สวัสดีค่ะ... :")

พอดีนั่งว่างๆ อ่านกระทู้จากห้องก้นครัวไปเรื่อยเปื่อย
เห็นมีกระทู้มาแชร์ประสบการณ์จากร้านอาหาร ดีบ้าง ไม่ดีบ้าง อยู่เรื่อยๆ

เลยนึกถึงประสบการณ์ดีๆ ที่เราเคยได้รับจากร้านก๋วยเตี๋ยวร้านนึง
อยากมาเล่าให้เพื่อนๆ ฟังกันค่ะ

...........................................................................
...........................................................................

เรื่องนี้เกิดตอนเราอยู่ประมาณม.๓  ถ้าเราจำไม่ผิดนะคะ
นานแล้วเหมือนกนั เพราะปัจจุบันเราเรียนอยู่ปี๒ แล้ว

วันนั้นหลังเลิกเรียนเรากับเพื่อนชวนกันไปหาอะไรทาน
ระหว่างทางก็ซื้อขนม กินน้ำปั่น กันตลอดทาง

จนผ่านร้านก๋วยเตี๋ยวร้านนี้ เป็นร้านที่เพื่อนเราทานได้
เพราะแยกหม้อหมู - เนื้อ เพื่อนเราเป็นอิสลามค่ะ

ด้วยความที่อยากกินมาก แต่ใกล้จะอิ่มแล้ว (ช่างไม่ประมาณตัวเองเล๊ย - -')

เลยคุยกับเพื่อนว่างั้นสั่งเกาเหลา๑ชาม ข้าว๑จาน น้ำแก้วเดียว แล้วแบ่งกันทาน
ตกลงกันเสร็จเราสองคนก็เดินไปนั่งที่โต๊ะ แต่ทางที่เราเดินมันคือหลังร้านค่ะ
เราเลยนั่งหลังร้านกัน ไม่อยากเดินไปนั่งในร้าน

ส่วนที่บอกว่าริมทาง จริงๆแล้ว คือมันเป็นร้านที่ตั้งอยู่ตรงป้านรถเมล์ค่ะ
ร้านตั้งอยู่ในตึกแถวแถว ที่ชั้นล่างเปิดโล่งสำหรับเป็นร้านขายอาหาร
โดยปกติร้านนี้คนเยอะตลอด เพราะเป็นร้านดังของจังหวัดนนท์
เคยลงหนังสือพิมพ์ เคยออกรายการด้วย

พอนั่งโต๊ะก็มีลูกจ้างมารับออเดอร์ เราก็สั่งอย่างที่คุยกันไว้ตอนแรก
สั่งเสร็จก็ทวนรายการ แล้วถามว่าที่เดียวใช่หรือไม่
เราก็ตอบไปว่าใช่ค่ะ

รอไม่นานก็มีคนเอาอาหารมาให้ ที่โต๊ะมันไม่มีกล่องใส่ช้อนส้อม เราเลยขอเพิ่มอีกคู่
เค้าก็ไปหยิบมาให้ ก็นั่งทานกันไปซักแปป ไม่นานเท่าไหร่ มีเถ้าแก่เดินมาส่วนหลังร้าน

แกเดินมาออเดอร์ของโต๊ะที่มาใหม่
แล้วแกคงเห็นเรากับเพื่อนนั่งทานกันสองคน แต่มีอาหารชุดเดียว

แกเดินเข้าในหน้าร้าน คงจะไปส่งออเดอร์ของโต๊ะข้างๆเรา
ซักพักแกเดินมาที่โต๊ะที่เรากับพื่อนนั่งอยู่

แกเดินมาเพื่อเอาข้าวเปล่าอีกจาก กับน้ำแข็งเปล่าอีกแก้วมาให้ค่ะ
ตอนวางแกพูดอะไรจำไม่ได้ แล้วตอนสุดท้ายแกบอกว่าให้ฟรี ไม่คิดเงิน
เรากับเพื่อนนั่งงง มองหน้ากัน คือไม่คิดว่าจะเกิดเหตุการณ์แบบนี้ แต่ก็พูดขอบคุณไป

พอทานเสร็จ (รวมจานที่แกเพิ่งเอาให้ทีหลัง) ก็เรียกเก็บเงิน เถ้าแก่ก็เป็นคนมาคิดเงินค่ะ
แล้วแกก็ไม่คิดข้าวอีกจาน น้ำอีกแก้วจริงๆ ทั้งทีเราเสนอว่าเราสามารถจ่ายได้ แกไม่รับค่ะ
ก่อนออกจากร้านเลยได้แต่พูดขอบคุณแล้ว ขอบคุณอีก

จากเหตุการณ์นี้มันทำให้เรารู้สึกดี แล้วก็ซาบซึ้งกับเถ้าแก่ร้านนี้มากๆ

เพราะความจริงแกไม่จำเป็นต้องทำแบบนี้เลยก็ได้
ร้านนี้ลูกค้าเยอะมาก จนแกต้องเดินตลอดเวลาไม่ได้หยุด
แล้วที่หลังร้าน มันก็ไม่ใช่ที่ ที่เถ้าแก่จะเข้ามาบ่อยๆ ด้วยนะ
เพราะบังเอิญตอนนั้นมีลูกค้ามา แล้วลูกจ้างไม่ว่าง แกเลยมารับออเดอร์เอง

และอีกอย่างก็คือ ถ้าแกไม่เอาใจใส่ลูกค้าอย่างจริงจัง แกก็คงไม่สังเกตุหรอกว่า
มีเด็กสองคนที่นั่งหลังร้านกำลังทานเกาเหลา ข้าวเปล่าที่เดียวแต่กินกันสองคน

มันรู้สึกดี ที่ถึงร้านนี้เป็นร้านใหญ่ ร้านขายดี ร้านมีชื่อ แต่ก็ไม่เคยทำตัวหยิ่ง
คนเป็นเถ้าแก่ ก็ไม่เคยคิดว่าชั้นเป็นเจ้าของ มีหน้าที่เพียงนับเงิน ทอนตังค์ และชี้นิ้วสั่ง

แต่กลับลงมาทำงาน
เสมือนตัวเองคือลูกจ้าง พนักงานของร้านคนหนึ่ง เช่นเดียวกับลูกจ้างคนอื่นๆ

และไม่ว่าจะอยู่ในช่วงเวลาที่มีลูกค้ามาก หรือมีลูกค้าน้อย
ก็เอาใจใส่ลูกค้าทุกคนอย่างเท่าเทียมเหมือนๆ กัน

อยากบอกเถ้าแก่ร้านนี้ว่า จากน้ำใจเล็กๆ น้อยๆ ที่มีให้เด็กตัวเล็กๆ ในครั้งนั้น
แต่มันประทับใจ และให้ผลตอบแทนที่ยาวนาน เพราะเราจะบอกต่อทุกครั้งที่มีโอกาส

สุดท้ายนับจากวันนั้น ทุกวันนี้หากเรามีโอกาสกลับไปที่จังหวัดนนท์ ได้ไปที่ท่าน้ำนนท์
เราจะแวะไปทานก๋วยเตี๋ยวร้านนี้ทุกครั้ง ซึ่งแกคงจำไม่ได้หรอกว่าเป็นเรา
เพราะวันๆหนึ่งแกต้องเจอคนมากหน้าหลายตา

แต่เราก็รู้สึกดีทุกครั้ง ที่ได้กลับไปช่วยอุดหนุน
ไปแอบเป็นหนึ่งกำลังใจเล็กๆ ในธุรกิจของแก
ซึ่งก็ไม่เคยผิดหวังเลยซักครั้ง

ภาพจาก Google ค่ะ


...........................................................................
...........................................................................

จบแล้ว... เราเล่าเรื่องไม่ค่อยเก่งเท่าไหร่(ฮา)
ยังไงก็ขอบคุณที่พยายามอ่านจนจบนะคะ ^^