วันนี้ฝนตก อากาศครื้ม เป็นใจยิ่งนัก มาเล่าเรื่องสยองขวัญกันค่ะ

กระทู้สนทนา

เรามีเรื่องนึง ไม่ใช่เรื่องของตัวเราค่ะ

เป็นเรื่องของเพื่อนเรา

เพื่อนเราเล่าเรื่องให้ฟังว่า
เพื่อนเราคนนี้ จบ high school จากโรงเรียนนานาชาติที่หนึ่งย่านกรุงเทพฝั่งตะวันออก

ช่วง G.8 เพื่อนร่วมห้องของเขา ได้ถูกไฟไหม้ที่บ้าน เสียชีวิตทั้งครอบครัว

อาจารย์แจ้งข่าวในช่วง homeroom เพื่อให้ไปงานศพ เพื่อนเราก็รับทราบด้วย

จนวันรุ่งขึ้น เพื่อนเรามาโรงเรียนแต่เช้ามืด เพราะต้องมาปั่นการบ้านที่ยังไม่เสร็จ ช่วงนั้นแค่ตีห้าเศษๆ ในฤดูหนาว มืดใช้ได้

พอจะทำการบ้าน เขาเหลือบมองไปตรงหน้า เห็นเพื่อนเขาคนที่เสียไปแล้ว ยืนอยู่ ในสภาพเสื้อผ้ายับเยิน ปลายเสื้อและกระโปรงนักเรียน เหมือนมีรอยไหม้ด้วย กลิ่นควันลอยติดจมูกมาเลย

เพื่อนเรายืนจ้อง นิ่ง ไม่ได้มีท่าทีตกใจ บอกว่า " แพท(นามสมมติ ) แกไม่ต้องห่วงอะไรนะ ฉันจะคิดถึงแกตลอดไปเลย และก็ยิ้มให้แบบเศร้าๆ พอก้มหน้าไปทำการบ้าน ไม่นาน เงยหน้าขึ้นมา เพื่อนเขาคนที่ว่า ก็หายไปแล้ว

ไม่น่ากลัวค่ะ เพราะตอนที่เล่า เพื่อนเราก็เล่าเฉยๆ ไม่ได้แสดงอาการว่ากลัวอะไร แต่ถ้าเราเจอแบบเดียวกัน คงช็อกตาย เม่านอนไม่หลับ