อาทิตย์นี้นับเป็นอาทิตย์ที่สุดๆ สำหรับผมจริงๆ แฮะ ทั้งงานหลวง (งานแปล, เรื่องที่บ้านเล็กๆ น้อยๆ) งานราษฎร์ (ดาบหักฯ 65, World Embryo 88, เจ้าสาวฯ 31, และช้อนเงินตอนนี้) เทตูมเข้ามาพร้อมๆ กันจนสมองเรียงลำดับความสำคัญแทบไม่ถูกไปเลยว่าจะทำอันไหนก่อนดี เพราะงั้นช้อนเงินฯ ตอนนี้อาจจะละเอียดน้อยกว่าปกติซักหน่อยนะครับ (แต่นั่นละ ปกติก็เหมือนเอาเรื่องมาคุยกันมากกว่าอยู่แล้ว)



แน่นอนว่าพระเอกของตอนนี้จะเป็นอะไรไปไม่ได้นอกจาก พิซซ่า!! พิซซ่า!!! และ พิซซ่า!!!!







ฉากเด่นของตอนนี้อย่าง "บักแว่นอบพิซซ่าเลี้ยงคนทั้งโรงเรียน" ก็ยังชวนให้น้ำลายสอสมกับเป็นการ์ตูนตลกบริโภคจริงๆ เล่นเอาผมทนไม่ไหววิ่งปรู๊ดลงไปสั่งพิซซ่าตรงร้านอาหารอิตาเลี่ยนใกล้ที่ทำงานมากินแก้เสี้ยนซะชิ้นนึงเลย (น่าเสียดายที่ร้านนี้ใช้เตาไฟฟ้าอบพิซซ่า ไว้ถ้าเสาร์อาทิตย์นี้มีเวลาจะลองบึ่งไปลองร้านพิซซ่าลันตาตรงตรอกข้าวสารตามที่ท่านอินทรีฯ เคยแนะนำไว้ในตอนที่แล้วนะครับ)


ส่วนนี่คือพิซซ่าที่วันนี้ซื้อมากินแก้เสี้ยนครับ

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ภาพพิซซ่าทั้งถาดในตู้ของร้าน ถาดขนาดน้องๆ กระด้งเลยทีเดียว



อันนี้ซื้อมากินแล้ว (ชิ้นเบ้งมือเดียวถือไม่หมดเลย) รสชาติก็อร่อยใช้ได้ ไม่ถึงกับเลิศเลอแต่ก็พอแก้เสี้ยนก่อนวันจริงไปได้เหมือนกัน



แต่ที่ชอบจริงๆ ก็คือฉากที่คนทั้งโรงเรียนตั้งแต่เพื่อนร่วมชั้นยันอาจารย์ประจำภาควิชามาช่วยกันทำพิซซ่าคนละไม้คนละมือนี่แหละ ให้อารมณ์หนังชีวิตวัยรุ่นขึ้นมาเลยเชียว (และชวนให้อึ้งนิดๆ ด้วยว่า นี่มันโรงเรียนม.ปลายแน่เรอะ ถึงจะเป็นโรงเรียนภาควิชาการเกษตรก็เถอะ ทำได้ขนาดนี้นี่มันระดับมหาลัยเกษตรแล้วชัดๆ)


ขั้นตอนการทำพิซซ่าโฮมเมดในตอนนี้

เริ่มแรก เอาแป้งพิซซ่าที่หมักแล้วมานวดเป็นแผ่นแบนๆ กลมๆ ก่อน



จากนั้นก็ทาหน้าด้วยเพสมะเขือเทศ (Tomato paste) จนทั่ว แล้ววางชิ้นเบคอนสำหรับแต่งหน้าพิซซ่าลงไป



แน่นอนว่าอย่าลืมใส่ผักเพิ่มคุณค่าทางอาหารลงไปด้วย (มาช้าจนเกือบอดกินกันแล้ว)



ตามด้วยขูดชีสมอสซาเรลล่าลงไปโปะหน้า (แต่ในเรื่องไม่ได้ใช้ชีสมอสซาเรล่าครับ เพราะมอสซาเรลล่าแท้ๆ จะทำจากนมควาย แต่ที่เอโสะโนไม่ได้เลี้ยงควาย ก็เลยทำมอสซาเรลล่าดีๆ ไม่ได้ เลยใช้ชีสโกด้าที่ถูกปากคนญี่ปุ่นมาทำแทน)



แต่งหน้าเสร็จก็เอาไปอบในเตาหินที่จุดไฟไว้สองชั่วโมงจนร้อนจัดเป็นเวลา 5 นาที



ก็จะได้ออกมาเป็นพิซซ่าที่เราๆ ท่านๆ คุ้นเคยกันแบบนี้



ส่วนรสชาติเป็นยังไง...ดูจากกิริยาฟินจนสติหลุดของบักแว่น กับสีหน้าเริงร่าของผองเพื่อน รุ่นพี่ และคณาจารย์ก็คงพอเดาได้ละเนอะ








ถึงจะมีบางคนที่แค้นจนน้ำตาแทบเป็นสายเลือดอยู่ด้วยก็เถอะ





นับว่าเดินเรื่องเร็วอยู่เหมือนกันแฮะ ผ่านไปแค่ 4 ตอนก็จบมังงะเล่มแรกแล้ว อีแบบนี้ถ้าเดินเรื่องตามจังหวะนี้ต่อไปเรื่อยๆ ละก็ ก็มีแนวโน้มว่าจะตัดจบซีซั่นนี้ตรงช่วงรอยต่อระหว่างเล่ม 3 กับเล่ม 4 ตอนที่ [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้"บุตะด้งกลายเป็น 'บุตะด้ง' (ข้าวหน้าหมู) กับเบคอนไปจริงๆ" พอดีเลย

ดูตอนนี้แล้วรู้สึกเหมือนได้อารมณ์แบบเดียวกับดูตอนแรกนิดหน่อย คือเรื่องเดินไปแบบธรรมดากว่าที่คิด ไม่เหมือนกับตอนอ่านภาคมังงะที่รู้สึกว่าฮาแล้วก็สนุกกว่านี้อยู่พอสมควร ซึ่งตรงนี้อาจเป็นเพราะผมอ่านภาคมังงะมาก่อนแล้วก็ได้ พอมาเห็นฉากตรงนี้อีกรอบที่เหมือนกับภาคมังงะเป๊ะๆ เลยไม่ได้รู้สึกว่ามีอิมแพ็คเหมือนตอนอ่านครั้งแรกมากนัก

อย่างไรก็ตาม ข้อดีที่เห็นได้ชัดของเรื่องนี้ก็คือ มุกฮาๆ ประมาณการ์ตูนแนว "ตลกบริโภค" ของเรื่องนี้นี่มันเงิบสุดๆ จริงๆ

เช่นฉากนี้เป็นต้น

จากตอนแรกตีสีหน้าโคตรจะซังกะตายเพราะโดนใช้ให้เก็บขยะ "ทั้งโรงเรียน" (รอบละ 20 กม. ไม่ซังกะตายก็ให้มันรู้ไป)



แต่พอครูใหญ่เอาเนื้อแกะย่างมาล่อเท่านั้นก็เครื่องติดยังกับโดนคาถาเบอร์เซิร์กหมู่อย่างในภาพเลยทีเดียว



นอกจากนี้ยังมีฉากฮาๆ เกี่ยวกับมุกตลกบริโภคฉากอื่นอีกเหมือนกัน เช่น ฉากบักแว่นโดนเพื่อนๆ กดดันให้อบพิซซ่ามาให้ตรูแด๊กซะ หรือฉากโยชิโนะแบล็คเมล์อ.นากาจิม่าขอชีสที่ดีที่สุดมาทำพิซซ่านั่นก็ฮาสุดๆ เหมือนกัน โดยเฉพาะฉากสุดท้ายนี่สื่ออารมณ์ความแค้นที่โดนแย่งของกินชั้นยอดไปซึ่งๆ หน้าได้สุดใจพ่อแก้วแม่แก้วจริงๆ

อนึ่งๆ จริงๆ ยังมีมุกอื่นฮาๆ อีกเพียบแฮะ อย่างฉากตอนแรกที่บักแว่นได้คะแนนรวมเป็นท็อปของชั้นปี แต่พอเอากระดาษคำตอบมาเทียบดูคะแนนรายวิชาดันแพ้เพื่อนตัวเองที่สุดโต่งในแต่ละสายเฉยเลย หรือฉากหวานๆ ระหว่างบักแว่นกับอากิจังในช่วงท้ายตอนนี้อีกนิดหน่อย แต่ดันโดนความอยากพิซซ่ากลบไปหมดซะนี่

ไว้พบกันใหม่ตอนหน้านะครับ ถ้ายังไม่อิ่มอืดจากพิซซ่าซะก่อนนะ