Normal

0

false

false

false

EN-US

X-NONE

TH

/* Style Definitions */

table.MsoNormalTable

{mso-style-name:ตารางปกติ;

mso-tstyle-rowband-size:0;

mso-tstyle-colband-size:0;

mso-style-noshow:yes;

mso-style-priority:99;

mso-style-parent:"";

mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;

mso-para-margin-top:0cm;

mso-para-margin-right:0cm;

mso-para-margin-bottom:8.0pt;

mso-para-margin-left:0cm;

line-height:107%;

mso-pagination:widow-orphan;

font-size:11.0pt;

mso-bidi-font-size:14.0pt;

font-family:"Calibri","sans-serif";

mso-ascii-font-family:Calibri;

mso-ascii-theme-font:minor-latin;

mso-hansi-font-family:Calibri;

mso-hansi-theme-font:minor-latin;

mso-bidi-font-family:"Cordia New";

mso-bidi-theme-font:minor-bidi;}

ผมเองเป็นเด็กชนเผ่าแถวเชียงราย

ที่เขามักจะเรียกกันว่าคนดอย แต่เราจะเรียกว่า พี่น้องชนเผ่า

ผมเติบโตมาในโรงเรียนที่มีวัดอุปถัมภ์อยู่ จนกระทั้งเรียนจบ ม.3

ผมก็ไปเรียนต่อการอาชีพที่สิงห์บุรี แต่แล้วเรียนได้เดือนเดียวทุกอย่างก็จบ

เพราะไม่มีเงินเรียนต่อ แล้วก็ออกไปหางานทำ

แต่สมัครงานที่ไหนก็ยาก

เนื่องจากยังไม่ได้เกณฑ์ทหาร สุดท้ายก็กลับไปอยู่บ้านบนดอย และชีวิตก็เริ่มเปลี่ยน

เมื่อผมมีโอกาสได้เป็นทหาร โดยสมัครเป็น 2 ปี ช่วงที่ฝึก 10 สัปดาห์

รู้สึกสนุกมากลองคิดดู คนอายุใกล้เคียงกัน 100 กว่าชีวิตมาอยู่ด้วยกัน ทำอะไรเหมือนๆกัน

กิน นอน ตื่น พร้อมๆกัน หลังจากฝึกจบก็ปล่อยพักบ้าน 10 วัน

ช่วงเวลานั้นผมได้มีโอกาสเจอกับผู้หญิงตัวเล็กผอม สูงประมาณ 158 ในวันกีฬาสีของ

กศน.ที่ผมจบ ม.6 มา ครูท่านหนึงให้ผมไปช่วยแข่งด้วย

น้องเขามากับครูเลยได้รู้จักกัน

แต่ช่วงนั้นโซเชียลยังไม่ค่อยแพร่หลาย

ผมก็เลยเก็บเงินเดือนเบี้ยเลี้ยงที่มีน้อยนิด เพื่อซื้อมือถือให้เธอ

แล้วเราก็คบเป็นแฟนกัน ลืมบอกไป เธออยู่หอประจำที่ กศน.เขาดูแลอยู่

และแล้วจุดเปลี่ยนก็มาถึงเมื่อผมพาเธอไปเที่ยวที่บ้านผม โดยไม่ได้บอกผู้ใหญ่

และในคืนนั้น มีเด็กในหอออกไปกินหมู่กระทะกับผู้ชายหลายคน ครูเวรเลยเรียกเช็ดยอด

มีโดนอยู่หลายคน แต่แฟนผมกับเพื่อนแฟนโดนไล่ออกจากหอเลย ผมเลยตัดสินใจดูแลเขา

เพราะว่าเราเป็นคนทำให้เขาโดนไล่ออก ผมไปขอพี่ชายเขาว่า พี่ครับ ผมรักน้องสาวพี่

ผมจะดูแลเขาเอง จะไม่ทำให้น้องสาวพี่เสียใจแน่นอน อีกไม่นานผมก็จะไปเรียนนายสิบแล้ว

ลืมบอกผมสอบนายสิบได้ตั้งแต่ก่อนเกิดเรื่อง ผมไปจ่ายค่ามัดจำที่หอทำทุกอย่างให้จบ

เสร็จจากนั้นแฟนผมก็ขึ้น ม.3 ผมก็ใกล้จบนายสิบ พอผมจบ ก็เอาเขาไปเรียนด้วย

เราอยู่ด้วยกันทะเลาะกันบ่อยมากขึ้นเรื่อย เพราะทัศนคดิไม่ตรงกัน ผมเป็นคนไม่กินเหล้าไม่เที่ยวผับเที่ยวบาร์

ผมชอบธรรมชาติ ชอบดูหนัง ชอบอยู่กับแฟนมากว่า จากนั้นเราก็ปรับเข้าหากันใหม่

ตกลงกันใหม่ แล้วก็จดทะเบียนสมรสกัน

ผมบรรจุต่างจังหวัดเลยมีความคิดจะย้ายกลับเชียงรายจะได้ดูแลพ่อแม่ เลยให้แฟนย้ายไปเรียนที่อาชีวะเชียงราย

แต่เนื่องจากความห่างไกลกัน บวกกับสังคมในอาชีวะมีคนหลักหลาย ทำให้เขาไปเจอคนใหม่ เขาเอาผู้ชายมานอนถึงบ้านเช่าที่ผมเช่าให้

ทำให้ผมฟิวส์ขาดผมเลยกระทืบผู้ชายจนหน้าบวมหมด อยู่ด้วยกันมา 5 ปีความรักก็จบลง เราก็ไปหย่ากันแยกทางกันไป

ผ่านมาได้ระยะเวลาหนึ่ง ผมก็เจอเธอคนนี่ใน facebook ผมใช่เวลาศึกษาดูใจกับเธอสั้นมาก ทักกันปลายเดือน เม.ย. คุยกันจริงจัง วัน

5 พ.ค.55  เจอกัน 12 พ.ค.55  และหมั้น 2 มิ.ย.55  ผมคิดว่าคนนี้แหละแม่ของลูก

ก็ส่งเขาเรียนราชภัฏเชียงราย สุดท้ายเรียนได้เทอมเดียวแล้ะก็ออก บอกว่าเรียนไม่ไหวหนักเกินไป

จากนั้นก็ตั้งท้องลูกคนแรกผมดีใจมากเลย

เพราะนั้นคือสิ่งที่ผมต้องการมาตลอด แฟนผมดัดฟันด้วย ต้องหาหมอฟันเดือนละครับๆละ

พันกว่าบาท พอคลอดลูกผมก็ได้ย้ายกลับมาพอดี ก็เลยได้ดูแลลูก ผมทำทุกอย่าง ซักผ้า

ล้างถ้วยชาม อาบน้ำให้ลูก แทบจะทุกอย่างในบ้านทำเองหมด  พอลูกได้ 6 เดือนกว่าผมก็ให้เขามาทำงานใน รพ.

ให้แม่ยายดูแล ทำไปได้ 9 เดือนทนแรงกดดันไม่ไหว บวกกับจะมีน้องอีกคน

ตอนนี้มีลูกด้วยกัน 2 คน เขาเป็นโรคซึมเศร้ามานาน เราก็เพิ่งรู้

เขาจะตีลูกแบบไม่มีสติเลย พอตีเสร็จร้องให้ขอโทษลูก ช่วงหลังๆพี่สาวเขาเอาไปทำงานด้วยกันที่ศูนย์วิจัยเกษตร

ก็ไปเจอกับผู้หญิงที่ทำงานด้วยกัน พวกนั้นยังโสด อายุน้อย ชอบเที่ยว

แฟนผมเลยอยากตามเขา ผมบอกแฟนเสมอว่า ถ้าจะไปเดียวพาไปเอง จะกินก็เต็มที่ผมดูแลได้

เพราะผมไม่กินเหล้า

และจะบอกอีกว่า รอลูกโตอีกหน่อย คนโต 5 ขวบกว่า คนเล็ก 3 ขวบกว่า สงสารลูก

แต่แล้ววันนี้ก็มาถึง เขาเริ่มดูแปลกไป รำคาญลูก หงุดหงิดง่าย

เข้าห้องน้ำเอามือเข้าไปนานมาก จนกระทั้งคืน 11 เม.ย.62 เขาหนีออกไปเที่ยวตอนที่ผมและลูกๆหลับอยู่

ประมาณตี 2 กว่าลูกมีไข้สูง เลยเรียกแฟน ไม่มีเสียงตอบ

คิดว่าน่าจะเข้าห้องน้ำก็ไม่มี ผมหยิบมือถือโทรไป เป็นอันว่าเที่ยวอยู่ในผับ

กับใครก็ไม่รู้ ผมเครียดมาก จนสติแตก ไม่รู้จะเริ่มตรงไหน ผมก็เลยบอกไปว่าไม่ต้องเข้าบ้าน

จะไปไหนก็ไป ผมล็อคประตูบ้านไว้ เขางัดเข้าอย่างไงไม่รู้ เช้ามาถามว่าจะเอายังไง

เขาบอกว่าจะหย่า ผมถามจะหย่าทำไม เขาบอกไม่อยากอยู่กับผมแล้ว งั้นก็อยู่เพื่อลูกสิ

ไม่เอาจะหย่าอย่างเดียว ถ้าหย่าลูกต้องเป็นของผมนะ แฟนบอกได้

ผมก็โทรเรียกพ่อแม่เขามาคุย พ่อแม่เขาร้องไห้หนักมากสงสารหลาน

แม่เขาถึงกับไหว้ลูกตัวเองเพื่อไม่ให้หย่า พ่อเขาความดันสูงไปหาหมอ

ผมบอกถึงขั้นว่า ให้เขียนในข้อตกลงการหย่าว่าไม่ขอเจอหน้าลูกตลอดชีวิต

ถ้าเขียนจะหย่าให้ มันก็จะเขียน สุดท้ายแล้วเขาจะหย่าให้ได้ แต่ผมรักเขา

ผมเข้าใจเขา ผมไม่อยากเสียเขาไป เพราะยังมีลูกที่น่ารักอีก 2 คน ผมคิดว่าคนอื่นจะดูแลเขาได้ไม่ดี

เพราะเขาเป็นโรคไบโพลาร์ ผมอยู่กับเขามา 7 ปี ตอนนี้เขาหนีไปกับผู้ชายแล้ว ตั้งแต่

18 เม.ย.62 ไม่สามารถติดต่อได้เลย ผมได้ไปลงบันทึกประจำวันไว้แล้ว

พร้อมกับเอารูปถ่ายไปให้ตำรวจตามหา ผ่านไป 2 วัน

เขาเอาเบอร์ผู้ชายที่ไปแจ้งความไว้โทรมาหาแม่เขา แล้วบอกว่าสบายดี

ผมกินอะไรไม่ลงมา 3 วัน สงสารลูกมาก ตามหาแต่แม่

ยังดีอีกนิดคือเด็ดติดผมมาตั้งแต่เด็ก ลูกจะร้องไห้หาตอนนอนกับตอนตื่นเช้า เรื่องเลี้ยงลูกนั้นไม่มีปัญหา

ผมเลี้ยงคนเดียวมาตั้งแต่เด็กแล้ว แต่ทุกครั้งที่ลูกเรียกหาแม่ ผมแอบร้องไห้ทุกที หลังจากกินไรไม่ได้

3 ผมพยายามกินข้าว ข้าวคำน้ำคำ จนผ่านวันที่ 4 ก็เริ่มมีแรง เริ่มคิดได้ว่า

ตอนเราจีบเขาคบเขา เราได้หัวใจเธอมา 1 ดวง 

แต่ตอนเธอจะจากไปเอาหัวใจฝากไว้ให้เราดูแลตั้ง 2 ดวง ผมควรขอบคุณเขาด้วยซ้ำ

ผมเคยขอเธอนะว่า เธอจะเป็นอะไร หรือจะขี้เกียจขนาดไหนก็ช่าง ผมถือว่า

ผมเลือกเธอแล้ว ขออย่างเดียวอย่านอกใจผม สุดท้ายเธอก็รักษาคำขอข้อเดียวของผมไม่ได้

(เสียใจครับสุดเลย ชีวิตนี้ไม่เคยเจ็บปวดขนาดนี้มาก่อน) เป็นบทเรียนที่ล้ำค่ามากๆ

ล่าสุดเขาโทรไปขอยืมเงินพี่สาวเขา และ เพื่อนร่วมงานเก่า

คิดดูครับเพิ่งหนีตามผู้ชายไปไม่กี่วัน

ไม่มีเงินใช้ ทำไหมไม่ให้ผู้ชายที่อยู่ดูแล ต้องยืมคนอื่นเลยหรอ ขอสอบถามเพื่อนๆครับ

ผมควรทำอย่างไรลูกอยู่กับผม 2  คน ผมทำงาน

จันทร์ – ศุกร์ มีเขาเวรอีกเดือนละ 3 – 4 ครั้งรอเขามาหย่าให้ แต่เขาไม่มาสักที (คิดเล่นๆนะ

ผู้หญิงคงชอบผู้ชายที่กินเที่ยวมากกว่าคนที่ไม่กินไม่เที่ยว