ก็รู้สึกภูมิใจอยู่ลึกที่ได้ทำความดี ถึงแม้จะเป็นการช่วยคนเมาก็ตามแต่

เมื่อวันนี้ เวลา  4 โมงเย็นกว่าๆ ได้ขี่มอเตอร์ไซค์ฝั่งขาเข้ากรุงเทพ ถนนบางนาตราด จู่ๆก็เห็นแค่คน ร่วงลงไปในคูน้ำข้างทาง(เห็นแค่คน)

ผมไม่คิดอะไรเลยครับ จอดรถชิดซ้ายถอดหมวกใบใหม่ที่เพิ่งถอยออกมาเมื่อเช้าในราคา  950 บาท วางอย่างรวดเร็วในโพลงหญ้าเพราะรีบ

ที่จะไปช่วยคน ขณะที่รีบวิ่งไปดูกฌ็เห็นพี่คนนึง นอนอยู่ในคูน้าข้างทางพร้อมกับมอไซค์ของเค้า ทับแขนอยู่ซึ่งทำให้เค้าไม่สามารถขยับออกมาได้

เพราะพี่เค้าคงจะหมดแรง ดูสีหน้าแล้วน่าจะเมาคงไม่มีแรงแน่นอน ขณะนั้นพี่เค้าบอกผมว่า

พี่ : ยกรถออกให้หน่อยครับ มันทับแขนผม

ผมเลยดูสถานการ์ณ จึงไปโบกเรียกรถข้างทางหาให้คนช่วย ซึ่งโบกได้ 7-8  คัน ไม่มีใครจอดเลยมีคันนึงหันมามองแล้วก็จอดแล้วก็ขี่ไปต่อ

ผมลองยกดู แล้วก็ยกขึ้นได้ครับ แล้วยกค้างไว้แต่แขนพี่เค้าแขนไม่มีแรง ที่จะเอาแขนออกผมจึงต้องยกรถมือเดียว แล้วเอาแขนเค้าอีกข้างนึง

ออกมา หลังจากนั้นเค้าลุกขึ้นมานังงง อยู่เล็กน้อยคงจะสร่างเมาแล้วมีอาการมึนแน่ๆ ตั้งสติได้สักพักพี่เค้าบอกว่า

พี่ : บิดกุญแจรถให้หน่อยครับ

ผมก็ทำตามที่เค้าบอก พร้อมคุยกับพี่เค้า

ผม : เป็นไงบ้างเนี่ยเมาหรือป่าวพี่

พี่ : สังสรรค์มานิดเดียวเอง ยกรถออกหน่อยได้ไหมครับ

ถ้าจะให้ผมยกรถออกมาจากคูน้ำคนเดียวคงไม่ไหวแน่ๆ เลยโบกรถข้างทางเพื่อนหาคนช่วย โบกไปประมาณ  1 - 2 นาที ไม่มีใครจอดเลยครับ

จนมีลุงคนนึงแกขี่บิ๊กไบค์ ย้อนศรมาแล้วก็จอดดูแล้วก็ถามไถ่เรื่อวราว แล้วก็ลงมาช่วยกันยกรถ ซึ่ง 2 คนก็ยังไม่ไหว จนพี่เจ้าของร้านที่พี่แก

ไปสรังสรรค์ ขี่มอไซค์มาเห็นจึงช่วยกันยกรถออก ผมลื่นจนรองเท้าผมเปียกชุ่มไปข้างนึง แล้วในที่สุดก็สำเร็จ รถสภาพกรอบหน้าเละแล้วครับ

รถใหม่น่าจะออกมาไม่ถึงเดือนด้วย หลังจกานั้นก็คอยดูอาการพี่แกกันอยู่สักพัก โอเครแกไหว อีก 2  คนก็แยกย้ายไปจนเหลือเค้าและผม 2 คน

แกเดินมาหาผมแล้วบอกว่า

พี่ : อย่าหาว่าผมยังงู้นงี้เลยนะ

แกควักกระเป๋าตังค์ออกมาพร้อมกับยื่นแบงค์ร้อยให้ ผมรับไว้แล้วพับแบงค์คืนใส่มือเค้า

พี่ : ผมนึกเลยว่าจะจเอคนอย่างคุณที่ดีอย่างนี้

แล้วเค้าก็ยกมือไหว้

ผม : ไม่เป็นไรพี่ ขี่ไหวไหม

พี่ : ไหวๆๆ ถ้างั้นพี่ขี่ประคองให้ผมหน่อยละกันเพื่อผมล้มอีก

ผม : ได้ๆๆ พี่ขี่นำไปเลย

สักพักแกสตาร์รถปุ๊บ ฉิวหายไปเลยไม่ได้ประคองเลยครับ

พอกลับมาบ้านก็รู้สึกดีจึงเล่าเรื่องนี้ ให้คนที่บ้านฟัง กลับโดนว่าซะอีก

หาว่าเป็นพระเอกมั่ง หาว่าเราโง่มั่ง(คิดว่าเค้าล้มเพราะจะหาคู่กรณี) แต่ผมไม่โกรธนะผมเข้าใจเค้าก็เป็นห่วงเรานั่นแหละ

พอคุญกับเพื่อนคนรู้จัก ก็หาว่าเราแอ็คอาร์ทบ้าง ทำไมไม่เอาเงินมา ฯลฯ

แต่สิ่งที่ผมดีใจคือ การได้ช่วยแล้วมันรู้สึกดี จริงๆนะ







เป็นนักเล่าเรื่องไม่เก่งอ่ะครับ  แต่มันมาจากใจ