เราอยากขอคำแนะนำและระบายหน่อยนะคะ
เรื่องพ่อของเราเอง ตั้งแต่เล็กจนโต เราเห็นพฤติกรรมการแสดงออกของพ่อเรามาเยอะมากๆ หลายๆเรื่องเป็นเรื่องที่เราไม่ชอบ-เกลียด มีหลายเรื่องมากๆ เช่น พ่อเราเป็นคนสูบบุหรี่จัด นี่ก็เป็นสิ่งที่เราเกลียดมากเรื่องนึง หรือ เรื่องที่ชอบพูดว่า “ต้องช่วยทำงานบ้านสิ กินเหล้าไม่ดี อย่าสูบบุหรี่ บลาๆ” แต่ “พ่อเราเอง ไม่เคยช่วยแม่เราทำงานบ้านเลย ทั้งๆที่แม่เราก็ทำงานนอกบ้าน แถมคชจ.ข้าวของเครื่องใช้ต่างๆ แม่เราซื้อเข้าบ้านหมด แถมพ่อเราเวลาไปห้าง กินข้าว ซื้อของๆตัวเองก็รูดบัตรแม่เรา รถแม่เราก็ซื้อ พ่อเราแถบไม่เสียอะไรเลย แม่เราออกหมด แถมพ่อเราก็ไม่เคยให้เงินแม่เราเลยสักครั้ง/ เรื่องเหล้า เรื่องบุหรี่ พ่อเราก็สูบ(แต่ไม่กินเหล้า) แต่ทำไมถึงมาสอนเราแล้วจะให้เราทำตามเค้าล่ะ”
ตอนเด็กๆ เราเคยสงสัยแล้วมีคำถามกับตัวเองจนถึงทุกวันนี้ที่เราโตแล้ว เราคิดว่า “ทำไมถึงชอบสอนเรานัก ในเมื่อป๊าเองก็ไม่เคยทำในเรื่องที่ป๊าพูดกับเราได้เลย เราอยากเห็นการกระทำ แล้วเราจะเชื่อ เราจะคิดก่อนทุกครั้ง ถ้าเรื่องไหนมีแต่พูดๆ เราจะไม่เคยเชื่อและทำตามเลย”
ตอนเด็กๆก็ได้แต่ ฟังไปเรื่อย ฟังมันไปทุกวัน แต่...เราไม่ทำค่ะ จะว่าเราดื้อเงียบก็ได้ พอเริ่มโต รู้ความมากขึ้นเราก็กล้าที่จะตั้งคำถาม กล้าแสดงออกมากขึ้น เราไม่เคยพูดหยาบคาบกับท่านเลย แต่หลายครั้งกลับมองว่าเรายิ่งโตยิ่งดื้อ เพราะท่านคิดว่า เป็นลูก “ต้อง” เชื่อฟัง พ่อแม่ผิดถูกยังไง ก็ต้องฟัง ห้ามเถียงใดๆ นั่นยิ่งทำให้เราคิดมาก
มองภายนอก ครอบครัวเราก็เป็นครอบครัวที่สมบูรณ์ มีพ่อแม่ลูกครบ แต่จนถึงทุกวันนี้เรายังรู้สึกมาตลอดว่า มันไม่ใช่ เราอยากเลิกคิด เลิกเกลียด เพราะนั่นก็พ่อของเรานะ แต่มันก็ทำได้ยาก ความรู้สึกที่มีมานานหลายปีไม่ใช่ว่าจะให้เลิกให้ไม่ชอบ ไม่ใช่เรื่องง่าย สำหรับเราเลย หลายๆครั้งก็ยังคิดถึงแต่เรื่องนั่นนี่ “เอาละ เป็นงี้อีกละ เอาอีกแล้วเสียงดังใส่เราอีกแล้ว ทำงี้อีกละ พูดแบบนี้อีกละ บลาๆ”
เราเคยคิดว่า “ถ้าเราจะคบเพื่อนหรือแฟน ขอแค่นิสัยไม่เหมือนพ่อเราก็พอ” ด้วยที่เราเจอแบบนี้มานานมากๆๆ มันทำให้เรามีอคติกับผู้ชายไปเลยค่ะ ตอนเด็ก เพื่อนๆเราก็มีชอบๆ กรี๊ดๆ ตามประสา แต่เราไม่เลยค่ะ ไม่เคยชอบผู้ชาย คนไหนมาก่อน ผู้ชายที่เคยเข้ามาหาเรา เข้ามาคุยด้วย เราก็ไม่ได้รู้สึกดีเลยสักคน ทุกวันนี้ เรายังไม่ชัดเจนกับตัวเองเลยว่า ตกลงเราชอบผู้ชายจริงๆหรือป่าว ที่สงสัยและไม่แน่ใจ เพราะเรารู้สึกดีที่จะอยู่กับผู้หญิงด้วยกัน ศิลปินเราก็ชอบอยู่วงเดียว วงผู้หญิง เป็นแฟนคลับมา 5 ปี จนเคยมีคนถามเราว่า “ทำไมถึงชอบวงนี้ ไมไม่ชอบวงผู้ชาย” หรือ อย่างมีคนถามเราหลายคนมากว่า “ถามจริงๆ ชอบ ผช.หรือ ผญ, เป็นทอมเหรอ , แฟนผญ.เหรอ” ประมาณนึ้อ่ะ แต่เราไม่ใช่ทอมนะ แต่เราก็ไม่เคยชอบใครมาก่อน แปลกมั้ยคะ? ใครๆก็ว่าแปลก
แค่นี้ละค่ะ ที่อยากระบายและฟังความคิดเห็น เราไม่ได้เกลียดท่านะ แต่เราเกลียดพฤติกรรมของท่านมากกว่า
ไม่ชอบพฤติกรรมของพ่อ จนไม่ชอบผู้ชายเลย
เรื่องพ่อของเราเอง ตั้งแต่เล็กจนโต เราเห็นพฤติกรรมการแสดงออกของพ่อเรามาเยอะมากๆ หลายๆเรื่องเป็นเรื่องที่เราไม่ชอบ-เกลียด มีหลายเรื่องมากๆ เช่น พ่อเราเป็นคนสูบบุหรี่จัด นี่ก็เป็นสิ่งที่เราเกลียดมากเรื่องนึง หรือ เรื่องที่ชอบพูดว่า “ต้องช่วยทำงานบ้านสิ กินเหล้าไม่ดี อย่าสูบบุหรี่ บลาๆ” แต่ “พ่อเราเอง ไม่เคยช่วยแม่เราทำงานบ้านเลย ทั้งๆที่แม่เราก็ทำงานนอกบ้าน แถมคชจ.ข้าวของเครื่องใช้ต่างๆ แม่เราซื้อเข้าบ้านหมด แถมพ่อเราเวลาไปห้าง กินข้าว ซื้อของๆตัวเองก็รูดบัตรแม่เรา รถแม่เราก็ซื้อ พ่อเราแถบไม่เสียอะไรเลย แม่เราออกหมด แถมพ่อเราก็ไม่เคยให้เงินแม่เราเลยสักครั้ง/ เรื่องเหล้า เรื่องบุหรี่ พ่อเราก็สูบ(แต่ไม่กินเหล้า) แต่ทำไมถึงมาสอนเราแล้วจะให้เราทำตามเค้าล่ะ”
ตอนเด็กๆ เราเคยสงสัยแล้วมีคำถามกับตัวเองจนถึงทุกวันนี้ที่เราโตแล้ว เราคิดว่า “ทำไมถึงชอบสอนเรานัก ในเมื่อป๊าเองก็ไม่เคยทำในเรื่องที่ป๊าพูดกับเราได้เลย เราอยากเห็นการกระทำ แล้วเราจะเชื่อ เราจะคิดก่อนทุกครั้ง ถ้าเรื่องไหนมีแต่พูดๆ เราจะไม่เคยเชื่อและทำตามเลย”
ตอนเด็กๆก็ได้แต่ ฟังไปเรื่อย ฟังมันไปทุกวัน แต่...เราไม่ทำค่ะ จะว่าเราดื้อเงียบก็ได้ พอเริ่มโต รู้ความมากขึ้นเราก็กล้าที่จะตั้งคำถาม กล้าแสดงออกมากขึ้น เราไม่เคยพูดหยาบคาบกับท่านเลย แต่หลายครั้งกลับมองว่าเรายิ่งโตยิ่งดื้อ เพราะท่านคิดว่า เป็นลูก “ต้อง” เชื่อฟัง พ่อแม่ผิดถูกยังไง ก็ต้องฟัง ห้ามเถียงใดๆ นั่นยิ่งทำให้เราคิดมาก
มองภายนอก ครอบครัวเราก็เป็นครอบครัวที่สมบูรณ์ มีพ่อแม่ลูกครบ แต่จนถึงทุกวันนี้เรายังรู้สึกมาตลอดว่า มันไม่ใช่ เราอยากเลิกคิด เลิกเกลียด เพราะนั่นก็พ่อของเรานะ แต่มันก็ทำได้ยาก ความรู้สึกที่มีมานานหลายปีไม่ใช่ว่าจะให้เลิกให้ไม่ชอบ ไม่ใช่เรื่องง่าย สำหรับเราเลย หลายๆครั้งก็ยังคิดถึงแต่เรื่องนั่นนี่ “เอาละ เป็นงี้อีกละ เอาอีกแล้วเสียงดังใส่เราอีกแล้ว ทำงี้อีกละ พูดแบบนี้อีกละ บลาๆ”
เราเคยคิดว่า “ถ้าเราจะคบเพื่อนหรือแฟน ขอแค่นิสัยไม่เหมือนพ่อเราก็พอ” ด้วยที่เราเจอแบบนี้มานานมากๆๆ มันทำให้เรามีอคติกับผู้ชายไปเลยค่ะ ตอนเด็ก เพื่อนๆเราก็มีชอบๆ กรี๊ดๆ ตามประสา แต่เราไม่เลยค่ะ ไม่เคยชอบผู้ชาย คนไหนมาก่อน ผู้ชายที่เคยเข้ามาหาเรา เข้ามาคุยด้วย เราก็ไม่ได้รู้สึกดีเลยสักคน ทุกวันนี้ เรายังไม่ชัดเจนกับตัวเองเลยว่า ตกลงเราชอบผู้ชายจริงๆหรือป่าว ที่สงสัยและไม่แน่ใจ เพราะเรารู้สึกดีที่จะอยู่กับผู้หญิงด้วยกัน ศิลปินเราก็ชอบอยู่วงเดียว วงผู้หญิง เป็นแฟนคลับมา 5 ปี จนเคยมีคนถามเราว่า “ทำไมถึงชอบวงนี้ ไมไม่ชอบวงผู้ชาย” หรือ อย่างมีคนถามเราหลายคนมากว่า “ถามจริงๆ ชอบ ผช.หรือ ผญ, เป็นทอมเหรอ , แฟนผญ.เหรอ” ประมาณนึ้อ่ะ แต่เราไม่ใช่ทอมนะ แต่เราก็ไม่เคยชอบใครมาก่อน แปลกมั้ยคะ? ใครๆก็ว่าแปลก
แค่นี้ละค่ะ ที่อยากระบายและฟังความคิดเห็น เราไม่ได้เกลียดท่านะ แต่เราเกลียดพฤติกรรมของท่านมากกว่า