จากที่ได้ติดตามกระทู้แท็กภาษาไทยมาตลอด สังเกตเห็นหลายๆ กระทู้เกี่ยวกับความลักลั่นในภาษาพูดปัจจุบัน
เช่นกระทู้เมื่อไม่นานนี้ "น้ำ" เสียงสั้น ทำไมพูดกันจริงๆ กลายเป็นออกเสียงยาว ฟังได้ว่า "น้าม" เป็นต้น
มีหลายความเห็นตั้งข้อสังเกตกันว่า "เป็นสำเนียงภาษาถิ่นกรุงเทพฯ" ซึ่งน่าสนใจดีครับ

ทวนความรู้นิดหน่อย [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ความแตกต่างระหว่างภาษาถิ่นกับภาษามาตรฐาน อาจต่างที่ศัพท์แยกกันไปเลย
หรือเป็นคำจากต้นตอเดียวกัน ต่างที่เสียงพยัญชนะ สระ วรรณยุกต์
ศัพท์ต่างก็เช่นคนใต้เรียก "ฝรั่ง" ว่า "ชมพู่" เสียงพยัญชนะต่างก็เช่นคนภาคกลาง "ขวา=ฝา"
สระต่างภาษาเหนือ "ให้=หื้อ" วรรณยุกต์ต่างมีเยอะมาก แม้ภาษาถิ่นเดียวกันก็แบ่งเป็นถิ่นย่อยได้เลย

เกี่ยวกับประเด็นการออกเสียงภาษาพูดในปัจจุบันที่ต่างกับรูปเขียน พอได้เห็นคำว่า "ภาษาถิ่นกรุงเทพฯ"
ก็รู้สึกว่ายอมรับได้ เห็นด้วยว่าคงเป็นเช่นนั้นจริงๆ เลยลองรวบรวมคำที่ตั้งข้อสังเกตว่าอาจจะใช่หรือเปล่า
หรือบางคำก็เพิ่งเคยได้ยินตอนมาอยู่กรุงเทพฯ มานำเสนอและเชิญชวนอภิปรายกันครับ

เริ่มต้นด้วยคำที่กระแสแรงไม่ตก "ค่ะ=ขะ"
ทั้งที่คำอ่านจริงๆ ของ "ค่ะ" จะเป็นเสียงโท ออกเสียงหมือน ค่า ข้า ฆ่า แต่ทุกวันนี้เวลาดูทีวี ฟังวิทยุ ส่วนมากก็จะได้ยิน "เสียง" แบบนี้
เช่นเดียวกับ "จ้ะ" ที่ใช้แทนในตำแหน่งเดียวกับ "ค่ะ" ได้ ก็จะได้ยินเสียงเป็น "จะ" ด้วยเช่นกัน
(ผู้ประกาศข่าวชายคนหนึ่ง พูด "ครับ" โดยออกเสียง "ขรับ" คนเอาไปล้อเลียนก็ยังคงเขียนเป็น "ขรับ"
แต่ผู้ประกาศข่าว-ดาราหญิงจำนวนมาก พูด "ค่ะ" ออกเสียง "ขะ" ประเด็นนี้กลับถูกมองข้ามไป)

+ อีกกรณีหนึ่งจากการเปลี่ยนเสียงวรรณยุกต์ "เขา-เค้า, ฉัน-ชั้น"
+ การกร่อนคำ "ดิฉัน-เดี๊ยน"
+ จากเสียงยาวเป็นเสียงสั้น "นาง-นัง, ท่าน-ทั่น"
+ จากเสียงสั้นเป็นเสียงยาว "ร้องไห้-ร้อง-ห้าย, น้ำ-น้าม"
+ เปลี่ยนความหมายของคำ "เค้า=ผู้พูด, ตัวเอง=ผู้ฟัง"

อีกกรณีที่น่าสนใจ แต่อาจไม่เกี่ยวกัน
+ คำทับศัพท์ Shop ในภาษาพูด ออกเสียง "ช้อป" เป็นกริยาแปลว่า "ซื้อของ" ออกเสียง "ฉ็อป" เป็นนามแปลว่า "ร้านค้า"
+ คำว่า "เฟ็ด" (ใช้การเลี่ยงคำเลียนแบบนิยาย ชิทแตก ของปราบดา) เพิ่งเคยได้ยินตอนมาอยู่กทม.
    สงสัยอยู่ว่า "ไอ้เฟ็ดแม่" มาพ้องความหมายกับ "มาเธ่อฟักเก้อ" ได้อย่างไร

ย้อนมาที่เรื่องภาษาถิ่น จากตัวอย่างที่ยกมา สังเกตว่าสำเนียงถิ่นอื่นมีหลายคำที่ออกเสียงได้ตรงกับรูปเขียนจริงๆ
คนเหนือ น้ำ, ไห้ ใช้เสียงสั้น หรือแม้แต่สำเนียงเหน่อภาคกลางใกล้ๆ กันเองก็ตาม ฉันก็ฉัน เขาก็เขา ไม่ใช่ชั้น-เค้า
ดังนั้นการออกเสียงผิดกับรูปเขียนในลักษณะที่ยกมา ก็คงเรียกเป็น "เหน่อกรุงเทพฯ" ได้บ้างล่ะมั้งครับ

ใครมีรายละเอียดเพิ่มเติม หรือมีความเห็นต่างไปทางอื่นๆ เชิญอภิปรายกันครับ