EP.3

และแล้วพวกเขาก็เข้ามา....!!

"น้อง น้องครับ!"

เสียงเข้มดังขึ้นข้างหูฉันจนฉัน ตาต้า และโฟลตสะดุ้ง

"คะ?" เราสามคนหันกลับ ไปตามเสียงเรียก ก่อนที่ฉันจะ ตาโตเมื่อเห็นเจ้าของเสียงที่เรียกฉัน O.o เฮ้ย คนหล่ออีกแล้วเหรอ?!?

"น้องน่ะ" พี่หล่อ(?)ชี้มาที่ฉัน "น้องชื่ออ๋อมแอ๋ม เป็นเชียร์ลีดเดอร์ดีเด่นของปีที่แล้ว หรือเปล่า"

"ค่ะ" ฉันพยักหน้างงๆ "มีอะไรเหรอคะ"

"น้องจะเป็นเชียร์ลีดเดอร์ให้สีเราปีนี้ได้หรือเปล่า" พี่หล่อถามฉันด้วยสีหน้าบึ้งตึง

"เอ่อ" ฉันยิ้มแห้งๆ "ปีนี้แอ๋มคิด ว่าจะไม่เป็นน่ะค่ะ"

"เฮ้ยน้อง" พี่หล่อตะคอกฉันเสียงเข้ม "ทำเพื่อสีแค่นี้น้องทำ ไม่ได้อย่างนั้นเหรอ ถึงน้องจะไม่อยากเป็นแต่สีเราต้องการ น้องนะ แล้วนี่น้องจะใจดำไม่ช่วยเหลือสีเราเลย งั้นสิ?!"

พี่หล่อตะคอกฉันเป็นชุด จนฉันเริ่มมีน้ำตาปริ่มอยู่ที่ขอบตา ส่วนตาต้ากับโฟลตก็นั่งเอ๋อเป็นรูปปั้นประมาณ 3 วิ แล้วรีบตอบพี่หล่ออย่างลุกลี้ลุกลน (ก่อนที่พี่เขาจะขยับปากทำท่าจะตะคอกอีกรอบ)

"แอ๋มมันล้อเล่นน่ะค่ะ แอ๋มมัน ตั้งใจว่าจะเป็นอยู่แล้วล่ะค่ะ"

เฮ้ย!!! อะไรน่ะ ไหงพูดงี้ >[]< ฉันรีบกระพริบตาปริบๆไล่น้ำตา ก่อนจะมองหน้ายัยเพื่อนจอมแสบสองคน ออกความเห็นไม่ถามฉันเลยนะ!

"เอ่อ.." พี่หล่อพูดขึ้นมาเบาๆ "พี่ขอโทษนะที่ตะคอกน้องเมื่อกี้ พอดีพี่หงุดหงิดนิดหน่อยน่ะ"

"ไม่เป็นไรหรอกค่ะ" โฟลตส่ายหน้าเบาๆ ในขณะที่ฉันกำลังเดือดปุดๆ ตัวเองหงุดหงิดแต่มาลงที่รุ่นน้องเนี่ยนะ? =_=

"แต่น้องช่วยเป็นเชียร์ลีดเดอร์ให้สีเราด้วยนะครับ" พี่หล่อหันมาทางฉัน เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลง

"ค่ะ" เห็นแก่สีแดงนะฉันถึงได้ตอบตกลงน่ะ พี่หล่อ!

"ว่าแต่พี่เป็นใครเหรอค่ะ หัวหน้าเชียร์เหรอ.." โฟลต

"เปล่าๆ พี่ชื่อแบงค์ เป็นสตาฟสีเฉยๆ"

ฉันหันไปมอง'พี่แบงค์'ด้วยสายตาที่ยังงอนอยู่นิดๆ และนั่นก็เป็นเวลาที่ฉันได้เห็นหน้าตาของพี่แบงค์ชัดๆ (เนื่องจากเมื่อกี้น้ำตาบังหมด - -) ดวงตาสีเฮเซลนัท ผมซอยสั้นระต้นคอ จมูกโด่งเป็นสัน สูงราวๆ 185 เซน เหล็กดัดฟันสีฟ้าน้ำทะเล ไหนจะแก้มป่องๆนั้นอีก รวมแล้ว เทพบุตรชัดๆ >[+++]<

(เอิ่ม ถ้าไม่รวมตะคอกเมื่อกี้นะ)

"ตกลงนะ" พี่แบงค์หันมาหาฉัน "ถ้ามีน้องละก็ รางวัลกองเชียร์ดีเด่นสีเรา ต้องได้แน่ๆ"

"ค่ะ" เฮ้ย! นี่ฉันพูดอะไรออกไป

"ขอบคุณน้องมากนะ~!" พี่แบงค์พูดด้วยน้ำเสียงดีใจสุด- ขีด"เริ่มซ้อมวันจันทร์ข้าง สนามฟุตซอลนะ"

"ได้ค่ะ พวกเราจะพาแอ๋ม ไปส่งถึงขอบสนามเลย" ตาต้า กับโฟลตว่าด้วยน้ำเสียงดี้ด้าสุด ขีด แหม...เห็นเพื่อนเป็นพิซซ่ารึไงน่ะ! ถึงจะเดลิเวอรี่ถึงที่ขนาดนั้น -0-

"อ่า งั้นพี่ไปละ" พี่แบงค์โบกมือลา ก่อนจะเดินไปสมทบกับเพื่อนที่อีกฟากหนึ่งของโดม

และเขาคงไม่รู้หรอกว่าฉันมองเขาจนลับตาเลย -\\\-





@ ห้องเรียน

เฮ้อ...วันนี้ทำไมหน้าแดง บ่อยจังน้า.. ฉันนั่งคิด แกว่งหลอดในแก้วน้ำไปพลาง ตอนเที่ยง ก็เจอพี่พี ตอนเลือกประธานสี ก็เห็นพี่เต ตอนเลิกประชุมนั่น ก็เจอพี่ แบงค์อีก เอ้อ...ถ้ารวมพี่โอ๊ตด้วยก็ >[]<

พี่โอ๊ตเป็นรุ่นพี่ ม.6 ค่า... ฉันเจอพี่โอ๊ตครั้งแรกในงาน ลอยกระทงของโรงเรียน เพราะพี่โอ๊ตเขาได้รับเลือกเป็น เทพบุตรสงกรานต์ของปีที่แล้ว ค่ะ ตอนพี่เขาประกวดน่ะ ออร่า เปล่งประกายปิ๊งๆเลย ดวงตาสีฟ้าน้ำทะเลดูสดใสมากๆ

อ้ากกกก! รุ่นพี่ที่ฉันปลื้มมีมากขนาดนี้เลยเหรอ -////-

"เอ่อ อ๋อมแอ๋ม"

ใครกันน่ะมาขัดจังหวะความคิดฉันที่กำลังฟินสุดๆ?!

ฉันหันขวับไปทางต้นเสียง ก่อนจะเลิกคิ้วเมื่อเห็น'ต้นเสียง' ที่กำลังยืนหัวเราะแหะๆอยู่ข้างโต๊ะ

"หืม...-0- มีอะไรเหรอโบ๊ท" ฉันว่าพลางดูดน้ำในแก้ว

"เอ่อคือ" โบ๊ทพูดพลางเกาท้าย ทอย "ฉันอยากให้อ๋อมแอ๋ม ช่วยวิจารณ์หน้าตาให้ฉันหน่อยน่ะ"

พรวด!

"หา?!" ฉันสำลักน้ำพรวดเพราะหัวเราะ "อะไรนะโบ๊ท"

"ฉันบอกว่า ให้ เธอ ช่วย วิ จารณ์ หน้าตา ฉัน หน่อย~!" โบ๊ทพูดใส่หูฉันเสียงดัง พลางหยิบทิชชู่มาเช็ดน้ำบนโต๊ะ (ที่ฉันเป็นคนพรวดออกไป - -" แหะๆ)

"โหย! นี่นายคิดได้ไงเนี่ย ให้ฉันวิจารณ์หน้านายเนี่ยนะ วิจารณ์ไปทำไมกันน่ะ" ฉัน

"น่าๆ อยากรู้" โบ๊ทยิ้มแฉ่ง ฉันส่ายหัวยิ้มๆ แล้วพูดกลั้วหัวเราะ "เออๆ ก็ได้ๆ เอาแต่หน้าตาใช่ไหม"

"งืมๆ" โบ๊ท

"อืม~หน้านายก็ขาวใช้ได้ จมูก ก็โด่งอยู่ ตาสีดำก็คมเข้ม ปาก ก็สวยได้รูป" ฉันพูดยานคาง "พอใจรึยังค้าพ่อหนุ่มหล่อ"

โบ๊ทหัวเราะเบาๆ ก่อนจะพยัก หน้าหงึกๆ "อื้ม ใจมากนะแอ๋ม"

"ว่าแต่ถามไปทำไมน่ะ" ฉันเลิกคิ้วสงสัย

"อ๋อ.."  โบ๊ทหันมายิ้มแฉ่ง

"เราแค่อยากรู้น่ะว่าในสายตาของแอ๋ม เราเป็นยังไง"

---

ใครยังไม่ได้อ่านตอนเก่าๆ สามารถตามอ่านได้ครับ
ตอนที่ 1 อ่านได้ ที่นี่ ครับ
ตอนที่ 2 อ่านได้ ที่นี่ ครับ

---

*** นิยายเรื่องนี้ลูกสาว (ม.1) เป็นคนเขียนครับ ผมแอบเอาของแกมาลง เพื่อขอคำชี้แนะจากรุ่นพี่นักเขียนที่ห้องนี้ เพื่อเป็นแนวทางให้แกได้พัฒนาฝีมือตัวเองครับ เอาไว้สักพักจะบอกแกให้แกเข้ามาดูผลงานของตัวเองที่นี่ครับ