สมัยเป็นนักศึกษาที่ราชภัฏแห่งหนึ่ง เราเคยออกไปกินข้าวเย็นกับเพื่อนหน้ามอ  เกาะกลางถนนหน้ามอ ถูกรื้อ (ยาวสุดรั้วเลย) เพื่อจะปรับวิวทิวทัศน์  ปลูกต้นอะไรเพิ่ม  แต่กลางเกาะเป็นดินเละๆ  ลื่นๆ เป็นเลนเลยเพราะว่ามันเป็นช่วงหน้าฝน  ขณะที่ฝนตกพรำ เรากับเพื่อนในหอ 3-4 คน พากันใส่ชุดนักศึกษาวิ่งข้ามถนนมาที่เกาะกลาง  (แอบด่าตัวเองเมื่อเวลาผ่านมา ทำไมไม่พากันข้ามสะพานลอยเนี่ย)  ขณะที่มาถึงเกาะกลาง เลนอีกฝั่งหนึ่งมีรถพ่วงแล่นมาอย่างเร็ววิ่งชิดเกาะกลาง  ตัวเราลื่นค่ะ ถลาเลย แต่คุณพระช่วย ดันถลาไปข้างหลัง (แทนที่จะไปข้างหน้าอย่างที่คิด)  วินมอเตอร์ไซค์รับจ้างฝั่งตรงข้ามเห็นพากันร้อง เฮ้ย!  เป็นวินาทีที่เฉียดจริงๆค่ะ  นอกจากนี้มีเฉียดแต่มาถึงกับเรื่องเป็นเรื่องตาย  ที่หอเรามีพัดลมตัวใหญ่ม๊าก  เคยเห็นไหมที่ชอบตั้งตามศาลาวัดประมาณนั้นละ  ขามันเกอ่ะ  เราไม่รู้ไปนั่งอ่านการ์ตูนหน้าพัดลม อยู่ดีๆ โทรศัพท์มือถือก็ดัง เลยลุกไปรับ  แค่ 2-3 วินาทีที่ลุกไปนั่นแหละค่ะ พัดลมล้มครืนเลย  ถ้านั่งอยู่มีหวังหัวโนหรือ แตก หลังไหล่เคล็ดกันบ้างละ
    เหตุการณ์นั้นยังจำได้เลยคิดว่ามันอาจบังเอิญ หรือพระคุ้มครอง แล้วก็มากระจ่าง ตอนที่เรียนป.โท  เจอดร.ท่านหนึ่ง ท่านเป็นศิษย์ของพระอาจารย์ดังท่านหนึ่ง  ท่านได้ปริญญาเอกทางปรัชญาและเชี่ยวชาญเรื่องศาสนาด้วย  แถมยังรู้เรื่องแพทย์แผนไทย แบบพวกสมุนไพร ประมาณนี้  ท่านเล่าให้ฟังในชั่วโมงเรียนว่า....

              คนเราทุกคนมีเทวดาประจำตัว  ที่คอยปกป้องคุ้มครองเรา  ใครที่ทำดี  หมั่นทำบุญ ทำแต่สิ่งดีๆ  เทวดาท่านจะมีฤทธิ์ มาคอยปกปักรักษา  ส่วนคนที่ทำชั่ว  ทำแต่สิ่งไม่ดี  เทวดาท่านไม่อยากช่วยเหลือ เหมือนกับสุภาษิตไงที่ว่าคนดีผีคุ้ม   แล้วพาเราแต่งงาน  มีครอบครัว พอคุณพ่อเราเสีย เรากับครอบครัวก็ทำหนังสือบริจาคตามโรงพยาบาล  เกี่ยวกับการทำบุญและอุทิศบุญให้ได้ผล   ในหนังสือมีเนื้อหาเกี่ยวกับการอุทิศบุญให้เทวดาประจำตัวเราจริงๆด้วย   และยังบอกด้วยว่าถ้าเราทำบุญอุทิศให้คนที่ล่วงลับ แล้วยังสามารถอุทิศให้คนที่มีชีวิต โดยการอธิษฐานจิตให้กับเทวดาประจำตัวของคน คนนั้น  
ใครมีประสบการณ์เฉียดๆ มาแชร์กันบ้างนะคะ