ตอนนี้เราอายุ36-37 เราทำงานที่นี่มาสิบเดือนแล้ว เป็นบริษัทต่างชาติสัญชาติอังกฤษ เปิดใหม่ เราเป็นพนักคนแรกของบริษัท
ตั้งแต่เริ่มงานมาก็มีตำแหน่งเป็น กรรมการผู้จัดการ มีรายชื่อในหนังสือรับรองบริษัท หรือMDที่เป็นลูกจ้างนั่นเอง แต่ไม่ใช่ผู้ถือหุ้น
ลักษณะงานคือ บริหารงาน สั่งการ ตรวจสอบ ดูแลความเป็นไปของบริษัท รายงานผลงานความคืบหน้าของบริษัทให้บอร์ดบริหารรับทราบ พร้อมทั้งรับสมัครพนักงานด้วยต้นเอง เจ้านายต่างชาติก็ชื่นชมผลงานของเราว่าดีมาก สำหรับงานบัญชีมีบริษัที่ปรึกษาดูแลให้ โดยที่เราได้ค่าตอบแทน 60,000บาทต่อเดือนตั้งแต่ตนจบถึงปัจจุบัน และประกันสุขภาพชั้นหนึ่งที่บริษัทมอบให้ (เบี้ยปีละเกือบห้าหมื่น)
เมื่อต้นปี เดือนมกราคมมานี้ บริษัทได้รับวิศวกรมาทำงานหนึ่งคน เจ้าของบริษัทตกลงให้เงินเดือนที่ 40,000บาท ผ่านไปได้4เดือน เขาได้ปรับเงินเดือน เดือนพค.เป็น 50,000 มิย.55,000 และกค.60,000 ใช่ค่ะ เท่าเราเลย แต่ไม่มีประกันสุขภาพให้ ใช้แต่ประกันสังคม
ตอนนี้ทั้งบริษัทมีพนักงานทั้งสิ้น สี่คน เพราะเพิ่งรับ QC มาสอง2คนเมื่อเดือนที่แล้ว เงินเดือน 25,000 ทั้งสองคน
ตลอดระยะเวลาที่ วิศวกรคนนี้ทำงานมา เจ้านายต่างชาติมักจะบ่นเรื่องการทำงานที่แก้ไขแล้วแก้ไขอีก และทักษะภาษาอังกฤษที่สื่อสารได้กระท่อนกระแท่น ซึ่งเรื่องนี้เจ้านายต่างชาติก็ทราบดีตั้งแต่ตอนรับสมัคร แต่เจ้านายก็ไม่คิดว่าเป็นปัญหาใหญ่ (อันนี้เขาพูดเองเลย)เพราะมีเราเป็นคอยดูแลที่นี่ เมื่อเจ้านายไม่เข้าใจภาษาอังกฤษที่วิศวกรคนนี้ได้สื่อสารไป เจ้านายก็มักจะให้เราแปลให้เสมอ
โอ้ยนี่เราเป็นอะไรไปเนี่ย เราจะคิดจะทำอย่างไรดี นี่เรากลายเป็นคนขี้อิจฉาเด็กที่ได้เงินเดือนเพิ่มขึ้นเรื่อยๆจนเท่าเราแล้ว ทั้งที่เรามีตำแหน่งเป็น MD แต่น้องเขาเป็น senior engineer ,เจ้านายไม่เห็นคุณค่าของเรา แล้วเราจะไปโทษใครได้ , เราควรจะยินดีสิ่งที่ได้มาใช่มั้ย ยังมีคนอีกมากที่ได้รายได้น้อยกว่าเรา ถ้าเราไม่ได้เก่งอะไรได้แค่นี้ก็ดีแล้วใช่มั้ย
ถ้าเราล้มเลิกหรือลาออกก็เท่ากับเราแพ้ตัวเองใช่มั้ย หรือจะทำงานที่นี่ไปเรื่อยๆยอมรับในสิ่งที่ตัวเองมี ความยุติธรรมไม่มีในที่ทำงานให้คิดแบบนี้ซะ และรอโอกาสเพราะบ่มตัวเองให้กล้าแกร่งยิ่งกว่านี้ ขณะเดียวกันก็ลองต่อรองเงินเดือนไปด้วย หากไม่ได้ก็หาลู่ทาง หากมีโอกาสที่ดีกว่าก็ไปเลย ตอนนี้ท้อแท้มากเลย อยากตะโกนอยากร้องไห้ ระบายให้ซะใจ พยายามคิดบวกแต่ใจมันค้านตลอดเวลา หรือนี่เป็นความคิดของคนที่ไม่รู้จักยอมรับความจริง
ขอความคิดเห็นหรือเตือนสติ ด้วยค่ะ ตอนนี้ท้อแท้มากเลย
ตั้งแต่เริ่มงานมาก็มีตำแหน่งเป็น กรรมการผู้จัดการ มีรายชื่อในหนังสือรับรองบริษัท หรือMDที่เป็นลูกจ้างนั่นเอง แต่ไม่ใช่ผู้ถือหุ้น
ลักษณะงานคือ บริหารงาน สั่งการ ตรวจสอบ ดูแลความเป็นไปของบริษัท รายงานผลงานความคืบหน้าของบริษัทให้บอร์ดบริหารรับทราบ พร้อมทั้งรับสมัครพนักงานด้วยต้นเอง เจ้านายต่างชาติก็ชื่นชมผลงานของเราว่าดีมาก สำหรับงานบัญชีมีบริษัที่ปรึกษาดูแลให้ โดยที่เราได้ค่าตอบแทน 60,000บาทต่อเดือนตั้งแต่ตนจบถึงปัจจุบัน และประกันสุขภาพชั้นหนึ่งที่บริษัทมอบให้ (เบี้ยปีละเกือบห้าหมื่น)
เมื่อต้นปี เดือนมกราคมมานี้ บริษัทได้รับวิศวกรมาทำงานหนึ่งคน เจ้าของบริษัทตกลงให้เงินเดือนที่ 40,000บาท ผ่านไปได้4เดือน เขาได้ปรับเงินเดือน เดือนพค.เป็น 50,000 มิย.55,000 และกค.60,000 ใช่ค่ะ เท่าเราเลย แต่ไม่มีประกันสุขภาพให้ ใช้แต่ประกันสังคม
ตอนนี้ทั้งบริษัทมีพนักงานทั้งสิ้น สี่คน เพราะเพิ่งรับ QC มาสอง2คนเมื่อเดือนที่แล้ว เงินเดือน 25,000 ทั้งสองคน
ตลอดระยะเวลาที่ วิศวกรคนนี้ทำงานมา เจ้านายต่างชาติมักจะบ่นเรื่องการทำงานที่แก้ไขแล้วแก้ไขอีก และทักษะภาษาอังกฤษที่สื่อสารได้กระท่อนกระแท่น ซึ่งเรื่องนี้เจ้านายต่างชาติก็ทราบดีตั้งแต่ตอนรับสมัคร แต่เจ้านายก็ไม่คิดว่าเป็นปัญหาใหญ่ (อันนี้เขาพูดเองเลย)เพราะมีเราเป็นคอยดูแลที่นี่ เมื่อเจ้านายไม่เข้าใจภาษาอังกฤษที่วิศวกรคนนี้ได้สื่อสารไป เจ้านายก็มักจะให้เราแปลให้เสมอ
โอ้ยนี่เราเป็นอะไรไปเนี่ย เราจะคิดจะทำอย่างไรดี นี่เรากลายเป็นคนขี้อิจฉาเด็กที่ได้เงินเดือนเพิ่มขึ้นเรื่อยๆจนเท่าเราแล้ว ทั้งที่เรามีตำแหน่งเป็น MD แต่น้องเขาเป็น senior engineer ,เจ้านายไม่เห็นคุณค่าของเรา แล้วเราจะไปโทษใครได้ , เราควรจะยินดีสิ่งที่ได้มาใช่มั้ย ยังมีคนอีกมากที่ได้รายได้น้อยกว่าเรา ถ้าเราไม่ได้เก่งอะไรได้แค่นี้ก็ดีแล้วใช่มั้ย
ถ้าเราล้มเลิกหรือลาออกก็เท่ากับเราแพ้ตัวเองใช่มั้ย หรือจะทำงานที่นี่ไปเรื่อยๆยอมรับในสิ่งที่ตัวเองมี ความยุติธรรมไม่มีในที่ทำงานให้คิดแบบนี้ซะ และรอโอกาสเพราะบ่มตัวเองให้กล้าแกร่งยิ่งกว่านี้ ขณะเดียวกันก็ลองต่อรองเงินเดือนไปด้วย หากไม่ได้ก็หาลู่ทาง หากมีโอกาสที่ดีกว่าก็ไปเลย ตอนนี้ท้อแท้มากเลย อยากตะโกนอยากร้องไห้ ระบายให้ซะใจ พยายามคิดบวกแต่ใจมันค้านตลอดเวลา หรือนี่เป็นความคิดของคนที่ไม่รู้จักยอมรับความจริง