พูดถึงฉากตายของ ดอน คอลิโอเน่ ทั้งสองคน

ฟรานซิส ฟอร์ด คอปโปล่า ตั้งใจแสดงให้ถึงความตายที่แตกต่างกัน จากการที่มีชีวิตที่แตกต่างกัน

วีโต้ ผู้พ่อ จากเด็กกำพร้า (พ่อ แม่ พี่ชาย ถูกมาเฟียที่เกาะชิชิลี่ฆ่าตาย) มาเป็นชายหนุ่มที่หาเช้ากินค่ำ จนตกกระไดพลอยโจนมาเป็นเจ้าพ่อซะเอง

แต่ด้วยที่เป็นคนมีน้ำใจกว้างขวาง(จากภาคสองที่ เดอนีโรแสดง) มีคนรักและนับถือมาก (จากภาคหนึ่งที่แบรนโดแสดง) ฉากจบของชีวิตแบบมีความสุข ได้ตายในไร่ภายในบ้าน ตายพร้อมกับเสียหัวเราะที่ได้เล่นสนุกกับหลาน ถ้าจะตายคงไม่มีอะไรตายดีขนาดนี้อีกแล้ว



ส่วนไมเคิ้ลผู้ลูก จากลูกชายคนเล็กผู้ที่ไม่สนใจธุรกิจของครอบครัว(ออกแนวขบถด้วย เพราะสมัครไปเป็นทหารในสงครามโลกครั้งที่ 2 - จากฉากจบภาคสอง)  และผู้พ่อวางให้เป้าหมายอย่างให้เล่นการเมืองจนเป็นวุฒิสมาชิก

แต่ด้วยเนื่องเหตุการณ์บังคับ จนตัวเองต้องก้าวข้ามมาเป็นดอนซะเอง เพราะพี่ชายคนโตตาย พี่ชายคนรองไม่ได้เรื่อง ส่วนทอมพี่ชายลูกเลี้ยงก็หมดสิทธิ์เพราะไม่ใช่ซิซิเลี่ยน

แต่พอเป็นดอน กลับเลือดเย็น เย็นชาแม้กระทั่งกับครอบครัว (หนังแสดงออกให้เห็นเลยว่าไมเคิ้ลไม่ได้เป็นผู้ชายที่อบอุ่นเลยกับครอบครัว) สั่งฆ่าพี่ชาย สั่งฆ่าได้ทุกคนเพียงแค่ขวางทางเขา ขนาด ไฮแมน ร็อธ (ภาคสอง) เป็นมะเร็งใกล้จะตายอยู่แล้ว ยังสั่งฆ่า ฆ่าเพราะทำได้และอยากทำ ไมเคิ้ลเป็นดอนที่คนกลัวมากกว่าที่จะเคารพไม่เหมือนวีโต้ผู้พ่อ

แล้วคอปโปล่าผู้กำกับหนังเรื่องนี้ ใจร้ายมาก เพราะให้สัมภาษณ์ว่าต้องการให้ตัวละครไมเคิ้ลเจ็บปวดมากๆ ฉากจบภาค 3 ตอนแรกจะให้ไมเคิ้ลโดนยิงตาย แต่ คอปโปล่าไม่สะใจ เลยให้ไมเคิ้ลเจ็บปวดโดนคนที่ตายเป็นลูกสาวสุดที่รักแทน(ซาดิสต์มากๆ) ฉากที่ไมเคิ้ลร้องไห้ที่ลูกสาวตาย ปาชิโน่ แสดงได้เยี่ยมมากกับฉากร้องไห้แทบขาดใจตาย

คอปโปล่ายังเลือกฉากตายของไมเคิ้ลแบบ ตายแบบอ้างว้าง เดียวดาย ไม่มีใคร นั่งอยู่บนเก้าอี้แล้วตาย ฉากก็แสดงถึงโทนสีที่แห้งๆ เดียวดาย ไม่ได้ดูอบอุ่นแบบที่วีโต้ตาย

ก่อนตายไมเคิ้ลได้นึกถึงลูกสาวที่จากไป นึกถึงอโพโลเนีย(เมียคนแรกที่โดนระเบิดในรถตาย) นึงถึงเคย์เมียคนที่เค้าไม่สามารถรั้งไว้ได้

ลองดูฉากจบของทั้งสองดอนคาลิโอเน่ดูนะครับ ว่ารู้สึกแบบที่ผมพิมพ์มา(ยาวๆ)หรือเปล่า

ฉากจบของวีโต้

ฉากจบของไมเคิ้ล