ขอท้าวความก่อนนะคะว่า ปกติจะเจอพวกขับรถมักง่าย เห็นแก่ตัว ลักไก่อยู่เป็นประจำ
ก็จะพยายามหลบหลีกคนพวกนี้เสมอ ไม่เคยไปมีเรื่องอะไรด้วย เต็มที่ก็จะบีบแตรยาวๆให้อายบ้าง
(ซึ่งคงไม่ได้ผลกับคนพวกนี้) หรือไม่ก็คือไม่ยอมให้แทรก อะไรแบบนี้ค่ะ คือเราก็คิดว่าช่างเขาแล้วกัน
คนเหล่านี้ต่อให้หาเรื่องไปก็ไม่รู้สึกว่าตัวเองผิด เผลอๆเจอพวกอารมณ์ร้อนมากๆ ทำเราเจ็บตัวขึ้นมาจะไปกันใหญ๋
เลยพยายามหลบๆค่ะ คิดแค่ว่าอย่ามาสร้างความเดือดร้อนให้ฉันและเพื่อนร่วมถนนแล้วกัน
เราขับฟอร์ดโฟกัสตัวใหม่ ยังป้ายแดงเพิ่งเขียนรีวิวไปเมื่อไม่นานมานี้ http://ppantip.com/topic/30479130

ในที่สุดก็เกิดเหตุกับเราเข้าจนได้ จุดเกิดเหตุคือตรง4แยกสุทธิสารค่ะ ตรงนี้ถ้าคนที่อยู่แถวนี้
หรือใครที่เคยใช้เป็นเส้นทางลัดเลี้ยวขวาไปโผล่ลาดพร้าว64 จะทราบดีว่ามักจะมีพวกชอบขับรถมักง่าย
ลักไก่ เข้าแทรกแซงคิวกันเยอะมาก เนื่องจากไม่อยากต่อแถวติดไฟแดงกัน
ถนนตรงนี้แบ่งเป็น3เลน เลนกลางสำหรับรถเลี้ยวขวา เลนซ้ายสำหรับรถตรงไป ส่วนเลนขวาสุดคือสำหรับกลับรถเท่านั้น
แต่คนมักง่าย ก็มักเปิดเลนขวามาเพื่อลักไก่แทรกเข้าข้างหน้ารถเลนกลางที่รอเลี้ยวขวา เพราะแถวจะติดยาว
พวกเห็นแก่ตัวพวกนี้ก็ขี้เกียจจะต่อแถวรอกัน เราเห็นคนแบบนี้มาตลอด ก็มียอมให้เข้าบ้าง ไม่ให้เข้าบ้าง

ทีนี้เรื่องก็มีอยู่ว่า  เมื่อวันศุกร์ที่2สิงหาคม เราก็ขับรถกลับบ้านตามปกติค่ะ ตอนประมาณเที่ยงคือน26นาที
เราก็ขับตรงมาจากเส้นรัชดา แล้วมาจอดติดไฟแดงตรง4แยกสุทธิสาร(เลนกลาง) เพื่อที่จะรอเลี้ยวขวาเข้าซอย.สุทธิสาร
ซึ่งเราจอดติดอยู่เป็นคันแรก เลนซ้ายสุดก็มีรถตรงไปตามปกติ ส่วนเลนขวาสุดที่เอาไว้กลับรถก็โล่งไม่มีใครมาจอดเทียบ
เพื่อที่จะลักไก่แทรกเข้ามา เพราะตอนนั้นก็ดึกแล้วรถจึงไม่เยอะมาก และมีรถต่อท้ายเราอีกแค่2คัน
พอสัญญาณไฟเขียวให้เลี้ยวขวาสว่างขึ้น เราก็เลี้ยวขวาไป พอถึงกลางแยก ยังไม่ทันจะได้ข้ามแยกเข้าถนน.สุทธิสาร
"ก็มีเสียงดังปั้ง!!! ดังมาก แล้วตูดรถเราก็ปัดไปนิดหน่อย เพราะฝนเพิ่งหยุดตกถนนยังลื่น"
พอเรารวบรวมสติได้บ้าง ก็หยุดรถ เปิดประตูลงไปดู และก็เป็นไปตามคาด คือโดนพวกเปิดเลนขวาสุดขับมาชน
เป็นรถโตโยต้ารุ่นโดเรม่อนขับเลนขวาสุดมาเร็วมาก แล้วพุ่งชนข้างประตูด้านหลังคนขับของรถเราอย่างจัง
พอเราเดินไปหาเค้า เค้าก็ยังทำหน้ามึนงงว่าเกิดขึ้นได้อย่างไร เค้ามากัน3คน รวมคนขับเป็น4 ลงมาดูแล้วไม่พูดอะไรเลย
เราก็งงว่าทำไมไม่ขอโทษซักคำ หรือไม่ถามเราด้วยซ้ำว่ามีประกันอะไรไหม
จนเราต้องถามก่อนว่า พี่มีประกันไหม เขาบอกเขาไม่มีประกัน น้องมีไหม เราเลยบอกว่าเราน่าจะมีประกันชั้น1แถมมากับรถ
ตอนนั้นตกใจทำอะไรไม่ถูกเลย จำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าเลือกบ.ประกันของอะไรไป รถก็ยังป้ายแดง ยังไม่มีพวกป้ายพรบ.อะไรพวกนี้เลย
แอบโกรธตัวเองที่เอารถป้ายแดงออกมาขับดึกๆเหมือนกัน แต่วันนั้นจำเป็นต้องใช้รถจริงๆ

พอเรารวบรวมสติได้อีกครั้งก็โทรหาสามีให้เดินออกมาจากบ้านและมาช่วยดู จากนั้นคิดอะไรไม่ออก
"เลยโทรหาเซลส์ที่เป็นคนขายรถให้ จากศูนย์ฟอร์ด เอก พหลโยธิน" ขอบอกชื่อน้องเค้าเลยนะคะ น้องชื่อปู
ดูแลเราดีมากๆตั้งแต่ตอนไปดูรถ วันไปรับ และจนถึงวันเกิดเหตุ"น้องถามก่อนเลยว่าเป็นอะไรมากไหม เจ็บตรงไหนรึป่าว
ใจเย็นๆนะคะ  แล้วรีบไปดูให้ว่าเราเลือกประกันของอะไร หลังจากนั้นน้องก็บอกเบอร์ติดต่อ และบอกให้แจ้งเหตุการ์
พร้อมทั้งยังคอยโทรถามความเคลื่อนไหวตลอด ทำให้เราอุ่นใจมาก"

ทีนี้เราก็รีบโทรหาประกัน และแจ้งเรื่องทั้งหมด สรุปคือเราเลือกวิริยะค่ะ จากนั้นพนักงานก็มาถึง เร็วมาก ไม่ถึง15นาที
และพนักงานก็พูดจาดีมาก ทั้งกับเราและคู่กรณี เค้าดูแลเทคแคร์เราอย่างดีมากๆ ขอแจ้งเลยว่าชื่อคุณชินพงษ์

ระหว่างที่รอพนักงานประกัน เราก็ไปคุยกับคู่กรณี ว่ารถเรามีประกันชั้น1 และเค้ากำลังเดินทางมา
คู่กรณีก็ตอบว่าokดีแล้วเพราะรถพี่ไม่มีประกัน

ตอนนั้นเราแอบงงว่าเห้ย ไม่ขอโทษขอโพยกันสักคำเลยหรอ รวมทั้งอีก3คนที่มาด้วยกันก็ไม่พูดอะไร
มีคนนึงดีหน่อยบอกว่า"ใจเย็นๆนะครับ"

หลังจากนั้นเราก็บอกว่า"แล้วทำไมพี่ขับรถแบบนี้ มันไม่ถูกต้องนะคะ เลนนี้ขวาสุดเค้าเอาไว้ให้รถกลับรถ
ไม่ใช่เลี้ยวแทรกเข้ามานะคะ มันก็จะทำให้ซัดเข้าข้างรถคันที่เค้าเลี้ยวแบบถูกต้อง พี่ขับรถประมาทมาก"

คู่กรณีก็ไม่พูดอะไรเลย ทำหน้ามึนๆ แล้วไปคุยๆกันกับเพื่อนเค้าอีก3คน จากนั้นเค้าบอกว่า
"เอางี้ เอารถหลบเข้าข้างทางก่อนไหม แล้วรถเค้าไม่มีประกัน ยังไงถ้าประกันน้องมาก็บอกว่าเราเลี้ยวแล้วมาaccidentกัน"

สามีเรามาถึงพอดี เราเล่าให้ฟังว่าตอนแรกจะช่วยรับผิดให้ อย่างน้อยก็แค่เสียประวัติในปีต่อไป
แต่พอเจอแบบนี้เราช่วยไม่ลง ไม่ขอโทษเราสักคำ ยังมาทำหน้าตาย ยัดเยียดให้เรายอมรับผิดให้เพราะไม่อยากเสียเงิน

สามีเรายังไงก็ไมยอม บอกว่าพวกขับรถแบบนี้ต้องเจอเสียบ้างจะได้จำ และหัดระวังมากขึ้น

เราเลยไม่คุยกับเค้าอีก รอประกันมาเคลียให้ เค้าก็ตามมาถามว่าแล้วมันจะเป็นยังไง ยังไงช่วยเค้าหน่อย เพราะเค้าไม่ใช่คนแถวนี้
เราเองก็พยายามคิดว่าเออไม่ใช่คนแถวนี้ก็บอกกันสิว่าขอโทษ จะบอกว่าพี่ไม่รู้ทางหรืออะไรก็ได้

คู่กรณียังคงทำหน้างง คิดว่าเราไปบลัฟ หรือไม่ก็คงจะไม่รู้ทางจริงๆเลยทำหน้างงได้ขนาดนั้น
เค้าคงคิดว่าขวาสุดก็ต้องไว้สำหรับเลี้ยวขวาได้ จนในที่สุดตำรวจมาถามว่าตกลงได้ไหม คู่กรณียังไปถามตำรวจอีก
ตำรวจเลยตอกกลับมาว่าคุณน่ะแหละผิด เลนนี้เค้าห้ามเลี้ยว เค้าเอาไว้กลับรถ แล้วคู่กรณีก็ทำหน้ามึน งงอีกครั้ง
แต่ไม่มีคำว่าขอโทษเลยจากปากของเธอ หรือเพื่อนๆอีก3คนที่มาด้วย เราเลยไม่ช่วยแล้วล่ะ เราทั้งโกรธและเสียใจตอนนั้น

พอประกันมา สรุปลงความเห็นว่าคู่กรณีผิดจริง แล้วด้วยความที่คู่กรณีไม่มีประกันเลยต้องจ่ายเงินมา15,000 แอบสงสาร แต่คงช่วยไม่ลงจริงๆ

สรุปคือเราแค่อยากมาเล่าให้ฟังว่า การขับรถมักง่าย ผิดกฏแบบนี้ ถึงจะมันดูไม่ผิดกฏมากในสายตาคนทำ
แต่มันสร้างความเสียหาย และทำให้เกิดอุบัติเหตุได้ อยากให้ลด ละเลิก ความรีบ ความคิดที่หว่าหยวนๆน่ะคงไม่เป็นไร
และลดความเห็นแก่ตัวกันบ้าง ใจเขาใจเรากันบ้าง เราขับคันนี้คือไม่เคยแทรกใคร ไม่เคยขับผิดกฏ เข้าซ้าย ออกขวาเปิดไฟเลี้ยวตลอด
ไม่ขับเร็ว และไม่ขับจี้ตูดใครด้วย เพราะเราระวังมากๆไม่ประมาท ไม่อยากให้รถที่ซื้อเองกับมือมันมีอุบัติเหตุ ถึงจะไม่ได้เป็นอุบัติเหตุ
ร้างแรงหรือแผลใหญ่อะไร แต่มันทำให้เสียความรู้สึกมากๆ ที่สำคัญเรื่องแบบนี้มันต้องช่วยๆกันค่ะ
เราอยู่ร่วมกันเป็นสังคมใหญ่ มันไม่สามารถสงบสุขได้หรอกถ้าต้อเป็นฝ่ายทำอยู่คนเดียว มันต้องช่วยๆกัน มีน้ำใจและใจเขาใจเรานิดนึง
ยังไงก็อยากให้ทุกคนจงมีสติกันเข้าไว้นะคะ อย่าประมาทเลยค่ะ เสียทั้งเงิน เสียทั้งเวลา เสียทั้งใจ

ปล. ขอบคุณน้องปู ฟอร์ดเอก และพี่ชินพงษ์ปกภ.วิริยะมากๆ ที่ทำให้เราอุ่นใจ อย่างน้อยใจเหตุการ์วิตก คับขัน
และตอนที่เราต้องการกำลังใจ ต้องการความช่วยเหลือ เราก็ได้รับน้ำใจและความช่วยเหลือนี้มา มันทำให้เรารู้สึกดีจริงๆ