.............................. เสียน้ำตาครารักมาสักหยด
                              ฉันตั้งกฏในใจเอาไว้ว่า
                              หญิงทำร้ายให้ช้ำเสียน้ำตา
                              ไม่ลืมราตามแก้ลบแผลแค้น ...

.............................. ครั้นน้องนิตย์มิตรหนึ่งซึ่งรักเหลือ
                              ยอมเป็นเหยื่อเพื่อหลีกเธอฉีกแผน-
                              ที่รัก ฉันขั้นจะสละแทน
                              รักเหลือแสนแมนทัณฑ์ฉันยอมทน ...

.............................  เคยร่วมคิดใคร่วางทางสร้างสรร
                              เธอปลอบฉันห้ามท้อให้รอผล
                              เปรียบเธอเป็นเช่นเดือนฉันเยือนยล
                              คอยเตือนตนเมินแพ้แก่ฟ้ามิด ...

.............................  ให้ลืมเลือนเบือนไปจากใจยาก
                              ภาพยังฝากหากจดจำกำชับจิต
                              ใจสลายทุกครั้งพลั้งเล่ห์ฤทธิ์
                              เมินปกปิดป้องตน .. ให้พ้นตาย ...

.............................  ฉันพร่ำเพ้อเธอนี้ที่แสนรัก
                              คราประจักษ์ต้องทัณฑ์พาขวัญหาย
                              เธอกล่าวคำอำลา .. อย่างท้าทาย
                              คำเบื่อชาย .. ราร้างช่างเลือดเย็น ...