ผมเคยบอกนานแล้วว่า
ไม่ว่าศาสนาไหน ก็ตายทั้งนั้น เพียงแต่การตายออกสื่อ มีน้ำหนักไม่เท่ากัน
ครั้งนี้ผุ้ตายเป็น โต๊ะอิหม่ามที่ทำงานสังคมในวงกว้าง จึงถูกพูดถึงมากเป็นพิเศษ
แต่ที่ผ่านๆ มา โต๊ะอิหม่ามตามหมู่บ้านก ็ตายไม่ทราบสาเหตุ ไม่น้อย  
ไม่ต่างอะไรกับเหตุพระสงฆ์ที่โดนทำร้าย  เพียงแต่ไม่ได้ออกสื่อ เท่านัน้

อัตราการเสียชีวิตไฟใต้  จึงตายพอๆกัน
ยังไม่นับรวมทหารที่ปฏิบัติหน้าที่ ที่เสียชีวิต แตเป็นมุสลิม  ก็มีพื้นที่ออกสื่อน้อย
น้อยเสียจนคนหลงคิดไปว่า   เจ้าหน้าที่ ทหารมีแต่คนพุทธ

โดยเฉพาะสื่อแบ่งฝาก
ที่ผ่านมา มีการจงใจแยก การนำเสนอ
ศพ พุทธ กับ​ ศพมุสลิม แยกกันเสมอๆอย่างมีนัยยะ
เราสามารถพบเจอเพจ พุทธกลุ่มน้อย มีรุปทหารปกป้อง พระพุทธรุป
แล้วแปะแต่ข่าว การต่อสุ้ ราวกับว่า คนเหล่านี้กำลังต่อสู้กับ ศัตรูที่อยู่ต่างศาสนา
อย่างดุเดือด เป็นฮีโร่

โดยไม่รุ้เลยว่า สถิติที่แท้จริงนั้น ไม่ว่าจะพุทธหรือ มุสลิมนั้น ล้วนตายๆเหมือนกัน

เป้าหมายการโจมตีนั้น ไม่ได้เลือกศาสนา และ ไม่เคยเลือกศาสนามานานแล้ว
ไม่ว่าจะเป็นการโจมตีแบบหมู่หรือแบบจำเพาะก็ตาม
ยกเว้นการจงใจเลือกอย่างมีนัยยะ เช่นช่วงเดือน รอมฏอน เพื่อให้เกิดการผูกโยง
เหตุการณ์ไฟใต้ เข้ากับวันสำคัญทางศาสนา   แต่ก็ตายทุกศาสนาอยู่ดี


อย่างไรก็ดีปฏิเสธไม่ได้เลยว่า ผู้ก่อการร้าายต่างๆที่"จับได้ส่วนใหญ่นั้น"  นับถือ "ศาสนาอิสลาม"

แต่เราลืมมอง 5 ประเด็นไปหรือเปล่าว่า
1. ประเทศไทยเรานี้ เคยจับ เจ้าหน้าที่ระดับสูงที่เกี่ยวข้องกับ เหตุอาชญากรรมหรือยาเสพติดได้กี่ครั้ง
2. ประเทศไทยเรานี้  มีคุกเป็นศูนย์กลางค้ายาเสพติด คุกที่ควรจะเป็นที่จับโจร มันหมายความว่า อะไรอยุ่เบื้องหลัง
ระบบ เหล่านี้  ถ้าไม่ใช่คนในเราเอง
3. แม้เค้าจะนับถือศาสนาอิสลาม ก็ตาม  แต่มันก็ไม่ได้หมายความว่า ทุกสิ่งที่เค้าทำ
จะทำ ไปตามคำสอน  แม้เค้าจะอ้างสิ่งเหล่านั้นก็ตาม    
ในคุกประเทศไทย อาชญากรส่วนใหญ๋เป็น"คนพุทธ" คนเหล่านี้ บอกว่าตัวเอง "ไม่ผิด"
คนเหล่านี้ "ได้ทำตามคำสอนของพุทธศาสนาหรือเปล่า.?"
คำตอบคือ ไม่ใช่
4. และประเด็นที่สำคัญ ข้อสุดท้ายคือ
การจับปลาซิวปลาสร้อย ไม่ได้หมายความ ปลาซิวปลายสร้อยเหล่านั้นคือ ต้นตอที่แท้จริง
ข่าวยาเสพติดที่จับได้ ส่วนใหญ่ก็จับได้เพียง "คนส่ง"  "รายยอ่ย" แต่เราไม่เคยจับหัวของระบบได้เลย
จับแรงงานพม่าส่งยาแสนเม็ดได้ ก็ไม่ได้หมายความว่า หัวเรือใหญ่ยาเสพติดจะเป็นคนพม่าในประเทศ

จากประเด็นทั้งหมด การสรุปว่า ปลาซิวปลาสร้อยเป็นมสุลิม ดังนั้น หัวหน้าใหญ่ ต้องเป็นมุสลิม
่และ ทั้งหมดขับเคลื่อนในประเด็นทางศาสนา จึงเป็นการด่วนสรุปที่เร็วเกินไป

การอ้างศาสนาจากปากโจรที่อ้างตัวเป็นมสุลิม
ไปพร้อมๆกับการฆ่าคนทุกศาสนาอย่างย้อนแย้งนั้น สำหรับผู้ก่อความไม่สงบได้ข้อดีหลายอย่าง
เพราะมันเป็นส่ิงที่อ้างง่าย  เนื่องจาก มีประชาชนไม่มากที่เข้าถึงคำสอนที่ถูกต้อง
ทั้งยังเพิ่มความหวาดระแวงระหว่างกัน และ ทำให้ สังคม จับประเด็นผิด

แทนที่จะจับประเด็นผลประโยชน์
ก็ไปจับที่ประเด็นศาสนา การแบ่งแยกดินแดน
ยิ่งจับประเด็นศาสนา แบ่งแยกดินแดน ก็ยิ่งหวาดระแวง และเกลียดชังกันและกัน อย่างไม่มีวันจบ

ไฟใต้เก้าปีเข้าสิบปี ที่ใช้งบแสนล้านจัดการ ไม่ได้
ผมเชื่อว่า มันไม่ใช่ แค่ กลุ่มชาวบ้าน เดินไปติดอาวุธ
แต่มันมีหลายมิติกว่านั้นมาก มันต้องมีแรงมหาศาลมาผลัก
แรงที่พอวัดพอเหวี่ยงกับทหาร ที่มีงบแสนล้านและ ใช้เวลาร่วมสิบปี

อย่างไร ก็ดี ความแตกต่างทางศาสนา และ การไม่มีโอกาสได้เรียนรู้คำสอนจริงๆของอิสลาม
ทำให้ปัญหายิ่งแย่ลง
เพราะความที่ไม่รุ้นี้ มุสลิมจึงมักถูกเหมารวมอยู่เสมอๆ  ในขณะที่สังคมมุสลิมเองก็ผลักตัวออกมา
การไม่ได้พูดคุย การไม่ได้แลกเปลี่ยน  และ การถูกเหมารวมนี้

นำไปสู่ ความขัดแย้ง จนเกิด ความแตกแยก
คงต้องโทษบ้านเมืองเราด้วยว่า บังคับให้ ทุกคนเรียนพุทธศาสนา
แต่ไม่เคยเปิดพื้นที่ให้เด็กชาวพุทธเรียนรุ้คำสอนของศาสนาอื่นๆ

ส่วนมากจึงจบลงไปด้วยการคิดเอาเอง
และ การเชื่อคำพูดโจรที่ไล่ฆ่าคน


วันนี้ ศพของ ผู้มีคุณประโยชน์ต่อบ้านเมือง คนนี้
และคำพูดของก่อนตายของท่าน
ผมหวังเพียงว่าจะล้มล้างอคติ ในใจ ได้บ้าง


คนในพื้นที่ "ที่จริงใจ" และ "รักบ้านเมือง" นั้นมีอยู่จริง
ไม่ว่าเค้าจะสวมหมวกของศาสนาไหนก็ตาม
อคติ และความหวาดระแวงคือเครื่องบ่นทำลายที่ดีที่สุด  

วันนี้ ผมอยากให้ เราเปิดใจ และเรียนรู้กันและ กัน ไม่ใช่ แค่พุทธเรียนรู้ มุสลิม
แต่มุสลิมต้องเรียนรู้คนพุทธด้วย   ถ้าเราตั้งใจเรียนรู้จริง

เราก็จะแยกออกว่า ใคร จริงใจ  หรือ ใครไม่จริงใจ
สุดท้าย เราก็จะเจอมิติของปัญหาที่แท้จริง

ซึ่งวันนี้ผมเจอแล้วว่า ปัญหาไฟใต้ทั้งหมดไม่เกี่ยวกับศาสนา เลย ต้นตอคือเรื่องผลประโยชน์
มันมีสัจธรรมในโลกทุนนิยมอยู่ว่า
เหตุการณ์ในโลกทุนนิยมล้วนขับเคลื่อนด้วยผลประโยชน์
แต่ศาสนา และ ความอ่อนไหวต่อความเข้าใจ ระหว่างศาสนานั้น
เป็นเพียงเครื่องมือที่ทรงพลังเท่านั้น

รักกันไว้นะครับ และ เดินหน้าไปด้วยกัน
ผมเชื่อว่ามีวันหนึ่งที่เราจะออกจากวังวนนี้ได้แน่นอน