ตอนนี้เครียดมากคะ ขอคำแนะนำจากเพื่อนๆ ด้วยนะคะลูกเราขวบหนึ่งเดือนคะ เป็นเด็กผู้ชายเลี้ยงง่าย เพิ่งเริ่มมีอาการกริ๊ดเมื่อสัปดาห์ที่ผ่านมาคะ

     เริ่มอาการกริ๊ดครั้งแรก เย็นวันเสาร์ที่แล้วน้องงอแงและมีน้ำลายไหลตลอดคะ ตอนบ่ายน้องหลับสนิทอยู่ มีคนทำเสียงดังน้องตื่นมาเห็นหน้าเรา ก็ร้องไห้ใหญ่เลยคะ ร้องจนหน้าดำหน้าแดง เราอุ้มแล้วโอ๋แล้วก็ไม่หยุดร้อง ลูกเราร้องเสียงดังมากคะ เกร็งแล้วคำรามในคอ เราไม่เข้าใจว่าลูกทำไม่ร้องไห้ขนาดนี้ รู้สึกว่าลูกเอาแต่ใจมากๆ เลยปล่อยให้ร้องพักหนึ่ง คิดว่าเหนื่อยคงหยุดไปเอง แต่ปรากฎว่าไม่หยุด แม่เราเลยมาอุ้มไป พอแม่มาอุ้มไปก็หยุดร้องแล้วก็เล่นปกติ เราก็คิดว่าลูกร้องเอาแต่ใจแน่ๆ พอตกช่วงเย็นๆ น้องมีจุดสีแดงเล็กๆที่หน้าเล็กน้อย เราก็ไม่ได้คิดอะไร พอตกกลางคืนน้องงอแงมาก ต้องโอ๋เอาใจกันอยู่นาน จนเราคิดว่าลูกฟันขึ้นหรือเปล่า เพราะมีน้ำลายเยอะ เช้าวันอาทิตย์หน้าน้องมีจุดสีแดงเล็กเต็มหน้าไปหมดคะ เราตกใจคิดว่าน้องเป็นไข้เลือดออก เลยพาไปหาคุณหมอที่คลินิค คุณหมอเห็นจุดๆ ก็บอกว่าน้องร้องจนเส้นเลือดฝอยที่หน้าแตก เราก็ไม่เคยได้ยินคะ คุณหมอบอกว่า น้องคอแดง เจ็บจนกลืนน้ำลายไม่ได้ ทำให้น้องงอแง จุดสีแดงที่เกิดขึ้นพอกดลงไปที่จุดสีมันไม่จางลง ไม่ใช่ผื่นแพ้อะไร แต่เพราะเส้นเลือดฝอยใต้ผิวหนังบนหน้าลูกบอบบาง มากพอร้องเกร็งนานๆ เลือดเส้นก็จะแตกเกิดเลือดมาค้างอยู่ใต้ผิวหนังเป็นจุด ๆ ต้องใช้เวลาประมาณหนึ่งสัปดาห์ จุดถึงจะหายสนิท คือคุณหมอเล่าว่าลูกคุณหมอเคยเป็นอาการเดียวกัน เตือนเราว่าอย่าปล่อยให้ลูกร้องนานขนาดนี้ เพราะเค้าป่วยเค้าต้องการเราถ้าปล่อยให้ลูกร้องไห้นานจะกลายเป็นเด็กโมโหร้าย เรารู้สึกผิดมากคะ ที่่ให้ลูกร้องทั้งๆที่ลูกป่วยอยู่ หลังจากได้ยากลับมาเรากับแม่เราก็ดูแลทานยา อาการก็ดีขึ้นมากจนดูเหมือนหายสนิท หน้าก็ดีขึ้น จุดสีแดงดูจางลง ช่วงนี้ค่อนข้างตามใจคะเพราะคิดว่าลูกป่วยแล้วถูกคุณหมอเตือนมาด้วย

อาการกริ๊ดครั้งที่สอง ผ่านมาประมาณสามวันเป็นวันพุธ คุณแม่เราเลี้ยงทั้งวัน น้องก็ร่าเริงปกติดี ตอนเย็นเราเอากลับมาเลี้ยง เริ่มกริ๊ดงอแง ร้องไห้ให้อุ้ม พอวางก็ร้อง เราคิดว่าลูกปวดท้องหรือเปล่า  เพราะช่วงที่ทานยาก็มีอการท้องเสียถ่ายเหลว ด้วย ก็เลยตัดสินใจพาไปหาหมอ อีกที่หนึ่ง คุณหมอตรวจ แล้วดูอาการ ก็มีคออักเสบ แล้วก็ปากแห้ง ต้องกินน้ำเยอะๆ เราก็เลยถามคุณหมอว่า ลูกร้องไห้เพราะอะไรปวดท้องหรือเปล่า คุณหมอบอกว่าไม่น่าใช่ เพราะว่า พออุ้มแล้วหยุดร้อง พอวางลงแล้วร้องนี่คืออาการเอาแต่ใจ อยากให้อุ้ม เพราะถ้าปวดท้องจริงๆ จะอุ้มหรือไม่อุ้ม ก็ต้องร้อง คุณหมอแนะนำว่าอย่าตามใจลูกมากนักเพราะจะกลายเป็นเด็กเอาแต่ใจ จะร้องไห้มากขึ้นทุกครั้งที่อยากได้อะไร เราเลยเล่าให้คุณหมอฟังว่า เราเคยปล่อยให้ลูกร้องจนเส้นเลือดฝอยที่หน้าแตก ไปหาคุณหมออีกท่านหนึ่ง บอกพยามอย่าปล่อยให้ลูกร้องไห้นานๆ แต่คุณหมอท่านนี้บอกว่า เส้นเลือดฝอยที่แตกไม่ใช่ว่าจะเกิดขึ้นทุกครั้ง ต้องมีการเกร็งมากๆ และถ้าเราตามใจไม่ปล่อยให้ลูกเราเสียใจผิดหวัง ร้องไห้ ลูกจะเอาแต่ใจขึ้นเรื่อยๆ จะร้องดังขึ้นทุกครั้งเราต้องใจแข็งๆ เราได้ยาชุดใหม่กลับมา และเราก็เริ่มสับสน กับการเลี้ยงลูก เพราะที่ผ่านมาลูกเราเป็นเด็กเลี้ยงง่ายมาตลอด ร้องไห้น้อยมาก นอกจากป่วยจริงๆ

อาการกริ๊ดครั้งที่สาม ทานยาตั้งแต่เมื่อวาน วันรุ่งขึ้นตื่นมาอาการดีมากซน ร่าเริง กินข้าวได้ ช่วงเช้าก่อนไปทำงานเราจะเลี้ยงเอง อาบน้ำป้อนข้าวป้อนยา ลูกดูเหมือนจะแข็งแรงดีมาก พอเราจะไปทำงานส่งต่อให้คุณเรากับสามีเรา ดูแล เรากลับบ้านมาแม่เล่าให้ฟังว่าทั้งวันซนแข็งแรงดีแต่ตอนอยู่กับสามี เพราะลูกเราจะเอาไอแพดไปเล่นแต่คุณพ่อไม่ให้ร้องไห้กริ๊ดสนั่น แม่เราได้ยินเลยอุ้มออกมา คุณแม่เราบอกว่าอยู่กับแม่ไม่เคยกริ๊ดเลย แม่กลัวหน้าหลานเป็นจุดๆอีก เด็กยังเล็กอยู่ ยังไม่รู้เรื่องเอาแต่ใจหรอก ว่าสามีเราใหญ่เลย

อาการกริ๊ดครั้งที่สี่ เราเลี้ยงตั้งแต่ช่วงเย็น ลูกปกติกินข้าวได้ เล่นซนมาก ปกติลูกจะนอน สองทุ่มครึ่ง แต่สี่ทุ่มแล้วยังไม่นอน เรานั่งมองลูกเล่นตลอด ลูกเราจะปิดฝาขวดน้ำ แล้วปิดไม่ได้ ร้องไห้แบบคำรามในคอ โมโหมากๆ เราก็เอาลูกมากอด ลูกไม่ยอมหยุดร้อง เราเริ่มรู้สึกว่าลูกเริ่มเอาแต่ใจแล้วเราเลยนั่งมองเฉยๆ ลูกยิ่งร้องไห้เสียงดังดิ้นไปดิ้นมา สามีเราวิ่งเข้ามาอุ้มไม่ยอมหยุดร้องเลยพาออกไปอีกห้องหนึ่งลูกเงียบแล้วหัวเราะเล่นกับกระจก สักพักเราเดินตามเข้าไปประมาณห้าทุ่มครึ่งแล้ว ลูกก็ดูง่วงๆ นอน เราเลยอุ้มกลับมาที่ห้อง พอกลับมาที่ห้อง ก็ร้องไห้ ที่นี้เราปล่อยให้ร้อง เรานั่งดูเฉยๆ แรกลูกร้องดิ้นไปมา สักพักเริ่มอ้าแขนให้อุ้ม เราไม่อุ้มเพราะห้าทุ่มแล้ว ลูกเข้ามาตีเราใหญ่ และร้องเสียงดังขึ้นเรื่อยๆ เราเสียใจมากร้องไห้ เลย ลูกร้องอยู่นานมากๆ ประมาณสิบกว่านาที ถึงหยุด พอหยุดก็คลานไปที่ผ้าห่มหยิบนมมากินเองแล้วนอนหลับเลยคะ ตอนนี้ที่หน้าเริ่มเป็นจุดๆสีแดงเหมือนครั้งที่แล้วด้วยคะ

     เกิดอะไรขึ้นกับลูกเราเหรอคะ เราเลี้ยงลูกเรามาไม่เคยเป็นแบบนี้เลย ทำไมช่วงเวลาที่ผ่านมาแค่อาทิตย์เดียวลูกเปลี่ยนพฤติกรรมเป็นเด็กเอาแต่ใจและกริ๊ดได้ขนาดนี้ แล้วเส้นเลือดฝอยที่หน้าแตกบ่อย ๆ จะเป็นอันตรายอะไรไหมคะ เพราะลูกเราร้องไห้แบบกลั้นๆ คะคือคำรามในคอแล้วกลั้นจนหน้าแดงจนสีม่วงเลยคะ ร้องไห้แบบนี้ตั้งแต่เค้าเกิดแล้วคะ พยาบาลที่ดูแลเค้าก็บอกว่าเค้าร้องไห้แบบกลัวเค้าจะชักคะ แต่เค้าไม่เคยชักนะคะ จะมีทางแก้ไขอะไรได้บ้างไหมคะ ช่วยแนะนำเราด้วยคะ เราและสามีกลุ้มใจมากๆเลยคะ ตอนนี้

  อาจจะยาวไปสักนิดนะคะเพราะเราอยากเล่าอย่างละเอียดคะ    ขอบพระคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านและตอบกระทู้นะคะ