ผมจบป.ตรีมาเมื่อปีที่แล้ว ทำงานที่นี่เป็นที่แรกและทำมาได้เกือบปีแล้ว มันมีช่วงเวลาที่ผมเคยคิดว่ามันอาจจะเป็นงานที่เหมาะกับผม...แต่มาถึงตอนนี้ผมมั่นใจแล้วว่าไม่ใช่ ผมอยากลาออกมากเลย แต่ติดอยู่3-4อย่าง
1. ผมไม่อยากหนีเสือปะจรเข้
2. ผมเกรงใจหัวหน้า...ผมพูดได้เลยว่า ผมทนทำมาได้ขนาดนี้เพราะหัวหน้าผมดีมากๆๆๆ
3. ผมเกรงใจหัวหน้ามากกว่าเดิมเป็นสองเท่า เพราะคนที่เข้ามาทำงานก่อนหน้าผม2เดือนกำลังจะลาออกไปเรียนต่อ...ซึ่งก่อนหน้านี้พึ่งมีคนลาออกไปต่อนอกคนนึง อีกคนนึงเป็นรุ่นพี่ย้ายแผนกไปเพื่อเติบโต ในทีมจึงเกิดช่องว่างเพราะคนมีประสบการณ์ย้ายออกไป มีแต่เด็กใหม่มาแทน
4. ผมเองก็วางแผนจะไปเรียนต่อเหมือนกัน ซึ่งกะว่าจะทำงาน2ปีครึ่งแล้วต่อโท (2ปีครึ่ง เพราะว่ามันจะครบรอบเปิดเรียนพอดี เนื่องจากผมหางานนานไปหน่อยตอนจบมา) ซึ่งถ้าผมย้ายงาน งานใหม่ผมก็ทำได้แค่ปีกว่าๆ ก็ต้องออกอีกแล้ว

แต่พอมาคิดๆดู ชีวิตผม อนาคตผม ผมควรจะเลือกเองสิ คนส่วนใหญ่งานแรกก็ทำกันไม่นาน(ผมสังเกตจากพี่ที่ทำงาน ผมลองถามดู ส่วนใหญ่จะย้ายงานแรกเมื่อทำได้ไม่ถึงสองปี บางคนไม่กี่เดือนเอง) ผมเลยคิดว่าจะไปเกรงใจคนอื่นทำไม และที่สำคัญผมอยากค้นพบว่าตัวเองชอบงานแนวไหน เพื่อที่จะได้เลือกต่อโทได้ตรงตามที่ใจรัก ผมไม่อยากจบโทมาแล้วพบว่า เกลียดสาขาที่เรียนเกลียดงานที่ทำ แล้วยังไง...ก็ต้องทำต่อไปในเมื่อจบโทมาสายนี้แล้ว

พูดเรื่องงานจะทะเลาะกับพ่อแม่ทุกที เพราะท่านจะมองว่าเอางานที่เงินดีไว้ก่อน แต่สำหรับผมชีวิตมันพึ่งเริ่มต้น ผมยอมได้เงินเดือนน้อยแต่เจองานที่ทำให้วันจันทร์-ศุกร์เป็นวันที่มีความสุข,สนุก,ท้าทาย อยากเจองานที่เมื่อถึงวันอาทิตย์กลางคืนแล้วไม่มานั่งหดหู่...เพราะวันรุ่งขึ้นคือวันจันทร์!!

ทำยังไงดีครับ?? ใครมีวิธีค้นพบตัวเอง ค้นพบงานที่เรารักมั้ย?? แล้วถ้าไม่ย้ายงานแล้วจะค้นพบได้หรือไม่??

ลืมบอกไปว่า พบจบวิศวะมา แต่รู้ตัวว่าไม่ชอบตั้งแต่ตอนเรียนแล้ว แต่ก็เรียนให้จบไปตามหน้าที่...ช่วงแรกหางานนานมากเพราะผมไม่อยากทำสายวิศวะ แต่หาไม่ได้เพราะเค้าไม่รับ สุดท้ายก็มาทำวิศวะอยู่ดี ฉะนั้นถ้าต่อโท...ผมไม่มีทางเลือกสายวิศวะแน่นอน