ไม่ว่าจะยุคไหน คนไทยก็ยังชอบเรื่องราวที่น่าตื่นเต้น เป็นกระต่ายตื่นตูมอยู่เสมอ  กิจการดูดวง แก้กรรม แสกนกรรม สะเดาะเคราะห์ ต่อชะตา จึงขายดิบขายดี

มีอุบาสิกาท่านหนึ่ง เล่าให้ฟังว่า วันหนึ่งมีโอกาสไปถวายภัตตาหารเพลแก่หลวงตา ซึ่งเป็นเกจิอาจารย์ชื่อดัง แต่ละวันมีญาติโยมมาสะเดาะเคราะห์ต่อชะตาด้วยเป็นจำนวนมาก

ในขณะที่รอคิว มีสามีภรรยาคู่หนึ่ง หน้าตาเศร้าหมอง นำสังฆทานพร้อมด้วยไม้ตีพริกอันหนึ่งไปถวายหลวงตา ท่านมองหน้าผู้ถวายอย่างงงๆ พร้อมทั้งถามว่า

“มีงมาทำอะไร”
“มาสะเดาะห์เคราะห์ครับหลวงตา” ฝ่ายสามีตอบอ้อมแอ้ม

“แล้วมีงเอาสากกะเบือมาทำไม”

“เอ้อ คือผมไปดูดวงมา หมอดูเขาบอกว่าเคราะห์ไม่ดี ให้เอาสากกะเบือไปถวายพระ 7 วัดครับ”

“ทำไม มีงไม่เอาครกมาด้วยวะ กูจะได้เอาเข้าโรงครัวได้”

“หมอดูเขาให้ถวายเฉพาะสากครับ ห้ามถวายครก”

“เวรแท้ๆ ไอ้หมอดูสากกะเบือ”  หลวงตาบ่นพึมพำ

ชาวพุทธไทยนับถือพระ แต่ไม่เชื่อพระ เชื่อหมอดูมากกว่า  หรือถ้าจะเชื่อพระก็ต้องพระหมอดู และที่มากเป็นอันดับ 1 เห็นจะเป็นชาวพุทธหลายใจ นับถือได้ทุกอย่าง ขอให้ดัง ขลัง หรือเน้นหนักไปทางร่ำรวย  เช่น กุมารทอง จิ้งจก ตุ๊กแกสองหาง  หัวปลีออกกลางต้น เห็ดยักษ์ หนังเสือ เขี้ยวหมูตัน หรืออะไรก็ได้ที่ประหลาดมหัศจรรย์