ต้องบอกก่อนนะครับ ว่าไม่ได้เขียนเอง ลูกสาว (อยู่ ม.1 ครับ) เป็นคนเขียนนิยายเรื่องนี้ แต่แกเอาไปโพสไว้ที่อีกเว็บไซต์นึง ผมเองเป็นคนที่เข้ามาดูกระทู้ที่เว็บไซต์นี้บ่อยๆ แต่ไม่ได้เข้ามาในห้องนี้ คิดว่าท่านสมาชิกในห้องนี้จะยินดีต้อนรับ และลองพิจารณางานเขียนมือใหม่ของลูกสาวผมครับ น้อมรับคำติชมจากทุกคนด้วยความยินดีครับ เพื่อให้ลูกสาวนำไปปรับปรุงการเขียนให้ดีขึ้น
จุ๊ๆๆ อย่าพึ่งเสียงดังไปนะครับ ลูกสาวของผมยังไม่รู้ว่า ผมแอบเอานิยายของเขามาแปะไว้ที่นี่ครับ
THE SWEETIE FC!
ค้นหัวใจยัยจอมแสบ
ซี่รีย์ชุด รักวุ่นวายยัยสามสาว!
บทนำ
กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
"เย้ พักเที่ยงซักที! >_<"
สวัสดีค่ะทุกๆคน ^0^ คนสวย (แต่เพื่อนชอบหาว่าติ๊งต๊อง) ขอแนะนำตัวหน่อยนะคะ ฉันชื่ออ๋อมแอ๋มค่ะ เป็นน้องเล็กของบ้าน เรียนอยู่ม.4/_ (ไม่ประสงค์ออกนาม -..-) ที่โรงเรียนมัธยมแห่งหนึ่งในเชียงใหม่ค่า ที่สำคัญคือ ฉันเป็นสาวสวยหน้าใสประจำห้องค่ะ โฮ่ๆๆ ^0^
ฉันน่ะมีแก๊งค์เพื่อนสนิทอยู่ 2 ตัว เอ้ย! 2 คน >3< คนนึงชื่อตาต้า ขอบอกว่าคนนี้ขาวมาก (แต่ก็สู้เค้าไม่ได้หรอก ฮ่าๆๆๆ) น่ารักและชอบแมวมากถึงมากที่สุด ส่วนอีกคนชื่อโฟลต ปกติโฟลตก็จะเงียบๆนั่นแหละค่ะ แต่ถ้าเกิดใครสนิทกับโฟลตจริงๆ แล้วล่ะก็ บอกได้เลยว่าบ้าและซาดิสม์มาก =0=
ทั้งสองคนเป็นสาววายค่ะ... เหอะๆ มีฉันคนเดียวนี่แหละที่ไม่ใช่สาววายน่ะ -____________- ตาต้ากับโฟลตเป็นเด็กดีในห้องเรียนค้า... เรียนเก่งเรียนดี (เชอะ..งอน) ก็เลยโดนครูขอความร่วมมือบ่อยมาก--- (เรียกใช้ว่างั้นเถอะค่ะ -_____________<)
ฉันเป็นคนเดียวในเพื่อนสองคนที่อยากมีโลกสีชมพูกับเขาบ้าง -3- ก็เวลาเห็นคนอื่นจูงแขนแฟนกะหนุงกะหนิงมันก็อดที่จะอยากมีบ้างไม่ได้นี่ค้า----------
ถึงเราสามสาวที่มีนิสัยที่ต่างกันนิดๆ (?) แต่พวกเราก็เป็นเพื่อนที่เข้าใจกันดีที่สุดในสามโลก ฮ่าๆๆๆ
เอาล่ะค่ะ งั้นเราไปเข้าเรื่องกันเลยดีกว่า !!!!! >________________________<
EP.1
เริ่มต้นขึ้นแล้ว?!
-----------พักเที่ยง------------
"เฮ้ย"
ระหว่างที่ฉันและแก๊งค์เพื่อนกำลังนั่งทานข้าว จู่ๆโฟลตก็โพล่งขึ้นมา (จนฉันเกือบสำลักข้าวในปาก -0-""")
"แอ๋ม นั่นใครนั่งอยุ่ข้างพี่แกอ่ะ" โฟลตชี้ไปที่โต๊ะที่พี่ชายของฉันนั่งอยู่
"หืม..." ฉันมองตามนิ้วของโฟลต "ไม่รู้จักนะ แต่ก็น่ารักดี"
"ฮั่นแน่ๆ" โฟลต
"ฮั่นแน่อะไรค้า----" ฉันเบะปากงอนๆก่อนจะแอบเหล่ตามองเขา
จมูกโด่ง ตาสีนิลหลังแว่นที่มีแววขี้เล่นและเป็นกันเอง ผมก็ตัดได้เข้ากับหน้าสุดๆ
เท่ชะมัดเลยน่ะ!! >.,<
"นี่พวกแกไม่รู้จักพี่เขาเหรอ" ตาต้าหันมาถาม
"เอ่อ ไม่อะ" ฉันตอบ "ทำไมเหรอ"
"อ้าวๆๆ ก็นั่นน่ะพี่พี พีรพัฒน์ อยู่ม.6/5 ตอนนี้ป๊อปสุดๆเลยนะแก" ตาต้าเล่า "ตอนเนี้ยมีคนตั้งทั้งเพจ ทั้งยูโฟ่ให้เลยแหละ"
ขนาดนั้นเลยงั้นเหรอ 0________________________0
กรี๊ด----- มิน่าถึงได้น่ารักนักหนา >///////////<
"อ๋อเหรอ"
ฉันปั้นหน้าขรึมตอบตาต้าไปทั้งที่หัวใจเต้นตุ้มๆต่อมๆ (ก็พี่เขาน่ารักดีนี่นา)
"เอ๊ะ หน้าแดงทำไมน่ะ" ตาต้า
"ไหน อะไร ใครหน้าแดง ไม่มี๊ -//////////-" ฉัน
"ฮั่นแน่ๆ" ตาต้าทำเสียงกิ๊วก๊าว
บ้าจริงฮั่นแน่อะไรน่ะ -___-
"เราว่าหน้าตาพี่เขาก็งั้นๆนะ" โฟลตว่าพลางหยิบหูฟังขึ้นมาใส่ "สู้โบ๊ทห้องเราก็ยังไม่ได้"
"ห่ะ งั้นๆที่ไหนกัน" ฉันเผลอโพล่งออกไปเสียงดัง ก่อนจะรีบยกมืออุดปากเมื่อนึกขึ้นได้ว่า
เมื่อ กี้ ฉัน พูด อะ ไร ออก ไป น่ะ!?!!!?!? 0////0
"ชอบพี่พีล่ะเหรอ..." ตาต้าทำเสียงล้อเลียน
"อะไรๆ" ฉัน
"หรือไม่จริงล่ะ" ตาต้า
"ก็ไม่จริงน่ะสิ" ฉัน
"เออๆ ไม่ล้อละ" ตาต้ารวบช้อนแล้วหันมาเร่ง "รีบๆกินเลย จะรีบไปประชุมสีต่อเนี่ย"
อ้าว....
เปลี่ยนเรื่องเร็วจัง งอน... -3-
"เร็วๆคร้าบ..จะไปแล้ว" โฟลตตะโกน
"ค้าๆๆ" ฉันว่าพลางกึ่งเดินกึ่งวิ่งตามทั้งสองคนที่เดินไปก่อนหน้าแล้ว
"ประชุมที่ไหน..."
I'm a angel with a shotgun. Fighting till' the wars won....
เสียงริงโทนของตาต้าดังขึ้นแทรกการถามของฉัน ตาต้าหยิบมือถือขึ้นมากดรับ
"สวัสดีค่ะคุณครู" เรื่องอะไรอีกล่ะน่ะ... = =
"เดี๋ยวนี้เลยเหรอคะ อ๋อ..เอ่อได้ค่ะๆ" ฉันชักจะมีสงหรณ์แปลกๆ แล้วล่ะสิ
"โฟลต ครูเรียกอ่ะ" ตาต้าเอ่ยขึ้น
นั่นไงล่ะ...สงหรณ์ของฉันมันแม่นจริงๆนะคะ T_____________T
"งานอะไรอีกล่ะนั่น" โฟลตถามตาต้าด้วยสีหน้าเซ็งๆ
"งานค่ายเยาวชนอะไรสักอย่างนี้แหละ" ตาต้าว่า "ครูให้ไปช่วยจัดงาน เดี๋ยวนี้"
"อ๋อ อ่า" โฟลตพยักหน้าก่อนจะหันมาที่ฉัน
เอาแล้วไง....
"มี'ไรก็โทรมานะแอ๋ม ดูท่าว่าเธอจะต้องไปประชุมคนเดียวแล้วล่ะ"
@โดมหน้าตึก : สถานที่ประชุม
"เฮ้ย นี่อ่ะนะสถานที่ประชุม"
ฉันเผลอโพล่งขึ้นมาจนรุ่นพี่ฝ่ายจัดสถานที่หันมาพร้อมกับรังสีอำมหิต
"อุ่ย" ฉันหัวเราะแหะๆ "ขอโทษค่า"
ก็แหม...ทำไมจัดโดมซะแดงแจ๋ขนาดนี้ล่ะ แค่เข้ามาถึงฉันก็ตาพร่าแล้ว....
กลัวคนอื่นเขาไม่รู้รึไงนะว่าโดมนี้สีแดงใช้ประชุมน่ะ...
ว่าแต่ว่าเมื่อไหร่จะเริ่มประชุมซักทีล่ะ....วันรุ่นเริ่มจะเซ็งแล้วนะค้า... -3-
ช่วยไม่ได้แฮะ นั่งฟังเพลงอยู่แถวนี้ละกัน
ฉันคิดพลางหยิบหูฟังขึ้นมาสวม แล้วเดินไปนั่งแหมะลงบนเก้าอี้ไม้ที่มันไกลสีแดงชวนแสบตาสักนี้ดนึง
ก่อนจะปล่อยใจให้ลอยไปตามเสียงเพลง ลั่ลล้า...
หลังจากเพลงที่ฉันฟังผ่านไปประมาณสิบกว่าเพลง
ฉันก็ถูกสะกิดเบาๆ พร้อมกับเสียงนุ่มทุ้มที่ดังขึ้นข้างหู
"น้องครับ..."
ค้นหัวใจยัยจอมแสบ ซี่รี่ย์รักวุ่นวาย ยัยสามสาว
จุ๊ๆๆ อย่าพึ่งเสียงดังไปนะครับ ลูกสาวของผมยังไม่รู้ว่า ผมแอบเอานิยายของเขามาแปะไว้ที่นี่ครับ
THE SWEETIE FC!
ค้นหัวใจยัยจอมแสบ
ซี่รีย์ชุด รักวุ่นวายยัยสามสาว!
บทนำ
กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
"เย้ พักเที่ยงซักที! >_<"
สวัสดีค่ะทุกๆคน ^0^ คนสวย (แต่เพื่อนชอบหาว่าติ๊งต๊อง) ขอแนะนำตัวหน่อยนะคะ ฉันชื่ออ๋อมแอ๋มค่ะ เป็นน้องเล็กของบ้าน เรียนอยู่ม.4/_ (ไม่ประสงค์ออกนาม -..-) ที่โรงเรียนมัธยมแห่งหนึ่งในเชียงใหม่ค่า ที่สำคัญคือ ฉันเป็นสาวสวยหน้าใสประจำห้องค่ะ โฮ่ๆๆ ^0^
ฉันน่ะมีแก๊งค์เพื่อนสนิทอยู่ 2 ตัว เอ้ย! 2 คน >3< คนนึงชื่อตาต้า ขอบอกว่าคนนี้ขาวมาก (แต่ก็สู้เค้าไม่ได้หรอก ฮ่าๆๆๆ) น่ารักและชอบแมวมากถึงมากที่สุด ส่วนอีกคนชื่อโฟลต ปกติโฟลตก็จะเงียบๆนั่นแหละค่ะ แต่ถ้าเกิดใครสนิทกับโฟลตจริงๆ แล้วล่ะก็ บอกได้เลยว่าบ้าและซาดิสม์มาก =0=
ทั้งสองคนเป็นสาววายค่ะ... เหอะๆ มีฉันคนเดียวนี่แหละที่ไม่ใช่สาววายน่ะ -____________- ตาต้ากับโฟลตเป็นเด็กดีในห้องเรียนค้า... เรียนเก่งเรียนดี (เชอะ..งอน) ก็เลยโดนครูขอความร่วมมือบ่อยมาก--- (เรียกใช้ว่างั้นเถอะค่ะ -_____________<)
ฉันเป็นคนเดียวในเพื่อนสองคนที่อยากมีโลกสีชมพูกับเขาบ้าง -3- ก็เวลาเห็นคนอื่นจูงแขนแฟนกะหนุงกะหนิงมันก็อดที่จะอยากมีบ้างไม่ได้นี่ค้า----------
ถึงเราสามสาวที่มีนิสัยที่ต่างกันนิดๆ (?) แต่พวกเราก็เป็นเพื่อนที่เข้าใจกันดีที่สุดในสามโลก ฮ่าๆๆๆ
เอาล่ะค่ะ งั้นเราไปเข้าเรื่องกันเลยดีกว่า !!!!! >________________________<
EP.1
เริ่มต้นขึ้นแล้ว?!
-----------พักเที่ยง------------
"เฮ้ย"
ระหว่างที่ฉันและแก๊งค์เพื่อนกำลังนั่งทานข้าว จู่ๆโฟลตก็โพล่งขึ้นมา (จนฉันเกือบสำลักข้าวในปาก -0-""")
"แอ๋ม นั่นใครนั่งอยุ่ข้างพี่แกอ่ะ" โฟลตชี้ไปที่โต๊ะที่พี่ชายของฉันนั่งอยู่
"หืม..." ฉันมองตามนิ้วของโฟลต "ไม่รู้จักนะ แต่ก็น่ารักดี"
"ฮั่นแน่ๆ" โฟลต
"ฮั่นแน่อะไรค้า----" ฉันเบะปากงอนๆก่อนจะแอบเหล่ตามองเขา
จมูกโด่ง ตาสีนิลหลังแว่นที่มีแววขี้เล่นและเป็นกันเอง ผมก็ตัดได้เข้ากับหน้าสุดๆ
เท่ชะมัดเลยน่ะ!! >.,<
"นี่พวกแกไม่รู้จักพี่เขาเหรอ" ตาต้าหันมาถาม
"เอ่อ ไม่อะ" ฉันตอบ "ทำไมเหรอ"
"อ้าวๆๆ ก็นั่นน่ะพี่พี พีรพัฒน์ อยู่ม.6/5 ตอนนี้ป๊อปสุดๆเลยนะแก" ตาต้าเล่า "ตอนเนี้ยมีคนตั้งทั้งเพจ ทั้งยูโฟ่ให้เลยแหละ"
ขนาดนั้นเลยงั้นเหรอ 0________________________0
กรี๊ด----- มิน่าถึงได้น่ารักนักหนา >///////////<
"อ๋อเหรอ"
ฉันปั้นหน้าขรึมตอบตาต้าไปทั้งที่หัวใจเต้นตุ้มๆต่อมๆ (ก็พี่เขาน่ารักดีนี่นา)
"เอ๊ะ หน้าแดงทำไมน่ะ" ตาต้า
"ไหน อะไร ใครหน้าแดง ไม่มี๊ -//////////-" ฉัน
"ฮั่นแน่ๆ" ตาต้าทำเสียงกิ๊วก๊าว
บ้าจริงฮั่นแน่อะไรน่ะ -___-
"เราว่าหน้าตาพี่เขาก็งั้นๆนะ" โฟลตว่าพลางหยิบหูฟังขึ้นมาใส่ "สู้โบ๊ทห้องเราก็ยังไม่ได้"
"ห่ะ งั้นๆที่ไหนกัน" ฉันเผลอโพล่งออกไปเสียงดัง ก่อนจะรีบยกมืออุดปากเมื่อนึกขึ้นได้ว่า
เมื่อ กี้ ฉัน พูด อะ ไร ออก ไป น่ะ!?!!!?!? 0////0
"ชอบพี่พีล่ะเหรอ..." ตาต้าทำเสียงล้อเลียน
"อะไรๆ" ฉัน
"หรือไม่จริงล่ะ" ตาต้า
"ก็ไม่จริงน่ะสิ" ฉัน
"เออๆ ไม่ล้อละ" ตาต้ารวบช้อนแล้วหันมาเร่ง "รีบๆกินเลย จะรีบไปประชุมสีต่อเนี่ย"
อ้าว....
เปลี่ยนเรื่องเร็วจัง งอน... -3-
"เร็วๆคร้าบ..จะไปแล้ว" โฟลตตะโกน
"ค้าๆๆ" ฉันว่าพลางกึ่งเดินกึ่งวิ่งตามทั้งสองคนที่เดินไปก่อนหน้าแล้ว
"ประชุมที่ไหน..."
I'm a angel with a shotgun. Fighting till' the wars won....
เสียงริงโทนของตาต้าดังขึ้นแทรกการถามของฉัน ตาต้าหยิบมือถือขึ้นมากดรับ
"สวัสดีค่ะคุณครู" เรื่องอะไรอีกล่ะน่ะ... = =
"เดี๋ยวนี้เลยเหรอคะ อ๋อ..เอ่อได้ค่ะๆ" ฉันชักจะมีสงหรณ์แปลกๆ แล้วล่ะสิ
"โฟลต ครูเรียกอ่ะ" ตาต้าเอ่ยขึ้น
นั่นไงล่ะ...สงหรณ์ของฉันมันแม่นจริงๆนะคะ T_____________T
"งานอะไรอีกล่ะนั่น" โฟลตถามตาต้าด้วยสีหน้าเซ็งๆ
"งานค่ายเยาวชนอะไรสักอย่างนี้แหละ" ตาต้าว่า "ครูให้ไปช่วยจัดงาน เดี๋ยวนี้"
"อ๋อ อ่า" โฟลตพยักหน้าก่อนจะหันมาที่ฉัน
เอาแล้วไง....
"มี'ไรก็โทรมานะแอ๋ม ดูท่าว่าเธอจะต้องไปประชุมคนเดียวแล้วล่ะ"
@โดมหน้าตึก : สถานที่ประชุม
"เฮ้ย นี่อ่ะนะสถานที่ประชุม"
ฉันเผลอโพล่งขึ้นมาจนรุ่นพี่ฝ่ายจัดสถานที่หันมาพร้อมกับรังสีอำมหิต
"อุ่ย" ฉันหัวเราะแหะๆ "ขอโทษค่า"
ก็แหม...ทำไมจัดโดมซะแดงแจ๋ขนาดนี้ล่ะ แค่เข้ามาถึงฉันก็ตาพร่าแล้ว....
กลัวคนอื่นเขาไม่รู้รึไงนะว่าโดมนี้สีแดงใช้ประชุมน่ะ...
ว่าแต่ว่าเมื่อไหร่จะเริ่มประชุมซักทีล่ะ....วันรุ่นเริ่มจะเซ็งแล้วนะค้า... -3-
ช่วยไม่ได้แฮะ นั่งฟังเพลงอยู่แถวนี้ละกัน
ฉันคิดพลางหยิบหูฟังขึ้นมาสวม แล้วเดินไปนั่งแหมะลงบนเก้าอี้ไม้ที่มันไกลสีแดงชวนแสบตาสักนี้ดนึง
ก่อนจะปล่อยใจให้ลอยไปตามเสียงเพลง ลั่ลล้า...
หลังจากเพลงที่ฉันฟังผ่านไปประมาณสิบกว่าเพลง
ฉันก็ถูกสะกิดเบาๆ พร้อมกับเสียงนุ่มทุ้มที่ดังขึ้นข้างหู
"น้องครับ..."