เมื่อได้เห็นพฤติกรรมของพวก ชาวพุทธชายขอบ แล้วก็ได้แต่สังเวชใจ ในอนาคตของพระพุทธศาสนา(ในเมืองไทย)
ทั้งนี้ ท่านทั้งหลายพึงระลึกให้ดีเถิดว่า พระธรรมคำสอนของพระบรมศาสดานั้น มิใช่สิ่งที่ใครๆ จะมานั่งตีฝีปาก
สร้างภาพสวยหรู โอ้อวดคุณวิเศษ(ที่ไม่มีในตน)ไปวันๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง การแสดงความวิเศษ(เกินจริง)ให้เป็นที่ประจักษ์ต่อสาธารณะ
ด้วยการใส่ร้ายกล่าวตู่ พระมหาเถระ ด้วยข้อมูลอันเป็นเท็จ ดังที่พวกเม็ดมะขามกระทำกัน อย่างปราศจากความละอายแต่อย่างใดไม่ !



ในขณะที่ กเฬวราก พวกนี้กำลังกล่าวปรามาสพระ ด้วยข้อมูลอันเป็นเท็จ
ที่พวกมัน (๑) ตัดต่อบิดเบือน หรือ (๒) คิดปรุงแต่งฟุ้งซ่านไปเอง นั้น
เขาก็พยายามจะสร้างภาพให้ตนเองดูดีที่สุด ด้วยการสร้าง "ตรรกะ" ชั้นเลว
ขึ้นมาอธิบายตัวตนของพวกมันอย่างโง่ๆ ในทำนองว่า

(๑) มิจฉาทิฐิสุดโต่งทั้ง ๒ ฝ่าย เขาก็สามารถยอมรับได้ พูดคุยด้วยได้ ไม่ได้มีความรู้สึกว่าต้อง "แอนตี้" อะไร
(๒) แต่เขา "แอนตี้" วิธีการของท่านพุทธทาส

ถ้าฟังเผินๆ ก็ดูเหมือนว่า เขาไม่ได้โจมตีตัวบุคคลนะ แต่เขาไม่เห็นด้วยกับ "วิธีการ" คือตัว "เนื้อหา" หรือ "หลักการ" เท่านั้น
โดยเขาอ้างว่า ท่านพุทธทาส (๑) ดิสเครดิตพระไตรปิฎก และ (๒) ปรามาสพระพุทธเจ้า !

ทีนี้ เราลองพิจารณา ดูว่า คำพูดของคนถ่อยพวกนี้ มีความจริงอยู่สักกี่มากน้อย และมีความน่าเชื่อถือสักขนาดไหนกัน ?