ความรักที่ไม่สมบูรณ์แบบ ความรักที่ไม่สมหวัง ถ้ามันไม่ใช่สักวันก็คงจะจบกันไป เมื่อก่อนฉันเคยคิดว่า ขอแค่มีคนที่เรารักอยู่เคียงข้างเรา แค่นี้ชีวิตก็ไม่ต้องการอะไรมากมายอีกแล้ว แต่เมื่อวันหนึ่ง วันที่ความรักถึงทางตัน และความรักต้องจบลง เหมือนกับเลโก้ที่ตั้งเรียงไว้ล้มพังทลายลง เหลือเพียงชิ้นเลโก้ที่วางอย่างระเนระนาด มันทำให้ฉันต้องกลับมาอยู่คนเดียวอีกครั้ง
จนกระทั่งฉันได้มาอยู่กับตัวเอง

ทำไมชีวิตถึงไม่มีความสุข ก่อนจะถามคำถามนี้ต้องย้อนไปดูก่อนว่า ความสุขของฉันมันคืออะไร
ทำไมตอนเด็กๆ เพียงแค่คุณครูชม หรือมีผู้ใหญ่ใจดียิ้มให้ พ่อแม่ซื้อไอศครีมให้กิน แค่นี้ก็มีความสุขแล้ว แต่ทำไม พอมีทุกข์เพียงเรื่องเดียวชีวิตก็เหมือนมัวหม่นไปหมดเลย นั่นเป็นเพราะ พอยิ่งโตขึ้น ความสุขก็ยิ่งยากขึ้น ยิ่งโลกกว้างใหญ่ขึ้น ความปรารถนาก็ยิ่งใหญ่ขึ้น ทั้งที่จริงแล้วตัวเราก็เล็กแค่นิดเดียว

ฉันเริ่มมองย้อนกลับมาที่ตัวเอง ว่า
ถ้าการไขว่คว้าและความพยายามจนล้นขีดจำกัดมันเหนื่อย แล้วฉันจะดึงดันไปเพื่ออะไร ทำไมไม่เลือกที่จะมีชีวิตแบบธรรมดาๆ กลับไปมีความสุขแบบง่ายๆ แบบที่ไม่ต้องดันทุรังเพื่อที่จะได้มา กลับไปยังจุดเริ่มต้นเล็กๆแห่งความสุขใหม่

ฉันคิดว่าถ้าฉันทำได้ ชีวิตคงจะมีความสุขกว่าที่เป็นอยู่อย่างมากมาย

และถ้าในโลกนี้คนทุกคนมีความสุขแบบง่ายๆ โลกของเราคงจะเต็มไปด้วยความสุขขึ้นเยอะ

ปล. ฉันอกหัก ฉันจมกับความทุกข์ ฉันเกือบคิดอะไรผิดพลั้งไปหลายอย่าง แต่ฉันมีกำลังใจ กำลังใจจากครอบครัว จากเพื่อนที่รักฉัน ฉันจึงทำสิ่งๆหนึ่งๆขึ้นเพื่อเตือนใจตัวเองไม่ให้ผิดพลาด ให้กำลังใจตัวเองเวลารู้สีกอะไรแย่ๆขึ้นมา มาร่วมแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันได้นะคะ เป็นเป็นเพจสร้างกำลังใจเล็กๆจากฉัน จากคนอกหักและท้อแท้ เพื่อ คนอกหักด้วยกัน และ คนที่ท้อแท้ในชีวิต
https://www.facebook.com/XiXunTawan
ขอบคุณค่ะ