เมื่อก่อนผมก็สงสัย  จนได้ไปอ่านนิยายของเกจิปืน คือ เพชรพระอุมา  รพินทร์ก็ได้อธบายไว้ตอนหนึ่งเหมือนกันเกี่ยวกับหมูที่มีของดี  หนังเหนียว ยิงไม่เข้า มันเกิดจากอะไร  

คือ  จริง ๆ แล้วอาวุธสมัยก่อนมันไม่ดี  ชาวบ้านก็มีแค่ปืนแก๊ป  อัดดินปืนน้อยไปลูกไม่แรงก็ยิงหมูไม่เข้า  คิดว่าหมูหนังเหนียว   อัดดินมากไป  กล้องระเบิดใส่หน้า ก็คิดว่าหมูมีอาถรรพ์   และถ้าใช้กระสุนมีปลอก  คุณภาพการทำกระสุนสมัยก่อนก็ยังไม่ค่อยดี  บางทีมันเก่า หรือโดนน้ำโดนความชื้น  อาจจะทำให้ด้าน  หรือกลไกปืนสมัยก่อนมันอาจจะขัดลำง่าย  

รพินทร์บอกว่า  พอมาสมัยใหม่  ใช้ปืนดี  กระสุนดี  ยิงเมื่อไหร่ก็เข้าเมื่อนั้น  ไม่เคยเจอหมูหนังเหนียวเลย

*************

เรื่องขุนโจรหนังเหนียวก็ไม่น่าจะต่างกันหรอกครับ  ประเด็นที่ผมสงสัยคือ  ถ้าวิชาหนังเหนียวของขุนโจรสมัยก่อนมีจริง  ทำไมสมัยนี้ไม่มีคนหนังเหนียวเลย   จะว่าโจรสมัยนี้ไร้สัจจะ  ก็พอฟังได้  แต่คนที่เป็นฝ่ายธรรมะ  อย่างทหารตำรวจตงฉิน  ทำไมไม่มีทหารตำรวจหนังเหนียวบ้าง

ทำไมคนหนังเหนียวถึงมีอยู่เฉพาะโลก 50-60 ปีก่อน   ผมคิดว่าสิ่งที่คนสมัยก่อนต่างกับคนสมัยนี้ก็คือ

1. อาวุธ
2. สื่อ
3. ยาป้าย

1.เรื่องอาวุธก็อย่างที่บอกไปว่าประสิทธิภาพมันต่ำ  ความแม่นยำอาจจะน้อย กระสุนอาจไม่ได้มาตรฐาน  อาจจะมีบ้างที่ลั่นไปแล้วมันด้าน  หรือลูกมันไม่มีแรง  ก็เลยคิดว่าหนังเหนียว


2. เรื่องสื่อ สมัยก่อน ก็ร่ำลือกันปากต่อปาก  เรื่องไม่มีอะไรก็ร่ำลือกลายเป็นเรื่องปาฏิหารย์ขึ้นมา   และพวกนักหนังสือพิมพ์ นักเขียนสมัยโบราณนี่   ฝีมือการเขียนระดับเทพทั้งนั้น  เขาจะใส่สีตีไข่ให้หนังสือของเขาขายดี  เขาก็ต้องสร้างพวกคนวิเศษขึ้นมา

3. เรื่องยาป้าย คือ  เวลาคนโดนตกทองแบบง่าย ๆ มันก็อาย  ในทางจิตวิทยาก็เลยทำให้เชื่อเรื่องยาป้ายมีจริง ตัวเองก็ไม่เสียหน้า    ตำรวจสมัยก่อนก็เช่นกัน   ถ้าไปจับโจรแล้วจับไม่ได้  มันก็เสียหน้า  ก็เลยดีกว่าถ้าไปล้อมจับแล้วมันหนีไปได้  จะได้อ้างว่า มันมีวิชาเสกใบไม้ล่องหน   ยิงไม่โดนก็บอกหนังเหนียว   มันก็เสียหน้าน้อยกว่า   เผลอ ๆ ได้คำชมอีกว่าสู้กับโจรมีวิชาอาคมแล้วยังมีชีวิตรอดกลับมาได้...