สายรหัสของเราขอเอาตั้งแต่พี่บัณฑิตลงมาค่ะ พี่บัณฑิตเราเป็นผู้หญิงอยู่สาขาวิชาเดียวกับเรา ส่วนย่ารหัส ลุงรหัส และพี่รหัสเราที่เป็นผู้ชายอยู่คนละสาขาวิชา และน้องรหัสเราเป็นผู้หญิง

เราไม่ได้สนิทกับพี่รหัสเลย ถึงแม้จะเจอบ่อย ในวันกิจกรรมเข้าห้องเชียร์ พี่เค้าเลี้ยงข้าวในตอนแรกๆ หลังๆ มาไม่เลี้ยงข้าวเราอีกเลย
พี่รหัสของเราก็ดีนะ เจอบ่อยกว่าพี่สายรหัสคนอื่นๆ อีก พี่บัณฑิตเจอกันแค่วันกินเลี้ยง ลุงรหัสกับย่ารหัสเจอกันแค่วันเทคใหญ่กับวันกินเลี้ยงพี่บัณฑิต แต่น้องรหัสเราเจอกันบ่อยกว่าพี่รหัสเราอีก เพราะน้องรหัสเราอยู่สาขาวิชาเดียวกับเรา

สายรหัสเราได้มาโดยการจับฉลาก แต่ที่น่าแปลกก็คือ คนที่เราจับฉลากได้เป็นผู้หญิง แต่ทำไมคนที่จับฉลากได้เราเป็นผู้ชาย จะขอเปลี่ยนพี่รหัสก็ไม่ได้แล้ว เพราะมันเป็นเรื่องของโชคชะตา เราเองก็รู้สึกอิจฉาเพื่อนที่มีสายรหัสเป็นผู้หญิงล้วน ในความคิดของเรา สายรหัสของเราจะต้องเป็นผู้หญิงล้วน หรือมีผู้ชายได้แค่คนเดียวในสายรหัส ที่เราคิดแบบนี้ เพราะเราอยากให้ชีวิตมันสมบูรณ์แบบ

พี่รหัสเราเรียนเก่ง เรามีนิสัยคล้ายๆ กับพี่รหัสของเราคือ เป็นคนเงียบๆ ไม่ค่อยพูด สาเหตุที่เราอยากเปลี่ยนพี่รหัสก็คือ เราอยากได้พี่รหัสที่ดีกว่านี้ พี่รหัสที่ไม่เป็นผู้ชาย เพราะผู้ชายไม่เข้าใจความรู้สึกของผู้หญิงอย่างเรา พี่ที่เป็นคนช่างพูดและกล้าแสดงออก พี่ที่รับรู้ในสิ่งที่เราอยากจะบอก พี่รหัสที่เป็นที่พึ่งให้เราได้ เพราะพี่รหัสของเรานั้นเงียบจนดูน่ากลัว และเป็นคนขี้อาย ไม่รับฟังในสิ่งที่เราพูดเลย และพี่รหัสเราพึ่งไม่ได้เลย

ในวันเทคใหญ่ของน้องรหัส เราซื้อของมาหมดไปสองร้อยกว่าๆ เราคิดว่าพี่รหัสเราไม่มา เพราะเราไม่ได้บอกเรื่องนี้ให้พี่รหัสของเรารู้เรื่องเลย แต่ผิดคาด พี่รหัสของเรามาเทคของให้เรากับน้องรหัส เราสงสัยจึงไปถามพี่รหัสว่ารู้ได้ไงว่าน้องรหัสของเราเป็นใคร พี่รหัสตอบว่าพวกพี่วินัยบอกพี่รหัสมา

พอน้องรหัสไปแล้วเราก็ขอคุยกับพี่รหัส เราก้มหน้าตลอดเวลาที่พูดคุยกับพี่รหัส เพราะเราไม่กล้าสู้หน้าพี่รหัสเลย ลึกๆ เองเราก็เสียใจที่เราไม่ดีกับพี่รหัส เราอยากจะตบหน้าพี่รหัส แต่ก็ทำไม่ได้ เพราะทุกครั้งที่เรามองหน้าพี่รหัสแล้วน้ำตามันจะไหล เราไม่อยากร้องไห้ให้พี่รหัสเห็นเลย