ช่วงนี้ยายขายดีมากๆ  คนส่วนใหญ่ที่มาอุดหนุนก็น่ารักทุกคนครับ  ไม่มีใครหงุดหงิดที่ต้องรอนานๆเลย  ยืนคุยกัน  หัวเราะกัน  มีหยิบมือถือมาถ่ายรูปกันบ้าง  เป็นภาพที่เห็นแล้วชื่นใจมากๆ  ฝากอยู่นิดเดียวครับ  ถ้าใครที่อยากรู้เรื่องของยาย  ให้ถามร้านค้าตรงนั้นครับ  อย่าไปถามร้านปลาหมึกปิ้งตรงเสาไฟฟ้า  เพราะคำตอบจะต่างกันเป็นฟ้ากับเหวลึกเลย  ส่วนตัวผม  ผมไม่เชื่อร้านปลาหมึก  เหตุผลผมขอไม่บอกครับ  เพราะอาจจะไม่ดีที่จะเผยแพร่  แต่ผมมั่นใจว่าผมเชื่อไม่ผิดแน่นอน

ภาพนี้เป็นตอนประมาณสี่ทุ่มที่ผ่านมาครับ  


ผมเห็นคนเยอะก็เลยไปหาอะไรกินก่อน  กะว่าให้คนน้อยลงหน่อยค่อยเข้าไปคุยกับยายครับ  

ภาพนี้ตอนห้าทุ่มกว่าแล้วครับ   กลุ่มใหญ่ๆเมื่อซักครู่ไปแล้ว  แต่ก็ยังมีคนกลุ่มใหม่เข้ามาอุดหนุนยายเพิ่ม


ที่ผมไปวันนี้เพราะมีคนอยากให้ไปช่วยอุดหนุนผัดไทยาย  เพื่อเอาไปแจกคนเร่ร่อนเยอะๆ  แต่ผมก็แจ้งว่า ช่วงนี้จะไม่ค่อยสะดวก  เพราะมีลูกค้าไปเยี่ยม ไปอุดหนุนยายกันเยอะมาก  และมีพี่ท่านนึงเสนอขึ้นมาว่า  ถ้างั้นก็ช่วยยายโดยการซื้อของที่ยายต้องใช้  เช่นพวกน้ำมันพืช  ไข่  ถุงหิ้ว  ถ่าน  น้ำปลา น้ำตาล  เป็นการช่วยให้ยายมีเงินเก็บมากๆ  เพราะอย่างที่หลายคนกลัว  คือกระแสตอนนี้อาจจะเป็นเหมือนไฟไหม้ฟาง  พอเวลาผ่านไปซักพัก  คนก็จะลืมยาย  ไม่ค่อยมีคนไปอุดหนุนกันอีก  ประกอบกับยายทำผัดไทช้า  ต่อให้มีคนไปอุดหนุนกันเยอะ  แต่ก็ทำได้ไม่มากอยู่ดี  ถ้าช่วงที่ยายยังอยู่ในกระแส  พวกเราช่วยกันให้ยายมีเงินเก็บมากๆ  เอาไว้ซื้ออะไรกิน  เอาไว้หาหมอ  หรือเอาไว้เลี้ยงตัวตอนทำไม่ไหว  ก็จะดีมากๆ  ปฏิบัติการ  หาเหยื่อเอามาให้ยายไว้ตกปลาจึงเริ่มขึ้นครับ

เงินที่เอาไปซื้อทั้งหมดนี้เป็นเงินจากบัญชีซื้อฝากที่มีผู้บริจาคเข้ามาครับ  ไม่ใช่เงินของผมซักบาทนะครับ  (ผมบอกไว้ก่อน  เพราะเดี๋ยวจะโดนหาว่าเอาเงินชาวบ้านไปสร้างความดีเข้าตัวครับ)  และผมจะแจ้งยอดให้ทราบทางอีเมลล์  หากผู้บริจาคท่านใดไม่ได้รับอีเมลล์ ช่วยติดต่อให้ผมทราบด้วยนะครับ




ถ้าจะซื้อ ผมไม่แนะนำไข่นะครับ  เพราะมันเก็บได้ไม่นาน  ถ้ามีคนซื้อไปเยอะๆ มันจะเสียไปซะก่อน  เอาเป็นพวกถ่าน  กับน้ำมันพืช  น้ำปลา(ต้องทิพรสเท่านั้น  ร้านค้าบอกว่ายายไม่เอายี่ห้ออื่น  เสียดายที่ที่ร้านเหลือแค่สองขวดครับ)  กระดาษห่อก็ไม่ต้องเยอะครับ  เพราะห่อนึงมีหลายแผ่น  ใช้ได้นาน  ถ้ามีเยอะๆจะเปียกฝนซะเปล่าๆครับ

ที่ผมเลือกร้านนี้  ไม่ไปซื้อตามห้างที่มีราคาถูกกว่า  เพราะอยากอุดหนุนร้านนี้ครับ  ก่อนหน้าที่ยายจะเป็นที่รู้จัก  ยายขายได้วันนึงไม่ถึงสิบห่อ  ไข่ที่ซื้อมาบางครั้งก็เน่า  เพราะเก็บไว้นาน  และอาจจะอากาศร้อนด้วย (สังเกตได้ว่ายายจะตอกไข่ใส่ชามก่อน ค่อยเทใส่กะทะ  เพราะบางทีก็เจอไข่เสียครับ)  เวลายายซื้อของ  ก็จะขอติดที่ร้านก่อน  พอมีเงินก็ค่อยมาจ่าย  ตอนที่ผมไปซื้อ  ผมเห็นยายสั่งไข่จากที่นี่สองครั้ง  และยายก็ขอติดไว้ก่อนทั้งสองครั้ง  ที่ร้านก็ไม่ว่าอะไรเลย  และร้านนี้จะปิดร้านประมาณตีหนึ่ง  ก็สามารถเป็นหูเป็นตาดูแลยายด้วยครับ





วันนี้ผมขอลงรูปที่ไปส่งอาหารที่มีคนซื้อฝากคนเร่ร่อนที่นี่เลยนะครับ  (ปกติจะลงต่อจากกระทู้ "เมนูจันทร์นี้" ครับ)  อาหารที่ไปแจกวันนี้คือบะหมี่แห้งปากซอยเจริญกรุง1  วันนี้สั่งพิเศษ 30 บาท เองครับ  ปริมาณก็พอได้อิ่มครับ

วันนี้ผมมีเวลา  เลยขี่มอเตอร์ไซด์ไปเรื่อยๆ  เจอใครก็แจกครับ  ออกจากบ้านขึ้นสะพานพุทธ  เลี้ยวเข้าปากคลองตลาด  ผ่านโรงเรียนราชินี  ก็เจอลุงพริ้ง  นอนอยู่ที่ป้ายรถเมล์ริมกำแพงวัดโพธิ์  ด้านติดแม่น้ำเจ้าพระยาครับ  ไม่ได้ใส่รองเท้าด้วย  ผมเลยเอาอาหารไปให้  พอเข้าไปใกล้ๆ  แกก็สะดุ้งขึ้นมาเลยครับ  ไม่คิดว่าแกจะตกใจขนาดนั้น  


ตอนเช้าลุงพริ้งจะช่วยพระที่วัดโพธิ์บิณฑบาตร  แล้วก็จะเดินอยู่แถวๆบ้านหม้อ  บางวันก็จะไปแจกใบปลิวให้ร้านนวดที่ท่าเตียน  ท่าพระจันทร์  ถ้าพาฝรั่งมานวดได้  ก็จะได้หัวละ50บาท  บางวันโชคดีหาได้ถึง3คน ก็ถือว่ามากแล้ว  


ลุงพริ้งอายุ75  ไม่เคยมีครอบครัว  ไม่มีลูก  ญาติที่น้องก็ล้มตายกันไปเกือบหมด  หลานๆที่เคยเลี้ยงก็ไม่ได้ติดต่อกันนานแล้ว  แกออกมานอนอย่างนี้ได้8ปีแล้วครับ  ผมถามว่าไม่มีรองเท้าใส่เหรอครับ  แกบอกว่า  เอาไปซ่อนไว้  ไม่งั้นโดนขโมย (รองเท้าใช้แล้ว มันยังจะขโมยกันอีกเหรอ)  


จากนั้นก็ผ่านท่าพระจันทร์  ไปด้านข้างวัดมหาธาตุ  แจกไปแค่1ห่อครับ  เพราะแถวนี้ผมผ่านมาหลายครั้ง  จะเจอคนนั่งจับกลุ่มกินเหล้ากัน  เพราะฉนั้นผมเลยไม่แจก  เพราะมีเงินกินเหล้าก็ต้องมีเงินกินข้าวได้




จากนั้นผมก็ขี่ไปที่ปากซอยเจริญกรุง2  ตรงข้ามกับร้านบะหมี่ที่ซื้อครับ  เพราะจะเห็นตรงนี้มีคนมานอนหลายคนเหมือนกันครับ






เหลือบะหมี่สิบกว่าห่อ  ก็เลยเอาไปแจกลุงซาเล้งและคนแถวๆนั้น  ที่พาหุรัด  และไม่ลืม1ห่อเป็นกำลังใจให้พี่ที่ตกงานด้วยครับ  ผมไปกี่ทีก็ไม่เคยเจอพี่คนนี้นอนเลยครับ  เจอแกนั่งตลอดเลย  วันนี้พี่เค้าเล่าให้ฟังว่า  แกเดินไปสมัครงานที่ร้านแถวนั้น  แกเห็นเค้าติดป้ายรับเซลล์(ลืมถามว่าขายอะไร  แต่แกบอกชื่อบริษัทมาครับ  แต่ขอไม่ลงนะครับ)  พี่เค้าบอกว่า  ต้องทำงานต่างจังหวัด  ซึ่งพี่เค้าไม่มีปัญหาครับ  และที่นี่มีโอกาสสูงที่จะได้งานครับ  ผมดีใจมากๆที่ได้ยินข่าวนี้ครับ  ผมจะมาอัพเดทเรื่อยๆนะครับ  ขอให้พี่คนนี้ได้งานด้วยนะครับ

ส่วนพี่การุณย์วันนี้ไม่เจอครับ  แต่ยังหาคนสอนปาท่องโก๋ให้แกอยู่นะครับ  ใครพอจะมีลู่ทางที่จะหาคนสอนให้แกได้  ช่วยบอกผมด้วยนะครับ  



วันนี้ขอจบเพียงเท่านี้นะครับ  ขอให้ทุกๆท่านมีความสุขมากๆครับ

ปล.ผมไม่ได้อยากให้ใครมองว่าผมเป็นคนดีนะครับ(อย่างที่บอก ผมเองก็มีด้านมืดอยู่ด้วย)  คนดีน่าจะเป็นคนที่สละทรัพย์สิน  ข้าวของเพื่อมาบริจาคมากกว่า  ผมแค่วิ่งไปส่งให้เท่านั้น  บางคนโจมตีไม่หยุด  จนผมเห็นแค่หัวข้อกระทู้  ชื่อคนโพสต์เป็นบัตรผ่าน ก็ไม่อยากเข้าไปดูแล้ว  เสียสุขภาพจิตมากๆ