เราตอนนี้อายุ 23 ปีแล้วคะ แต่แม่เราก็ยังชมอยู่เสมอๆ ชมบ่อย
ทำอะไรดี ทำอะไรที่ดูเหมือนจะเก่ง แม่ก็จะชมว่า เก่ง ดี ฉลาด
เก่งมากเลย สมองดีจริงๆ
ชมเสมอๆ ชมบ่อยๆ ทั้งๆที่บางอย่างก็เป็นอะไรแค่เล็กๆน้อยๆ ไม่ได้มีอะไรเหนือกว่าชาวบ้าน
จิตวิทยาของแม่เราคือ ชมให้เรารู้สึกว่า เราควรทำดีต่อไปนะ ชมเพื่อให้เรารู้สึกเป็นรางวัล กระตุ้นให้เราทำต่อไป
ซึ่งในใจเราแอบรู้สึกว่า เราไม่ได้ทำดีเพื่อต้องการผลตอบแทนนะ เราไม่ได้ทำเพื่อหวังที่จะได้รับคำชมนะ
เรามักจะพูดกับแม่บ่อยๆ ว่า เราทำไม่ได้หรอก นู้นนี้นั้น เพื่อลดความคาดหวังของแม่
มีใครพอเข้าใจเราไหมคะ

ตอนนี้แม่เราอยากให้เราเปิดธุรกิจเป็นของตัวเอง
เพราะแบบมีทุน มีที่ มีทางอะไรไว้หมดแล้ว
เราก็อยากเปิดนะคะ แต่กลัวเกิดมีออเดอร์แรก หรือ เริ่มเปิดใหม่ๆ
เราจะได้รับคำชมมหาศาล แล้วเราก็จะบอกกับแม่ว่า
เราทำไม่ได้หรอก มีออเดอร์แค่นี้อย่าประมาทอะไร อะไรๆมันก็ไม่แน่ไม่นอนแบบนี้อะคะ
เพื่อที่จะได้ลดความคาดหวังของแม่ลงได้

เราเองก็อยากทำธุรกิจมากๆ แต่เราก็กลัวที่จะได้รับความคาดหวัง
เรายังแอบกลัวตัวเอง กลัวว่า เราจะล้มเหลวให้แม่ดู พิสูจน์ให้รู้ว่า เราเองก็ล้มเหลวได้
เราไม่ได้เก่งอย่างที่แม่ชม
ความคิดเรานี่น่ากลัวมาก

คือเราทราบดีนะคะ ว่าเราดูเป็นลูกอกตัญญู
ถ้าอย่างไรก็ช่วยเมตตาชี้ทางสว่างให้เราทีนะคะ
ด่าเราก็ได้คะ แต่เราไม่อาจใช้ชีวิตด้วยความคิดแบบนี้ต่อไป
เราเองอยากเปิดธุรกิจมากๆ แต่ก็กลัวตัวเราเองด้วย


ขอบพระคุณมากๆคะ