http://ppantip.com/topic/30805860
อาทิตย์ก่อนหน้านี้คือหลังจากที่ผมไปตกลงกับญาติผู้ใหญ่ทางโน้นว่าจะเอายังไงกันดี คือทางผู้ใหญ่เขาก็ลงความเห็นว่าไม่ให้หย่า สงสารเด็กให้มาปรับปรุงแก้ไขกันใหม่ มันกลายเป็นผมผิดไปซะงั้นแฟนผมอ้างเหตุผลต่างๆนาๆ ผมก็เลยพูดกลับไปว่าแล้วที่มีคนอื่นเข้ามาหละที่เธอบอกเรา และที่คุยในไลน์หละ แฟนผมอ้างว่าไม่ได้มีอะไร แล้วเรื่องทั้งหมดที่บอกก็เพื่อที่จะให้ผมไปจากเธอ ผมก็เลยบอกว่าถ้างั้นก็โทรหาคนคนนั้นที่คุยอยู่ถ้าบริสุทธิ์ใจต้องเคลียร์ตัวเอง ที่นี้น้าของแฟนกับบอกว่าไว้ใจแฟนเปล่าถ้าไว้ใจก็ต้องเชื่อใจไม่ต้องอะไรทั้งนั้น ให้อยู่เฉยๆแล้วอะไรจะดีขึ้นเอง
ทำไงได้ผมก็ต้องบอกว่าครับเพราะมันไม่มีทางเลือกอื่น ต่อมาอาทิตย์ที่ผ่านมาแฟนผมบอกว่าไม่กลับบ้านต้องส่งแบบประเมินวันจันทร์เสาร์-อาทิตย์ต้องอยู่ทำให้เสร็จ อืมตอนแรกผมก็เชื่อแต่จับพิรุจได้หลายอย่าง ดูเฟสอีกอันของแฟนปรากฏว่าไม่ได้ทำงานจริงๆ โพสว่าจะไปเที่ยว ทีนี้เลยรู้ว่าแฟนผมโกหกละ ผมก็แกล้งทำเป็นรู้ไม่ทัน ผมโทรไปหาก็ไม่ค่อยรับ พอรับก็บอกว่านี่งานยุ่งต้องรีบทำงานให้เสร็จ พอหนักๆเข้ากลายเป็นไม่รับโทรศัพท์เลย ผมเลยตัดสินใจขึ้นไป กทม. ถึงประมาณทุ่มกว่าๆพอใกล้ถึงก็โทรหาแต่ไม่มีคนรับสาย เลยไลน์คุย ส่งไลน์ไปตั้งมากมายก็ไม่ตอบ มาตอบอีกทีบอกว่านี่ถึงห้องแล้วฝนตกหนักมาก พอผมไปถึงห้องปรากฏว่าห้องล็อค ผมก็พยายามโทรอีกแต่ไม่มีใครรับ จนประมาณเกือบ4ทุ่ม บอกลงไปเก็บผ้ามา ผมเลยถามอีกว่าอยู่ไหนกันแน่นี่ เธอก็ตอบเสียงแข็งยืนยันว่าอยู่ห้องนี่หละไม่ได้ไปไหน ผมเลยบอกกับเธอไปว่านี่อยู่หน้าห้องบอกมาว่าอยู่ไหน เธอเลยยอมรับอ้างว่าอยู่ห้องเพื่อน ทำไมหละ ผมเลยอ้างว่านี่ก็เอาลูกมาด้วยแต่จริงๆไม่ได้เอามา เพื่อที่เธอจะได้รีบมา เธอบอกอืมรออยู่นั้นหละเดี๋ยวไป ผมก็เลยลงไปถามคนที่ร้านค้าที่ห้องที่พักอยู่กับถามคนแถวนั้นว่าเคยเห็นเมียผมมั้ยเอารูปให้เขาดู เขาบอกว่าไม่ได้เข้าหอมาเป็นอาทิตย์แล้ว โห...ใจผมนี่ยิ่งเจ็บเข้าไปใหญ่ รอประมาณเกือบครึ่งชั่วโมงก็มา ก็พูดคุยกันผมก็ถามเธอบอกว่าไปไหน เธอก็บอกว่าไม่ได้อยู่หอนี้แล้วไปอยู่หอใหม่ แล้วผมถามว่าหอใหม่อยู่ไหนก็ไม่บอก เธอบอกว่าให้ผมนอนนี่ ส่วนเธอบอกว่าผมพูดไม่รู้เรื่องเดี๋ยว2โมงเช้าค่อยมาคุยกัน เธอเอาโทรศัพท์เธอให้ผมบอกว่าเดี๋ญวจะมีคนโทรก็รับดิอะไรประมาณนั้น จากนั้นก็วิ่งขึ้นรถแท็กซี่หนีไป ผมก็รอยันเช้า2โมงฏ็แล้ว ยัน 10 โมงก็ไม่มา ผมมารู้อีกทีที่ระหว่างที่ผมรอเธอแอบลงมาบ้านผมเอาลูกผมหนีไป โดยมาหรอกกับพ่อผมว่าเอาไปเที่ยวเดี๋ยวเอามาคืน แต่ที่จริงเอาขึ้นมาอยู่ กทม. ซึ่งผมเองก็ไม่รู้ว่าอยู่ตรงไหนเพราะติดต่อไม่ได้ ผมเลยกลับไปตั้งหลักที่บ้านได้แต่รอๆๆ เธอทำกับผมอย่างงี้มาพรากหัวใจของผมยังไม่พอ แถมยังมาเอาสิ่งที่เป็นดวงใจของผมหนีไปอีก แล้วอีกประมาณ 2 วันก็เอาเบอร์ตู้โทรมาบอกว่าลูกสบายดีไม่ต้องเป็นห่วง ผมก็บอกให้เอาลูกมาคืน เธอบอกจะเอามาอยู่ กทม. ผมเสียใจคนเดียวไม่ว่า พ่อผมสิน้ำตาไหลคิดถึงหลานกลัวว่าหลานจะอยู่ยังไง ***แต่เรื่องยังไม่จบแค่นั้นเมื่อวาน พอดีบังเอิญพี่สาวผมคนที่อยู่ กทม. ดันไปเจอหลานเข้า ตอนแรกพี่สาวผมเล่าให้ฟังว่าทีแรกไม่นึกว่าเป็นหลานตัวเอง เพียงแต่มองข้างทางเห็นพ่อ แม่ ลูก สามคนนี้น่ารักจัง เดินจับมือกันโดยมีเด็กน่ารักเดินตรงกลาง ที่ไหนได้พอมองไปอ่าวนี่มันหลานฉันนี่นา พี่สาวเลยเข้าไปหาหลานแล้วพูดคุยกับหลาน โดยที่พี่สาวบอกว่าแม่มันหน้าซีดเลย แต่เขาก็ไม่ได้พูดอะไร และมากับไอ้คนนั้นจริงๆ เขาก็บอกว่าให้เอาหลานกลับไปให้ปู่เลี้ยง แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรมากเพราะเห็นขนาดนี้แล้ว ตอนแรกพี่สาวผมไม่ยอมเล่าให้ผมฟังบอกเพียงแค่ว่าเมื่อวานเจ้ไปเจอหลานมาแล้ว จนผมขอร้องว่ารู้อะไรมาเล่าให้ฟังหน่อยเจ้ก็เล่าให้ฟัง ว่าลูกผมสนิทกับไอ้คนนั้นมากแถมตอนแรกยังไล่เจ้ด้วยซ้ำ ใจผมนี่มันสุดๆของที่สุดของความเสียใจเลยที่ได้ยินอย่างนั้น พอมาวันนี้แฟนผมโทรมาหาให้ลูกผมคุยกับผมลูกผมถามว่าพ่ออยู่ไหน เท่านั้นหละน้ำตาผมไหลออกมาด้วยความคิดถึงลูก ผมก็ขอร้องให้แฟนเอาลูกมาส่ง แต่ก็ไม่ยอม จะเอาไว้เองท่าเดียว พอตอนเย็นวันนี้ผมหาเบอร์ติดต่อกับแฟนผมได้ก็โทรไปหาบอกว่าให้เอาลูกมาส่ง แต่ไม่ได้บอกว่าเจ้ผมเล่าเรื่องเมื่อวานให้ฟังแล้ว ตอนแรกก็ยังจะไม่ยอมมาส่งจนผมต้องยื่นคำขาดไปว่าให้เอามาส่งไม่งั้นผมจะไม่อยู่เฉยละจะไปทวงสิทธิ์ของผมคืนมั้งละ ตอนนี้ผมจะทำยังไงดีคือมีสิ่งที่อยากจะทำคือ บุกไปที่สำนักงานเอาให้มันแตกกันไปเลย หรือว่า จะรอดูเหตุการณ์ก่อน ตอนแรกผมยอมทุกอย่างเพื่อที่จะได้ครอบครัวกลับมาแต่ถ้าลองมันเป็นอย่างงี้แล้วผมว่าคงหมดโอกาศละหละ และผมก็เสียความรู้สึกกับคำโกหกและอีกหลายๆอย่าง ถ้าบุกไปที่สำนักงานแล้วตบสั่งสอนประจานจะดีมั้ย กลัวว่าถ้าทำอะไรลงไปก็เข้าทางเค้าอีก เอาให้บานกันไปเลย หรือว่ายังไงดี