ภาพของเจ้านายที่คนอื่นๆเห็น คือ เจ้านายเป็นคนค่อนข้างสุภาพ ขี้เล่น ขี้แกล้ง ขี้คุย หัวเราะง่าย หม้อนิดๆ

ตอนที่ผมเข้ามาแรกๆ ผมก็เห็นเจ้านายเป็นแบบที่คนอื่นๆเห็นแหละครับ
พูดเพราะ เรียกคุณๆ ลงท้ายครับ ปล่อยมุข หยอก แกล้ง ซึ่งแกก็ทำแบบนี้กับทุกๆคนที่แกรู้จัก
ไม่ว่าจะคนในแผนกนอกแผนก ผู้ชายผู้หญิง แต่สาวๆหรือน้องๆฝึกงานน่ารักๆ แกจะเพิ่มออฟชั่นพิเศษมานิดหน่อย
เช่น พูดน้ำเสียงอ้อนๆหวานๆ หยอดนิดหยอดหน่อย ตามความสุขเล็กๆน้อยๆของแกไป ฮ่าๆ

ที่นี่วันนึง แกมาได้เห็นผมอยู่กับเพื่อนสนิท เป็นเพื่อนตั้งแต่สมัยเรียน ผมเองก็ เฮฮา หยาบคาย บ้าบอไปกับเพื่อนเต็มที่
(พอดีเป็นคนที่คนอื่นจะมองแล้วคิดไปเองว่า ดูเรียบร้อย คุณหนู แต่จริงๆไม่ใช่เลยยยยย เหอๆ)
ตั้งแต่แก เห็นว่าจริงๆผมเป็นคนยังไง แกก็เริ่มมาพูดจาแบบเดียวกับที่ผมพูดกับเพื่อน
ซึ่งจริงแล้ว ก็ไม่ใช่ว่า คนอื่นจะไม่พูดกันนะครับ หลายๆคนก็พูด แต่ไม่เข้าใจว่าทำไม พอแกรู้ว่าผมพูด
แกก็เลยเริ่มมาพูดเล่นแบบนี้กับผม ผมเองก็เลยพูดกลับใส่แกเหมือนกันนะครับ เหอๆ
แต่ก็ไม่ใช่ว่าผมหยาบกับแกไปเต็มที่นะครับ คือ พูดเวลาเล่นๆเท่านั้น เพราะ ผมก็ยังมองว่าแกเป็นผู้ใหญ่และเป็นหัวหน้า
แต่คนอื่นไม่มีใครกล้าพูดแบบนี้กับแก และแกก็ไม่กล้าไปพูดแบบนี้กับใครนะครับ

มีพักนึง มีงานเยอะทำให้ต้องอยู่เคลียร์งาน แล้วเลยเวลากลับบ้านปกติ
ผมเลยขอติดรถแกมาลงบ้าง บางทีแกก็ชวนผมกลับด้วยบ้าง เพราะ บ้านผมเป็นทางผ่านที่แกจะไปรับภรรยาแกพอดี
ในระหว่างตอนกลับบ้าน ก็เลยเหมือนได้พูดได้คุยกัน จนผมรู้สึกสนิทและไว้ใจแก  
คือปกติ ผมจะมีระยะห่างกับคนที่ทำงานหน่อยนึงอยู่แล้ว แต่ตอนนี้ผมเริ่มเล่าเรื่องส่วนตัว ปรึกษาปัญหาส่วนตัว อะไรต่างๆ
แกก็ให้คำแนะนำ สอนบ้าง เตือนบ้าง นินทาคนนั้นคนนี้บ้าง
ในทางกลับกัน แกเองก็ได้พูดเรื่องและปัญหาส่วนตัวของแกออกมาบ้าง ผมก็ไม่รู้นะ ว่าเป็นความจริงหรือเท็จ
และก็ไม่รู้ว่าแกเคยไปเล่าแบบนี้ให้ใครฟังหรือเปล่า เพราะ บางเรื่องก็เป็นเรื่องที่ไม่ค่อยดีกับภาพลักษณะของแกเท่าไร
คือเป็นอีกมุมที่ไม่คิดว่าแกจะมี ขัดกับภาพแก และแกยังบอกอีกว่า จริงๆแล้ว แกเป็นคนไม่ชอบสังคมที่คนเยอะๆเท่าไร
ชอบทำงานคนเดียว อยู่คนเดียว พยายามไม่ผูกพันและไม่แคร์ใคร ทำงานเสร็จกลับบ้าน ชีวิตแกมีแค่ครอบครัวกับแฟนที่แกแคร์
ไม่ไปสูงสิง ไม่ปาร์ตี้กับเพื่อนที่ทำงาน ผมก็เพิ่งมาได้ยินจากหลายๆคน ว่า แกมักไม่ค่อยร่วมกิจกรรมแนวสันทนาการเท่าไร
จะหยุด หรือไม่ก็ลาไปเลย ไปเที่ยวแค้มปิ้ง ค้างคืน ไม่ต้องพูดถึงแกไม่ไป หลังๆแกก็มีมา ระบายเรื่องงาน เรื่องคน เรื่องต่างๆมากขึ้น

ชีวิตดำเนินซ้ำแบบนี้ไป ตามประสามนุษย์เงินเดือน
จนผมไม่ต้องขอแกกลับกับแก และแกก็ไม่ต้องเอ่ยปากถามหรือชวน ผมก็กลับพร้อมแกแทบจะเกือบทุกวัน
จนคนในแผนกคนเก่าๆแก่ๆบอกว่า ตอนนี้ผมได้อภิสิทธิ์ได้กลับรถนาย ปกติแกไม่ค่อยชวนใครขึ้น ก็ขำๆกันไป
ผมเองก็ไม่รู้ว่า แกมาเปิดใจมารู้สึกสนิทกับผม แบบเดียวกับที่ผมรู้สึกกับแกไหม
คือ แกแค่อาจจะเล่าเฉยๆ เห็นเราเป็นลูกน้องไม่มีพิษไม่มีภัยคนนึงเท่านั้น ไม่ได้สนิทอะไรก็เป็นได้
ผมเคยถามแกนะว่า แล้วอย่างผมถึอว่าสนิทเปล่า แกบอกมาแค่ว่า ไม่รู้ซิ มันอธิบายไม่ได้ ผมก็ไม่อยากถามตื้อมาก เลยปล่อยไป
ที่เล่ามา ผมไม่ได้ต้องการว่า แกควรจะต้องมาสนิทกับผม เพราะ ผมสนิทกับแกนะครับ
เรื่องส่วนตรงนี้ เป็นเรื่องของความรู้สึกที่ต่างคนต่างมี ผมเข้าใจและไม่ได้โกรธ ถึงแม้แกจะบอกว่า ไม่สนิทกับผมก็ตาม
เล่าเพราะอยากให้เห็นภาพของหัวหน้าผมเฉยๆครับ เหอๆ

ที่นี่มันเกิดเรื่องที่ว่า หลังๆแกจะมีอารมณ์โมโหและฉุนเฉียวบ่อย จากการทำงาน
ซึ่งผมเองจะโดนแกเรียกไปติ ไปว่า บางเรื่องผมก็ผิด ผมก็ยอมรับครับ ไม่ได้มีปัญหาอะไรครับ
แต่ประเด็นที่เริ่มสงสัยว่า แกเปลี่ยนไป หรือเริ่มจะเกลียดเราหรือเปล่า เพราะหลายๆครั้งเวลาเกิดข้อผิดพลาดหรือมีปัญหาขึ้น
แล้วมีคนอื่นในแผนก ทำผิดเหมือนกัน ความแรงในการตอกกลับของแกไม่เท่ากัน เช่น

มีเหตุการณ์ทำข้อมูลผิดพลาดเหมือนกัน ในเวลาไล่เลี่ยกัน อาจจะสลับใครเกิดก่อนหลังก็ได้ แต่ผลจะออกมา ตามนี้ครับ
- "คนนึง-ทำผิด" แกก็นิ่งๆ แล้วบอกว่า งั้นคุณช่วยทำให้ผมใหม่ด้วย ขอก่อนเที่ยงนะ
- "อีกคนนึง-ทำผิด" แกก็จะมีชะงักนิดนึง แล้ว พูดด้วยประโยคคล้ายๆอันบน
- "ผม-ทำผิด" แกจะชักสีหน้าทันที ใส่อารมณ์ มีกระแทกโต๊ะโยนปากกา บ่นด้วยคำแรงๆบ้างเบาๆบ้าง

มีเหตุการณ์การเรียกคุย เรียกพบ เรื่องงาน ในเวลาไล่เลี่ยกัน อาจจะสลับใครเกิดก่อนหลังก็ได้ แต่ผลจะออกมา ตามนี้ครับ
- "คนนึง" แกก็พูดไป แต่หน้าก็อมยิ้ม มีพูดเล่น มีมุข ขำๆ หัวเราะกันไป
- "อีกคนนึง" แกก็จะหน้าตายิ้มแย้มมีความสุข หัวเราะเสียงดัง ออกนอกเรื่องไม่เกี่ยวกับงาน ไปเลยก็มี
- "ผม" แกจะหน้าบึ้ง หน้านึ่ง ไม่ยิ้ม ไม่คุยเล่น สั่งงานเสร็จ คุยเสร็จ ก็พูดไล่กลับไปทำ

มีเหตุการณ์เจอกันตอนเช้า หรือระหว่างวัน ในเวลาไล่เลี่ยกัน อาจจะสลับใครเกิดก่อนหลังก็ได้ แต่ผลจะออกมา ตามนี้ครับ
- "คนนึง" แกก็เป็นคนทักเอง ยิ้มๆ แล้วก็พูดเล่น พูดแซว
- "อีกคนนึง" แกก็จะเดินเข้าไปทัก หยอก แกล้ง หัวเราะกัน
- "ผม" แกจะไม่เคยทักผมก่อน ต้องให้ผมไหว้ก่อน แกก็จะพยักหน้ารับ แล้วก็เดินไป

อาจจะสงสัยว่า ผมเห็นและรู้ได้ไง ว่าแกเป็นไงตอนคุยกับคนอื่น
เพราะ ที่นั่งผมใกล้นายครับ ทั้งภาพและเสียงชัดเจน แถมบางเหตุการณ์ อยู่ด้วยกัน ครบทั้งทีมเลยครับ
คือ แกเปลี่ยนไป จนมีคนสังเกต และแซวผมกลับว่า เอ็งซวยอีกแหละ ไปทำกรรมไรไว้ พี่เห็นระเบิดใส่เอ็งคนเดียวเลย

ผมเลยสงสัยว่าแบบนี้เจ้านายกำลังเกลียดผม หรือเล่นอะไรกับผมอยู่หรือเปล่า
เพราะ หลายครั้ง ยอมรับตรงๆว่า มันทำลายสุขภาพจิตเหมือนกัน เพราะ พอแกโกรธและโมโห
ก็จะแบบไม่ซับพอร์ทงาน ไม่ตรวจงาน ไม่สนใจใดๆ เหมือนเป็นอากาศธาตุ (แต่กับคนอื่นก็ปกติ)
ซึ่งผมก็ไม่ได้ไรมาก ถ้างานเดิน อันนี้งานก็เลยกลายเป็นดอง เราไปเร่งก็ยิ่งโกรธยิ่งโมโห 2-3 วัน แกก็กลับมาปกติ
จนบางทีผมก็ทนไม่ไหว กับอะไรแบบนี้ เลยปล่อยๆไป ไม่เซ็นก็ไม่เซ็น ไม่ตรวจก็ช่าง เราส่งทำตามหน้าที่ไปแล้ว
แต่แบบว่า พอเจอสภาพแบบนี้บ่อยๆ มันก็เหนื่อย เซ็ง เคยเบื่อจนไปนั้่งหางานใหม่ก็มี (แต่ยังไม่มีที่ไหนเรียก ฮ่าๆ)

ปล. ก่อนที่จะเป็นแบบนี้ ผมก็ไม่ได้ทะเลาะหรือมีปัญหากับนายนะครับ ก็ทำตัวปกติ
เป็นลูกน้องทำตามหน้าที่ ทพตามงานที่ได้รับมอบหมาย ตอนกลับบ้านทุกวันนี้ บางวันก็ยังกลับกับแก
แล้วก็เคยถามแกว่า ทำไมพักหลังๆแกถึงทำกับผมแบบนี้ แกก็จะเนียนๆตอบขำๆว่า ผมทำแบบนั้นไปเหรอเนี่ยะ ไม่รู้เลย
ไม่ก็ คุณเป็นสเปเชี่ยล ยังไม่ชินอีกเหรอ แล้วก็เปลี่ยนเรื่องไปเลย