ผมรู้สึกตัวเองเดินเดียวดายอยู่คนเดียว อากาศชื้นๆ ละอองฝนเบาๆ เมฆปกคลุมเต็มท้องฟ้า ผมหยุดยืนอยู่กลางที่นั้น เงยหน้าไปมองท้องฟ้า แล้วคิดถึงความหวัง  คิดถึงอดีตความสำเร็จของทีมชาติไทย ผมคิดถึงเยาวชนรุ่นใหม่ๆที่มีความสามารถก้าวมาแทนรุ่นเก่าๆ ฟุตบอลโลกรอบสุดท้ายที่เราคาดฝันไว้ แต่มันก็ไม่ทางเกิดขึ้นได้...กับความสำเร็จของคุณวรวีย์ ทุกวิถีที่จะไปถึงตำแหน่งนายกสมาคม อยากเชียร์ อยากลุ้น แต่มันเหมือนมันไม่รู้จะสู้เพื่อใคร เชียร์เพื่ออะไร จะหาความหวัง หาความสำเร็จได้จากที่ไหน...