โตได้แล้วค่ะ มีคนโอบอุ้มคอยโอ๋ให้เงินใช้ คุณเลยทำอะไรไม่เป็น

พูดจริงๆนะคะ ถึงเวลาที่คุณจะลุกขึ้นมาเป็นผู้ใหญ่ เป็นแม่ เป็นที่พึ่งให้เด็กคนนึงได้แล้ว

บอกตรงๆ สามีเราก็เลิกกับเรานะ ตอนนั้นเราไม่ได้ทำงาน สามีเราก็ไม่มีเงินให้

เราก็เอาเลย รถก็มี เก่าหน่อยไม่เป็นไร หางานทำเอา จากที่ไม่ค่อยขับรถ ก็กลายเป็นต้องขับรถทุกวันไปหาลูกค้า

ทำงานได้เงินเดือนหมื่นนิดๆ ดูแลค่าใช้จ่ายทุกอย่างในบ้าน ส่วนลูกให้แม่เลี้ยงให้ ถ้าแม่เลี้ยงไม่ไหวเราก็จะเอาไปไว้เนอส

มันก็ผ่านมาได้ค่ะ ทุกวันนี้สามีเก่าบางเดือนให้ถึงหมื่น บางเดือนให้ไม่กี่พัน แต่เราไม่สนใจแล้ว ลูกเรา ถ้ามัวแต่ไปรอเค้า ลูกเราก็ไม่ได้กินพอดี

เราในฐานะแม่ อะไรที่ทำจะทำได้ เราทำไปก่อนเลยเพื่อลูกเรา ไม่ใช่มานั่งรอเงินที่มาบ้างไม่มาบ้าง

คุณยังดี ได้เงินฉุกเฉินมาห้าแสนบาท เก็บไว้ฝากธนาคารเผื่อมีอะไรฉุกเฉิน ส่วนเงินที่จะใช้อยู่ใช้กิน ก็หางานทำเอา

อย่าไปกลัวความลำบาก อย่าไปกลัวว่าจะเลี้ยงลูกไม่ได้ คนเป็นแม่นะ มันมีอยู่ในตัวทั้งนั้นแหละ พอถึงเวลาจริงๆมันต้องเอามาใช้

เพื่อคนที่เรารักที่สุดอย่างลูกเรา ส่วนผู้ชาย no comment นะ น่าเบื่ออออ โฟกัสที่ลูกดีกว่า มีความสุข