ช่วงปีที่ผ่านมานี้ มีเรื่องเยอะแยะเกิดขึ้นกับชีวิตเรา มันมากมายหนักหน่วงจนคิดว่าไม่อยากมีความรักอีกแล้ว ไม่ต้องการคบผู้ชายคนไหนอีกแล้วตลอดชีวิต เลยอยากมาแชร์ให้เพื่อนๆได้ฟังกันคะ

ขอเล่าพื้นฐานชีวิตตัวเองก่อนนะ ตอนนี้เราอายุ 25 ปี ทำงานด้านการเงินอยู่ในกรุงเทพมาได้ 2 ปี เรียนจบจากมหาลัยแถวสามย่าน บ้านอยู่ต่างจังหวัด เรียนจบมาก็ได้งานทำเลยที่ธนาคารแห่งหนึ่ง เลยอยู่หอในกรุงเทพต่อ เพื่อนย้ายออกไปแล้วเลยต้องอยู่คนเดียว แต่มีเงินเดือนก้อพอไหวกับการจ่ายค่าเช่าคนเดียว ตอนเข้ามาทำงานเราโสดคะ ก็หน้าตาพอใช้ได้ มีพี่ผู้ชายที่ทำงานเข้าหาบ้าง เราก็คุยเล่นไปตามภาษา ยอมรับว่าตัวเองก็นิสัยเจ้าชู้อยู่นิดๆหน่อยๆ ใครคุยเล่นมา เราคุยเล่นตอบ แต่ถ้าพอจะเริ่มพัฒนากว่านั้น เริ่มชวนเดท กินข้าว ดูหนัง เราจะถอยห่างทันที ก็ใช้ชีวิตรักแบบนี้มาเรื่อยๆตั้งแต่สมัยเรียนมหาลัย ตอนทำงานก็เป็นเหมือนเดิมจนปีนึงผ่านไป

มีเพื่อนร่วมงานเข้ามาใหม่ค่ะ เป็นผู้ชาย หน้าตาธรรมดา ผิวคล้ำ ไม่สูง ห่างไกลจากเสปคเรามาก ชื่อ เป้ เป้ย้ายมาจากแผนกอื่นในบริษัท มาอยู่แผนกเรา ทำงานทีมเดียวกับเรา ก็ทำความรู้จักกันตามปกติ แต่ก็สนิทกันเร็ว เนื่องจากในแผนกส่วนมากจะมีแต่คนแก่กว่า เรากับเป้จึงได้พูดคุยกันหลายๆเรื่อง และประกอบกับหอเราอยู่ทางเดียวกับบ้านเค้า เวลาที่ทำงานเลิกดึกเป้จะขับรถไปส่งเราที่หอเสมอ

2 เดือนแรกที่เรารู้จักเป้ เราคิดว่าเป็นเป็นเพื่อนที่จริงใจ พึ่งพาได้ เราไว้ใจเป้ค่อนข้างเร็ว เนื่องจากช่วงนั้นในชีวิตขาดหายจากเพื่อนวัยเดียวกันไปนาน เป้มักจะช่วยเหลือเราเรื่องงานและเรื่องส่วนตัวเสมอๆ และไม่เคยมีท่าทีจะจีบเราซักครั้ง ต่างกับผู้ชายคนอื่นๆในชีวิตที่เข้ามาหาเรา ทำให้เราเปิดใจรับเป้อย่างง่ายดาย และสนิทกันมาก เรากับเป้คงจะเป็นเพื่อนสนิทกันต่อมาเรื่อยๆ ถ้าไม่มีเหตุการณ์ที่ทำให้ความสัมพันธ์ของเราเปลี่ยนไป