อยากจะเล่าประสบการณ์ส่วนตัวให้เพื่อนๆฟังคะ จะได้ไม่ต้องเสียเวลาอย่างที่เราเคยเสียกับผู้ชายเฮงซวยคนหนึ่ง ถ้าใครรู้สึกว่าแฟน treat เราไม่ดี อย่าคิดนาน อย่าเสียดายเวลา เพราะยิ่งเสียดายเวลา ยิ่งเสียเวลา สุขภาพจิตเสียคะ

แฟนเก่าที่เคยคบก็บอกว่าเราหน้าตาไม่สวย ฟันเหยิน(ทั้งๆที่ฟันเราสวยมาก) โง่(เราจบเกียรตินิยม จาก ตปท) ไปไหนไม่รอด (ทั้งๆที่มันเปนแฟนคนแรกของเรา) บ้านจน(ทั้งๆที่บ้านเราพ่อเปน CEO บริษัทชั้นนำประเทศบริษัทหนึ่ง) แต่ที่บ้านเค้าเปนพวกพ่อค้าเรียนจบ ม.6 แต่บังเอิญรวย เค้าไม่ใจว่า CEO คืออะไร เข้าใจแค่ว่าพ่อแม่เราเปนแค่มนุษย์เงินเดือน ทำงานจันทร์ถึงศุกร์ เป็นพวกลูกจ้าง

เค้าบอกเราทุกวันเลยนะว่าเราโง่มาก ทำไมเราไม่ไปขายตัว เหมือนโดนสะกดจิตเลยอะ แล้วตอนนั้นเราก็เชื่ออย่างนั้นจริงๆนะ แม้การเรียนเราจะดีมากแค่ไหน เราก็ยังรู้สึกโง่อยู่ตลอด เคยทำร้ายร่างกายด้วยนะ แค่นั้นยังไม่พอ เราเป็นฝ่ายขอโทษตลอด เพราะเค้าจะบอกเราตลอดว่ามันเป็นความผิดของเราเอง เรารู้อยู่แก่ใจว่า ถ้าเราทำให้มันโกรธแล้วเราจะโดนอะไร ถ้าไม่อยากโดน ก็อย่างทำให้มันโกธร T _ T ตอนนั้นเราโง่มากเลยอะ ไม่เข้าใจว่าระบบสมองตอนนั้นมันเกิดอะไรขึ้น ไม่เคารพตัวเองเลย

เวลาพาไปเจอคนอื่น มันก็จะแนะนำเราว่าเราเป็นคนใช้บ้าง ทาสบ้าง แล้วก็หัวเราะกลบเกลื่อน พอโดนบ่อยๆก็เริ่มชินชาแล้วก็ไม่รู้สึกอะไร

เราติดอยู่กะมันมา 15 ปี เกือบต้องแต่งงานแล้ว เพราะคิดว่าคงไม่มีคนเอา สิ่งที่มันพูดมาทุกคำ เราเชื่อหมด คิดว่าเราโง่ หน้าตาน่าเกลียด ไม่มีคนเอา บลาๆๆๆ ไม่เข้าใจตัวเองว่าทำไมโดนเปลี่ยนความคิดอย่างนั้น คิดไม่ดีกับตัวเอง คิดไม่ดีกับครอบครัว

เราเริ่มเป็น depression รุนแรง คิดอยากจะฆ่าตัวตาย ตอนทะเลาะกับมัน มันได้แต่บอกว่าเราเป็นบ้า ไม่เคยปรับทุกข์ ไม่เคยฟังความทุกข์ของเรา ซ้ำยังบอกว่าถ้าจะฆ่าตัวตายให้ออกไปตายนอกบ้านมัน เพราะขี้เกียจทำความสะอาด

พอเรียนจบ เราเริ่มทำงาน มีสังคมใหม่ รู้จักคนใหม่ๆ พอเข้าที่ทำงานใหม่ มีคนมาจีบเพียบ มีแต่คนชมว่าโปรไฟล์ดีมากๆ ทำงานเก่ง เราเริ่มรู้สึกดีกับตัวเอง แล้วเราก็เริ่มตีตัวออกห่าง เราเริ่มเคารพตัวเอง เริ่มรู้สึกว่าเราไม่มีมันก็อยู่ได้ ทำงานได้เงินเดือนสูง เริ่มรักตัวเอง รู้สึกดีกับตัวเอง เชื่อว่าตัวเองมีความสามารถ

และแล้วก็ถึง จุดแตกหัก..............

พอเราเริ่มมีเพื่อนใหม่ สังคมใหม่ มันก็เริ่มด่าเราว่าคนที่เข้ามามันไม่ดี อย่างโง้นอย่างงี้ ไม่ให้ไปไหนมาไหนกับเพื่อน จนสุดท้ายก็ทะเลาะกันรุนแรง มันบอกว่าไม่อยากมีแฟนอย่างเรา(อันนี้เราได้ยินบ่อยแล้ว ค่อนข้างชินชา) แต่ประโยคต่อไปนี่สิ ทำให้เรากับมันขาดกันทันที

มันบอกว่า เราเป็นผู้หญิงไม่ดี ถ้ามันมีลูกกับเรา เราเป็นแม่ที่ไม่ดี ไม่อยากให้คนไม่ดีอย่างเราเป็นแม่ของลูกมัน แล้วพูดว่าเรากะหรี่(กะหรี่นี่โดนบ่อยชินชา)

พอได้ยินคำว่า เราเป็นแม่ที่ไม่ดี ทั้งๆที่เรายังไม่ได้ท้อง ยังไม่ได้แต่งงานกับมัน ทำให้จี๊ตตตตต ขึ้นมาทันที พร้อมกับความคิดที่ว่า นี่ขนาดเรายังไม่แต่งงาน ยังไม่มีลูก ยังโดนด่าขนาดนี้เลย ถ้ามีลูกแต่งงานจริงๆ คงจะหนักหนาสาหัสกว่านี้เยอะ

เราเลยตัดสินใจตัดขาดจากมัน เพราะคำๆนั้นแค่นั้นจริงๆ ทนไม่ไหวแล้ว พอกันที มันมาง้อเราเท่าไหร่ เราก็ไม่ยอม หมดรักแล้ว สุดท้ายแล้วคือรักตัวเองมากกว่าแล้ว

ไม่ร้องไห้สักนิดพอเลิกได้ มันกลับเป็นฝ่ายที่ร้องไห้ ขอร้อง วิงวอน ยอมทุกอย่าง ขอโทษ สัญญาว่าจะเปลี่ยน แต่เราหมดรักไปแล้ว ให้เกียรติตัวเอง จะไม่ยอมให้ มัน มาทำลาย เราอีกต่อไป

ดีใจมากๆเลยที่ตอนนี้เราออกมาจากความสัมพันธ์นี้ได้ในที่สุด คิดว่าเราหมด เวร หมด กรรม ทั้งสิ้นแล้ว

ตอนนี้มีแฟนใหม่ที่รัก ให้เกียรติเรา ไม่เคยขึ้นเสียง หรือพูดคำหยาบกับเราเลย น่ารักมากๆ มีความสุขมากๆ เวลาทะเลาะกันก็ยอมให้เราถูกเสมอ ทุกอย่างลงตัว รู้สึกไม่เคยสุขแบบนี้มา 15 ปี

เคยหลอกตัวเองว่ามีความสุขตลอด 15 ปีที่เสียไป แต่ตอนนี้เข้าใจแล้วว่าความสุขจริงๆมันเป็นอย่างนี้นี่เอง

เราก็เคยดูทีวีเกี่ยวกับจิตวิทยาเรื่องพวกนี้เหมือนกันคะ เกี่ยวกับลักษณะของ ผช ประเภทนี้ ตอนนั้นคิดเองว่าไม่เหนจะตรงเลย มีข้ออ้างให้ไม่ตรงตลอด พอเลิกแล้วย้อนคิดอีกที มันตรงทุกข้อที่เค้าระบุมาเลยคะ ตอนนี้ยังรู้สึกโกรธแฟนเก่ามากๆอยู่ในใจคะ ยังมีอะไรฝังใจอยู่มากมาย ยังคงแค้นอยู่มาก แต่ก็พยายามลืมสิ่งร้ายๆไปให้หมดคะ เราไม่เคยเล่าให้ใครฟัง แม้แต่เพื่อนสนิทและคุณแม่ก็ไม่เคยทราบเรื่องพวกนี้คะ ถ้าคนอื่นรู้โดยเฉพาะครอบครัวเรา เค้าคงเสียใจมากเลย เวลาเหน ผช กับ ผญ ทะเลาะกันทั่วไป โดยเฉพาะเวลาเหน ผช ตะคอกใส่ ผญ หรือแม้กระทั่งบางทีดูละคร โดยเฉพาะละครไทยซึ่งค่อนข้างรุนแรง ยังรู้สึกสะเทือนใจมากๆอยู่เลยคะ ตอนนี้บางทียังฝันร้าย นึกถึงเมื่อก่อนก็ร้องไห้ เสียใจว่าปล่อยให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นกะตัวเองได้ยังไง ไม่รู้ว่าต้องไปปรึกษาจิตแพทย์หรือไม่เนี่ย T T เพิ่งมาเล่าให้เพื่อนๆจีบันฟังในนี้เปนครั้งแรก ก็เปนอีกก้าวนึงที่จะได้ระบายออกมาบ้าง (ต้องใช้accใหม่เพื่อโพสเรื่องนี้) ถ้าเราเล่าให้เพื่อนฟังทุกคนคงช้อกอะคะ เพราะคนอื่นจะแค่คิดว่ามันเปนคนปากจัดเฉยๆไรงี้อะ