ช้ำเอยช้ำไฉนใครลิขิต
ไยเบือนบิดชะตาพาโศกศัลย์
เทพองค์ใดประสงค์คิดลงทัณฑ์
ให้จาบัลย์สับสนสิ้นคนแล

หรือ(พระ)พรหมท่านลืมมองคนหมองหม่น  
ปล่อยให้ทนหวั่นไหวไม่แยแส  
เหมือนไม่เยือนเลื่อนล้ำ ให้ช้ำแด    
สร้างรอยแผล กลางทรวง เป็นบ่วงตรม

     หรือ( พระ)อิศวรรวนเรจึงเหหัก                        
อนาถนัก รักเอย เลยขื่นขม
ไม่มีสิ่งที่หมาย มาคลายปม      
สวรรค์ล่ม กลางสรวง จนล่วงเลย

หรือ(พระ)นารายณ์ไกลหางเส้นทางฝัน    
มิใช่จันทร์ แสงทอง งามผ่องเผย
จึงหมดทางประสงค์ ร่วมลงเอย              
ท่านรอเชย นางฟ้า สง่าองค์ ..

“สุนันยา”