อยากรู้ว่าตอนนี้สังคมไทยมีความรู้สึกยังไงกับเรื่องมีบ้านเล็กบ้านน้อยทั้งๆที่มีบ้านใหญ่อยู่แล้ว

จากในเรื่อง บ้านใหญ่น่าจะไม่เคยรู้เรื่องพ่อขวัญมีบ้านเล็ก เพราะว่า ตอนที่พอร์ชเจอขวัญก็ยังทักว่าเป็นแฟนวิน แล้วก็ไม่รู้ว่ามีนามสกุลเดียวกันด้วย

ส่วนแม่ขวัญ คาดว่ารู้และเต็มใจที่ตัวเองเป็นบ้านเล็ก เพราะว่า ปิดบังขวัญมาโดยตลอด แล้วพ่อกับแม่ขวัญก็ไม่เห็นอธิบายอะไรเลยจนจบตอนที่11ไปละ(ซึ่งเราอยากรู้มาก)

แล้วจู่ๆพ่อก็ชวนไปกินข้าวที่บ้านใหญ่ แม่ขวัญก็อนุญาตอย่างง่ายดาย ราวกับรู้ว่าฝ่ายโน้นจะยอมรับ แล้วมันก็จริง ทั้งแม่และ3หนุ่มบ้านใหญ่ดูจะยอมรับขวัญกันไปหมด ถ้าเป็นชีวิตจริง เราจะสามารถยอมรับกันได้ง่ายขนาดนั้นเลยหรอ เราสามารถยิ้มหัวเราะกินข้าวร่วมโต๊ะกันได้อย่างเป็นกันเองในครั้งแรกที่เจอกันได้จริงๆหรอ

เราคิดว่าต้องมีปมอะไรบางอย่าง ที่พ่อเล่าให้บ้านใหญ่ฟัง แล้วสร้างความเข้าใจให้ยอมรับบ้านขวัญได้  หรือไม่ก็พ่อคนนี้อาจจะไม่ใช่พ่อขวัญจริงๆ แต่ต้องมาทำหน้าที่แทนเพราะสงสารแม่ขวัญ

แต่จากเรื่องนี้ก็สอนให้รู้ว่า ไม่ว่าพ่อแม่เราจะเป็นคนไม่ดียังไง หรือเค้าจะไปมีบ้านเล็กบ้านน้อยก็ตาม แต่เค้าก็ทำหน้าที่เป็นพ่อแม่ที่ดีที่สุดเท่าที่เค้าจะทำได้ ส่งเสียเลี้ยงดูเรามา เราควรจะทำหน้าที่คือตั้งใจเรียนเพื่ออนาคตตัวเองให้มากที่สุด เราเข้าใจนะที่ขวัญสงสัยกับตัวเองว่าจะตั้งใจเรียนไปเพื่ออะไรในตอนแรกที่รู้ความจริง เพราะมันมีความรู้สึกว่าจะทำตัวดีไปเพื่ออะไร ในเมื่อมันขัดกับพฤติกรรมที่พ่อแม่ทำ (มือถือสาก ปากถือศีล)  แต่ตอนหลังขวัญก็มาคิดได้ตอนที่สไปร์ทพูดนั่นแหละ ว่าเราจะทำตัวเป็นเด็กมีปัญหาประชด เรียกร้องความสนใจพ่อแม่ทำไม ในเมื่อพวกเค้าก็ทำให้เรารู้สึกไม่ขาด(อบอุ่น) มาโดยตลอด

เอาล่ะ เขียนงงๆ เขียนออกไปไม่มีลำดับ ตามใจนึกไปเรื่อย ที่เราอยากได้ความคิดเห็นจากทุกคนคือ
ถ้าคุณเป็นขวัญ คุณจะรู้สึกอย่างไร จะยอมรับการกระทำของพ่อไหม และจะไปกินข้าวกับบ้านใหญ่หรือไม่
ถ้าคุณเป็นแม่ขวัญ คุณจะอธิบายกับลูกว่าอย่างไร
ถ้าคุณเป็นคุณนายบ้านใหญ่ คุณจะยอมรับบ้านเล็กหรือไม่
ถ้าคุณเป็น3หนุ่มในบ้านใหญ่ คุณจะยอมรับขวัญเป็นน้องสาวหรือไม่