ณ สี่แยกเสนศิริอนุสรณ์  บุรีรัมย์
มีปั๊ม ร้าง อยู่ตรงมุม
นอกจากจะเป็นที่พักของรถบัสสายโคราช –  บุรีรัมย์แล้ว  
ยังเป็นที่พึ่งของน้องหมาไร้บ้านอีกหลายตัว  
หนึ่งในนั้น คือ “หนู”  น้องหมาตัวเล็ก ๆ
มอมแมม  เพราะสภาพแวดล้อม
ก่อนนั้น  “หนู”  อยู่อย่างไรไม่ทราบ
วันหนึ่ง  เศษอาหารหลังรถเหลือ
ขับรถผ่าน  เห็นยืนหน้าปั๊มหลายตัว
ก็จอดรถเทเศษอาหารให้
เมื่อเทให้ครั้งแรก  ครั้งต่อไปก็ต้องให้อีก
ทุกวัน  
ในจำนวนน้องหมา  มี “หนู”
ที่เป็นเพศเมียและน่าสงสาร
เพราะตัวเล็ก
จับได้  ลูบได้  เกาคอได้
เพิ่งมาสังเกตได้ว่า “หนู”  ตั้งท้อง
ก็เลยต้องนำอาหารไปให้ทุกวัน
ตัวไหนไม่ได้ให้ก็พอทำใจได้
แต่สำหรับ “หนู”  นั้น
แม้ว่าเข้าบ้านแล้ว
แต่พอนึกได้  ก็จะต้องออกไป
นำอาหารไปให้
แม้บ้านจะอยู่ห่างจุดนั้น
ประมาณ 6  กิโลเมตร
“หนู”  ก็จะยืนรอ
รอทางออกด้านหลังของปั๊ม
ไปกี่โมงก็ยืนรอ
กระดิกหางรอ  
วิ่งรับรถ
บรรดาคนขับรถบัสที่จอดพัก
ก็ไม่เคยได้ทักทายกัน
รู้แต่เพียงว่าน้องหมานอนใต้ท้องรถ
เมื่อรถออก  น้องหมาทั้งลาย
ก็จะออกมา
ทำอย่างนี้เรื่อยมา
“หนู”  ท้องใหญ่ขึ้น
และเมื่อวานนี้  เป็นวันหยุด
เข้าพรรษา  23  กรกฎาคม 2556
ไม่มีเศษอาหารจากโรงเรียน
แต่ก็นำอาหารเม็ดไปให้
“หนู” วิ่งสามขาออกมารับ
ออกมาจากใต้ท้องรถบัส
ก็ลูบหลัง  แกะเห็บให้
แม้ว่าตามเนื้อตัวจะเปื่อย
เพราะความชื้น
ให้อาหารเม็ดแล้วก็ไปให้จุดอื่นต่อ
วันนี้  บุรีรัมย์  ฝนตกหนักทั้งวัน
ที่ทำงานห่างจากปั๊มประมาณ
23  กิโลเมตร
ไปทางนางรอง
จู่ ๆ  ท่านผู้อำนวยการ
ท่านก็เชิญประชุม
เลิกเย็นมาก  เกือบ 5 โมงครึ่ง
ในใจก็คิดห่วง “หนู”
ว่าคงรอแล้ว
ถึงบ้าน  เตรียมอาหารเม็ดเพิ่ม
เผื่อจุดอื่นที่ต้องให้ด้วย
ออกไปปั๊ม
ติดไฟแดง  แต่ก็มองหา “หนู”
มองหาแต่ไกล  ปกติแล้วจะมองเห็น
ไฟเขียว  เลี้ยวเข้าไปด้านข้าง
ที่เคยยืนรอ
ใจหายที่สุด
พบซากน้องหมากลางถนน
ถนนคอนกรีตที่ออกจากปั๊มด้านหลัง
ยังสด ๆ  เลือดแดงเต็มพื้นถนนคอนกรีต



เศษเนื้อกระจัดกระจาย
ลงรถไปดู  แทบช็อก
นี่คือ “หนู”
“หนู”  โดนรถทับ
ผ่านไปไม่กี่นาที
สภาพยังใหม่ ๆ
ลูกน้อยของ “หนู”
เกลื่อนกลาดจากท้องแม่



ทำอะไรไม่ถูก
เสียใจที่สุด
ผมช้าไปเพียงไม่กี่นาที
“หนู”ต้องจากผมไปแล้ว
ในขณะที่ท้องแก่ใกล้คลอด
รถคันไหน  เหยียบ “หนู”
ตั้งสติได้
เดินไปถามคนขับรถที่นั่งในปั๊ม
ก็บอกไม่รู้
เพราะมีรถบัสเข้าออกประจำ
หลังจากนั้น  ก็มีรถบัสเข้ามาหนึ่งคัน
ขับคร่อมซาก “หนู”  ช้า ๆ
คนขับจอดรถแล้วก็ลงมาหาผม
ถามว่า  น้องหมาเป็นอะไร
ตัวไหน  คันไหนเหยียบ
ก็บอกไปว่า  มาแล้วก็พบ
เพิ่งผ่านไปเมื่อสักครู่นี้เอง
คนขับที่ว่า  ก็ไปถามเพื่อนข้างใน
ว่า  คันไหนที่เพิ่งออกไปคิวรถ
ก็ได้คำตอบว่า  เป็นรถเบอร์
563 – 4   บุรีรัมย์  โคราช







……………………………….
ทำอะไรไม่ถูก
ฝนก็จะตกลงมาอีก
ขับรถวนออกไปอีกข้าง
ในที่สุดก็ขับกลับมาที่เดิม
มาเพื่อโกยซากของ “หนู”
ออกจากถนนทางออก
ไม่มีอะไรรองรับ
หยิบได้แผ่นเหล็กในปั๊มมารอง
ค่อย ๆ  ตักซากของ “หนู”
ลากออกมาข้างถนน
ตรงที่ที่ “หนู”  เคยยืนรอ
เขี่ยซากลงข้างทาง
ด้วยมือตัวเอง



ทำไป  ใจก็คิด
คิดต่าง ๆ  นานา
ทำไม  ทำไม “หนู”
จึงอาภัพอย่างนี้
ไม่มีที่พักพิง  ไร้บ้าน
ท้องแก่ใกล้คลอดแล้ว
ต้องมาตายเพราะความประมาท
ความไร้เมตตาของคนขับรถคนนั้น
ลูกในท้องของ “หนู”  
ทะลักออกจากท้อง
เกลื่อนถนนอย่างน่าสังเวชใจ





โกยซากของ “หนู”  แล้ว
ขับรถออกมา
จะไปเลี้ยงอาหารน้องหมาที่อื่น
ขับรถไม่ไหว
ถึงหน้าสำนักงานเทศบาลตำบลอิสาณ
ต้องจอดรถข้างทาง
เพราะน้ำตามันไหลพรั่งพรูออกมา
สงสารที่สุด
เวทนาที่สุด
สังเวชใจนัก
………………………
ขอให้ดวงวิญญาณของ “หนู”
จงไปดี  
อย่ากลัว   อย่าตกใจ
“หนู” และลูกไปวิ่งเล่นบนสวรรค์นะ
จะทำบุญให้ “หนู”
หลับให้สบายเถอะนะ
ถือว่าหมดเคราะห์หมดกรรมแล้ว
เกิดชาติหน้า
เกิดเป็นคนเถิด
เชื่อว่า “หนู”  จะเป็นคนดี
ไม่ใจโหดเหี้ยม  เหมือนคนบางคน
…………………………..