ผมพักอยู่ แฮปปี้แลนด์ ครับ
เผื่อบางคนจะยังไม่รู้ ...
ผมพักอยู่แฮปปี้แลนด์ บางกระปิ

ที่นี่มีอู่รถเมล์ สายที่ ขับรถได้เชี่ยวชาญที่สุด
ติดอันดับ 1ใน5 ของสายรถเมล์ในประเทศไทย

แฮปปี้แลนด์มีอู่รถเมล์สาย8

ผมอยู่ที่นี่มา 5 ปี ปกติจะได้นั่ง เพราะขึ้นจากต้นสาย

วันนี้ผมได้ยืนครับ ผมยืนบนรถเมล์สาย8

คงเป็นเพราะ ผมขึ้นจาก ย่านสำเพ็ง คนเลยเยอะ ผมเลยได้ยืน

ผมไปทำอะไรที่ย่าน สำเพ็ง?

ไปหาดู ฟิคเกอร์ออกไหม่ และซื้อDVD ธรรมะ สามแผ่นร้อยที่คลองถม
ข้ามเรื่องดีวีดี ธรรมะไปก่อน

วันนี้มีผมคนเดียว ที่ยืนบนรถเมล์
ทุกคนได้นั่งกันหมด

โอกาสแบบนี้ หาไม่ได้ง่ายๆ

นั่งกันทั้งรถ ได้ยืนคนเดียว  -_-'

รถเมล์คันนี้ ขับได้เทพมาก
เเบรกกระทันหัน วิ่งเลนขวาสุด แต่ชอบปาดซ้ายเข้าป้าย ถึงป้าย แบรกกระทันหัน พอจะออกจากป้าย ดันกระชากคันเร่งเต็มที่

คนขับรถเมล์สาย8 คนนั้น คงมีความสุขมาก
ที่ได้เห็นคนบนรถ หัวทิ่ม หัวตำ กลิ้งซ้ายกลิ้งขวา ไปตามเเรง กระชากของรถ
แต่โทดที นะพี่สาย8 ที่ไม่ใช่วันนี้.....

วันที่ผมขึ้นรถเมล์พี่ แล้วได้ยืน....

.
.

ผมไม่โหนรถเมล์!!!!!

ใช่เเล้ว ...
ผมไม่โหน ไม่จับและไม่เกาะอะไรทั้งสิ้น ยืนแค่สองขา และปล่อยมือไว้ข้างๆลำตัว
บางครั้งก็ล้วงกระเป๋ากางเกงสองข้างเเก้เมื่อย

คนขับรถเมล์สาย8 มองผ่านกระจกหลัง เเละเห็น ชายหนุ่ม ที่ยืนโดยไม่เกาะไม่โหนอะไรทั้งสิ้น

"นี่มันหยามกันชัดๆ"
คนขับรถ คงคิดในใจ ในชีวิตเขา ขับรถซิ่งให้ผู้โดยสาร หัวทิ่มมาหลายคน
ไม่มีไครหยามหน้าเขาได้แบบนี้ ยืนบนรถเมล์ โดยไม่เกาะอะไรเลยเเถม ไม่ล้ม ทำหน้ามั่นใจสุดๆ

เราสบตากัน....

ผมกับกระเป๋ารถเมล์สาย8คนนั้น
สบตากัน อย่างเข้าใจในจิตวิญญานของลูกผู้ชาย

ก็ได้  เอาสิ เรามาดวลกัน!!!!
สายตาของผมกับเขาบอกอย่างงั้น

วันนี้ รถเมล์สายแปด ขับซิ่งมาก ปาดซ้ายปาดขวา เพื่อพยายามสลัดให้ผมล้มให้ได้
รึอย่างน้อย ถ้าผมเกิดคว้าอะไรไว้กันล้ม

เค้าก็ชนะ....

แต่เขาพลาดอยู่อย่างนึงคือ เค้าไม่รู้อะไรเกี่ยวกับตัวผม

ผมเล่นสเก็ตบอร์ดมา 6 ปี!!!
การทรงตัวบนกระดานเเผ่นเล็กๆ และบางครั้งต้อง ทรงตัวตอนพาเเผ่นบอร์ดกระโดด

พอต้องมาทรงตัว บนรถเมล์ คันใหญ่ๆแบบนี้


.
.

มันก็หมูสนามดีๆนี่เอง.......

ผมต่อ ให้คนขับอีกนิดหน่อย เพื่อให้สูสี
ด้วยการควักหูฟังมาฟังเพลง และหลับตาทั้งๆที่ยังยืนอยู่.....

ง่ายกว่าเล่นสเก็ตบอร์ดเยอะเลย!!!!

........

ฝากไปถึงพี่คนขับรถเมล์สายแปดด้วยครับว่า

"คราวหน้า ขอซิ่งกว่านี้หน่อยครับ เพราะ ผมรู้สึก มันง่ายไปสำหรับผม"

"อ๊ะ!!!!รึว่าช่วงนี้คุณจะฝีมือตกครับ"

คุณคนขับรถเมล์สาย8....


^_^


ปล. ไม่คิดว่าจะได้ขึ้นเเนะนำ ^_^ ขออนุญาตุเพิ่มเนื้อหานะครับ เผื่อคนที่อยากรู้รายระเอียดลึกๆ
ตอน2
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ผมตัดสินใจต่อให้คนขับรถเมล์สาย 8 เพื่อให้เกมส์มันสูสี
ด้วยการ เสียบหูฟัง ขึ้นมาฟัง  
และหลับตาลง

.
.
เปล่าเลย...ไม่ใช่เพราะผมหลับตาเพราะชำนาญด้านการทรงตัวสุดๆ อาจจะถูกแค่ครึ่งเดียว

เเต่อีกครึ่งที่ผมหลับตาเพราะ กำลัง ซึมซับเสียงเพลง ที่มันดังกระหึ่มในหูผม

ผมชอบฟังเพลงของ foo fighter

เป็นวงร็อคเมทัลที่ ดนตรีหนักๆ และหาวงแบบนี้ไม่ได้เเล้วตอนนี้

"ถึงกับเสียบหูฟัง ฟังเพลงแบบชิลๆกันเลยเหรอ มันจะท้าทายกันเกินไปเเล้ว!!!"
ผมเดาจากสายตาของคนขับที่ มองผมผ่านทางกระจกหลัง
เค้าคิดดังจนผม เเทบจะได้ยินความคิดของเขา ทุกคำ
เค้ากระชาก เกียร์อย่างรุนเเรง ด้วยมือซ้ายย พร้อมทั้งหมุนพวง มาลัยด้วยมือขวา

ตีโค้งเลี้ยว ด้วยมือข้างเดียว!!!!

ใช้เเค่มือเดียวกวาดพวงมาลัยเพื่อหักเลี้ยวขวา
คนที่นั่งรถโดนแรงอัดกระแทก และเเรงเฉื่อย บดขยี้ให้ร่างทั้งร่างของพวกเค้าตวัดไปทางซ้ายจนตรูดคนที่นั่งเบาะเดี่ยว แซออกมา เกือบครึ่งก้น ทั้งๆที่มือสองข้าง จับเหล็กเบาะหน้า แต่มันก็ไม่ได้ช่วยอะไรเลย
ส่วนคนเบาะคู่ก็ถูกแรงผลัก อัดก๊อปปี้ กัน จนคนสองคน เเทบจะกลายเป็นเนื้อเดียวกัน
ไม่สิ มันชิดจนแทบ จะเป็นญาติสนิทกัน ในชั่วเวลาไม่ถึง10นาที

ผมปัดมือซ้ายมาข้างหน้า และเอียงตัวออกขวาเพื่อรักษาบาลานซ์
เหมือนกับตอนที่ เราจะหักสเก็ตหลบ แบบกระทันหัน

ผมไม่รู้ว่า จุดนั้นเรียกว่าซอยอะไร ผมรู้แค่เพียงว่า
เลี้ยวขวาออกมา จะเจอ ทางรถไฟพอดี

"เสร็จชั้นหล่ะ!!!"
ผมเดาว่า คนขับรถเมบ์สาย8 คงคิดเเบบนั้น
เพราะผมมองผ่านกระจกหน้ารถ เห็นเขายิ้มที่มุมปาก เหยียบคันเเร่งอย่างเเรง
เพื่อให้ผ่าน ทางรถไฟ ที่ขรุขระและเป็นลูกระนาบ
เสียงเพลงในหูผมเร่งเร้า เพลง pretander ของ foo figter เข้าสู่ท่อนลี้ตกีต้าร์ และ โซโล่กลอง

ยิ่งทำให้ผมหึกเหิมขึ้น

เเละผมตะโกนออกมาในใจ
"จังหวะนี้แหละ!!!"

เฟี๊ยวว!!!! กึงๆๆๆๆๆๆๆ ตูม!!!!
เสียงรถเมล์ วิ่งผ่าน พื้นต่างระดับ  และรางรถไฟ ที่เป็นเส้นพาด ราวกับ วิ่งผ่านผืนระนาดเอก
เกิดเเรงกระเเทก 5ครั้งติดกัน ตามด้วยเสียงรถกระเเทกพื้นครั้งสุดท้าย
ผมกระโดด ลอยขาไม่ติดพื้น นึกไปถึงตอนที่ เราหัดกระโดด บนบอร์ดใหม่ๆ ก่อนที่ เท้าทั้งสองจะสัมผัดพื้นอย่างรุนแรง แต่มั่นคง

"บ้าจริง!!!!"
คนขับรถเมล์ สบถในใจ

คอมโบ เลี้ยงหักศอกขวา บวก เหยียบคันเร่งผ่านหมอนรางรถไฟ เเเละทางระนาบ
5อันรวด ใช้ไม่ได้ผลงั้นเหรอเนี้ย

ผมมองเขาเเล้วยิ้ม โดยที่เพลงที่ผมฟัง มือกีตาร์
ยังโซโล่ไม่เสร็จ ดนตรีร็อคเมทัลหนักๆ กับรถเมลแรงๆ
ช่างเข้ากันราวกับ กินโอริโอ้ แกล้มนมสด

ยังหรอกก เรายังเหลือ สะพานต่างระดับ ตรงก่อนถึง
จตุจักรนี่นา
คนขับรถเมล์สาย8 คิดในใจ

"นั่นสิ!!!"



.
.
จากนี้ไปเดอะมอลบางกะปิ ยังไม่ถึงครึ่งทางเลยนี่นา....

ผมคิดในใจ....


ตอน3
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้What if I say I'm not like the others?  !!!
(หากชั้นบอกว่า ชั้นไม่ได้เป็นเหมือนคนอื่นๆหล่ะ!!!!)
What if I say I'm not just another one of your plays?!!!!
(หากชั้นบอกว่าชั้น ไม่ได้เป็น"หนึ่งใน การเล่นของคุณหล่ะ")
You're the pretender !!!!!
(คุณมันก็เเค่คนเสเเสร้ง)
What if I say that I'll never surrender? !!!!
(หากชั้นบอกว่าชั้นจะไม่มีวันยอมเธอหล่ะ)

เสียงท่อนฮุกของเพลง the pretender  ของ Foo fightter  ยังคงดังในหูผม

เสียงระเบิดลูกคอของ Dave Grohl นักร้องนำที่เป็นถึงอดีตมือกลองของวง  Nirvana
บดขยี้ กับเสียงเครื่องยนต์ของรถเมล์สาย8 ที่เร่งความเร็วเต็มพิกัด กัดกินเข้าไปในหูเเละโสตประสาทของผม
ทำให้ผม เผลอบิดคอ ให้กระดูคอลั่นกร๊อบเเกร๊บ เพราะมันส์ในเสียงเพลงเเละ ความร้อนระอุ ของบรรยากาศภายในรถ

อีก500 เมตร จะถึง อนุสาวรีย์ !!!!
ผมกะ ความไกลด้วยประมาณตามสายตา จากยอดของอนุสาวรีย์ชัยสรภูมิ

รถเมล์ สาย8 ต้องเลี้ยว ซ้าย ถ้าจะไปทางบิ๊กซีสะพานควาย ทะลุจตุจักร และเส้นลาดพร้าวตามลำดับ

แต่รถเมล์อยู่เลนขวาสุด.....

แปร๋น!!!!

คนขับรถเมล์สาย8 กระเเทก แตร เพื่อที่จะหักรถเข้าเลนซ้ายสุด พร้อมทั้ง กวาดพวงมาลัยไปทางซ้าย อย่างชำนาญ
เป็นผลให้ผู้โดยสารบนรถที่นั่งถูกผลักมาทางขวาอย่างเเรง ทั้งๆ ที่เมื่อกี้ ยังโดนเเรงเฉื่อย อัดก้อปปี้ จากด้านซ้ายอยู่เลย

!!!!!
เสียงคนขับ คำรามเบาๆ ในจังหวะที่เขาหักหลบเข้าเลนซ้าย แต่มีเเท็กซี่จากเลนซ้าย เเซงตีตื้นขึ้นมาเเละขอทาง
แต่เขาก็ยังชลอรถปล่อยให้เเท็กซี่คันนั้น แซงผ่านไป....
จริงๆเเล้วคนขับรถเมล์ สาย8 ลึกๆเเล้วเค้าอาจจะเป็นคนดีก็ได้......

.
.
เเต่ผมก็ต้องคิดผิด ...
เพราะทันทีที่แท็กซี่ แซงผ่านไปเเล้ว เขากระซากคันเร่ง อย่างแรง จนผู้โดยสารที่นั่ง หลังติดเบาะ

ผมผ่อนเเรงจากเท้าหน้า และเเกร็ง ขาหลังเป็นเส้นตรง จิกส้นเท้าลงบนพื้นรถ จนพื้นรองเท้าบดขยี้ กับพื้นรถ
คนขับสบตาผมเเละส่งข้อความผ่านทางสายตา
"ชั้นรู้น่า ว่าเเค่นี้ ไม่ทำให้นายล้มง่ายๆหรอก !!!!"

เสียงเพลงไกล้จบ

รถมาจอด ตรงอนุสาวรีย์ คนทยอย ลง ที่นี่ เกือบ ครึ่งคัน แต่ก็มีคนขึ้นมาไหม่ เกือบเต็มรถเช่นกัน

"ถ้ามีเบาะว่างบนรถจะนั่งดีมั้ยนะ"

ผมคิดในใจ...แต่คิดอีกที เผื่อมีคนที่อยากจะนั่งบ้าง
ผมจึงตัดสินใจยืน ทั้งๆที่ เหลือเบาะว่าง อยู่ สองเบาะ

เพิ่งจะถึง อนุสาวรีย์งั้นสินะ.......

ผมยิ้มที่มุมปาก คิดในใจ

เเละคนขับรถเมล์สายเป็นก็จ้องหน้าผมผ่านกระจกหลังเเละยิ้มในมุมปากเช่นกัน.....

"ใช่เเล้ว มันเพิ่งจะถึงอนุสาวรีย์เอง"...

ตอน4

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้เดอะมอลบางกาปี่!!!!! เดอะมอลบางกา่าปี่!!!!!!
อ่าว!!!!ไวเลยพี่!!!! ไวเลยเพ่!!!! ไวเลยยยย!!!!

เสียงตะโกน ของกระเป๋ารถเมล์ สาย8 ก้องกังวาน ไปทั่วป้ายรถเมล์ ตรงอนุสาวรีย์ชัย
ท่ามกลางอากาศร้อนระอุ ปนเหนียวเหงื่อ
"ไวเลยพี่ งั้นเหรอ !!!! พวกเราไปเป็นพี่ ของเค้าตั้งแต่เมื่อไหร่กันนะ" ผมรำพึงในใจ
แต่เอาเถอะ อาจจะมีใครซักคนที่อยากจะได้น้องชาย ที่มีนิสัยเเละบุคลิก เเบบพี่กระเป๋ารถเมล์สาย 8 ก็ได้ มีนัองชายแบบนี้อาจจะมีประโยชน์เวลาทะเลาะกับบ้านข้างๆ เรื่องมะม่วง ที่ล้ำเข้ามาในเขตบ้านเรา เเล้วให้น้องชาย คนนี้เคลียร์ให้....

กลุ่มคนบนรถ เกือบครึ่ง รีบเบียดกันกรูลงจากรถเมล์ อย่างเร่งรีบ พร้อมๆกับ ป้าอ้วนๆวัยทอง ที่พยายามเบียดสวนขึ้นมาบนรถ ทั้งๆ  ที่คนยังลงไม่หมด
ป้าคงกลัวไม่ได้นั่ง....
ผมนึกถึงจิตใจของเธอ ถ้าผมเกิดเป็นป้าวัยกลางคนอ้วนๆ เเล้ว ขึ้นรถเมล์สาย8
โดยไม่ได้นั่ง มันก็นรกดีๆนี่เอง

ถ้าผมเป็นป้าคนนั้น ผมคงปีนขึ้นทางหน้าต่างไปแล้ว
ได้นั่งชัวร์!!!! และไม่ต้องมาเบียดเเย่งกันนั่งทางประตูรถ

อ่าว!!! ให้ไวครับ!!!!ให้ไว!!!!

กระเป๋ารถเมล์ พูดครับด้วย...!!!!
-_-'
"ลึกๆแล้ว กระเป๋ารถเมล์สาย8 อาจมีนิสัยดีและสุภาพก็ได้"
ผมคิดในใจ

เสียงกระเป๋ารถเมล์คนเดิมยังคงเเร่งกดดัน ผู้โดยสาร
คุณยาย คนนึง ตาลีตาเหลือก หิ้วแขนหลานสาว  ตัวเล็กๆราวๆ สองขวบ ให้ก้าวขึ้นรถเมล์สาย8 ที่สูงชันอย่างทุลักทุเล
ขาสั้นๆของเด็กน้อยพยายามก้าว แต่ไม่ถึง จนมีชาย ปริศนาคนนึง ช่วยจับแขนเด็กน้อยอีกข้าง กึ่งดึงกึ่งอุ้ม ขึ้นมาบนรถ
น้ำใจเล็กๆ ของพี่ผู้ชายคนนั้น ทำให้ผมประทับใจ จนอยาก เอามาเขียนเป็นกระทู้เล่าเรื่อง ในห้องสยาม
ผมว่า คงซึ้งจนได้ขึ้นกระทู้เเนะนำแน่ๆ

แต่ นี่ไม่ใช่เวลาที่จะมาซาบซึ้ง เพราะผมยังต้องทำในสิ่งที่ยิ่งใหญ่กว่านั้น
ผมต้องพิสูจน์ ให้คนขับรถเมล์สาย8 ใด้ตระหนักว่า เขายังขับไม่ซิ่งพอ และฝีมือการดริฟฟ์ ไม่เทพพอ ที่จะทำให้นักเล่นบอร์ด 6 ปี อย่างผม ล้มหัวทิ่ม

ตอนนี้เราเลิกสบตากันเเล้ว....
เราใช้จิตสังหารเเละออร่า รอบๆตัวในการสื่อสารกัน

เอี๊ยดดดด!!!!!ตึก!!!! เอี๊ยดดดด!!!! ตึก!!!
เสียงการออกตัวของรถเมล์สาย8
ที่กระชากคันเร่ง และเเบรกกระทันหันถึงสองครั้งติด
หัวเเละลำตัวของผู้โดยสาร ที่นั่งบนรถโยกไปพร้อมๆกัน ตามเเรงกระชาก
และกระตุกของรถ เด็กหญิงอายุสองขวบ ที่ตอนนี้นั่งตักคุนยาย  ถลำไปข้างหน้า จนคุณยายตัองเอามือกอด และประคองหัวเด็กหญิง ไม่ให้ฟาดกับเหล็กจับเบาะตรงหน้า
ถ้านั่งรถแอร์ธรรมดา คุณยายคงไม่มีโอกาส ได้ประคองหลานแบบนี้

ต้องขอบคุณโอกาสที่ คนขับรถสาย8 มอบให้กับ หลานยายคู่นี้ ....
นี่คนขับรถ เขาอ่านข้ามซ็อต ขนาดนี้เชียวรึเนี๊ยะ

แกล้งขับรถกระชาก เพื่อให้ยายกับหลาน ได้เทคแคร์ ดูเเล และไกล้ชิดกัน

ยอมตกเป็นจำเลยสังคม เพื่อให้เราได้เห็นภาพนี้
คนขับรถสายแปด ช่างเป็นคนที่เสียสละยิ่ง
ไม่แน่ การที่เขา กระชากเบรคแรงๆให้คนหัวทิ่ม
  เขาอาจ ทำไปเพื่อ ทดสอบว่า เบรคของเค้ายังดีอยู่ เเละเเข็งแกร่ง เเละรุนแรง และมั่นคง
นี่เค้าเป็นห่วงชีวิตผู้โดยสาร ขนาดนี้เชียวเหรอเนี้ยะ


แต่นี่ไม่ใช่เวลา ที่ผมจะมาซาบซึ้ง
เพราะว่าผมยังมีการดวลครั้งสำคัญรออยู่

ผมต้องการดวลเพื่อพิสูจน์ว่า

"คนขับรถเมล์สายแปด เค้ายังขับรถไม่ซิ่งและไม่แรงพอ"....
ตอน5 (มาแล้ว)
ตอน6 (มาเเล้ว)
ตอน7 (มาเเล้ว)
ตอน8 (มาเเล้ว)
(ต้องไล่อ่าน ในกระทู้เอาเองนะครับ เพราะระบบพันทิพ เค้าให้พิมได้ไม่เกิน 10000 ตัวอักษร แต่ถ้าตอนไหม่มา ผมจะแจ้งที่หัวกระทู้ละกันนะครับ ขอบคุณที่ติดตามครับผม ^_^)
ปล.2 ระหว่างรอตอนต่อไป ถ้าไม่มีอะไรทำ ก็แวะไปอ่านการ์ตูนของป้ม ฆ่าเวลาไปก่อนนะขอรับ
http://pocpacsiber3.exteen.com/20120928/toon-2b