทำให้ฉันได้เจอเค้าคนใหม่ ฉันไม่ผิดใช่มั้ยที่ฉันเลือกที่จะมีอนาคตที่ดีบ้าง
เพราะการที่ฉันรอเศษรักจากเธอ มันไม่มีวันและฉันกลายเป็นคนที่ไม่มีอนาคตสำหรับเธอ
ตอนนี้ฉันคือ คนที่ สำคัญและมีค่ามากสำหรับ ผช  คนนึง
ฉันไม่ใช่คนเลวใช่มั้ย  
ฉันทำถูกแล้วหรือเปล่า  
                     เพื่อนที่อ่านกระทู้นี้ช่วยพิจารณาที เราทำถูกแล้วหรือยัง ที่เราเลือกที่จะมีอนาคตใหม่กับคนใหม่