ออกตัวก่อนเลย ปกติแล้วเราสิงแต่ห้องการ์ตูนอย่างเดียว
ถ้าดูประวัติจากล็อคอินเรา จะเห็นได้เลยว่าเราสิงห้องการ์ตูนอย่างเดียวจริงๆค่ะ 555
นี่เป็นครั้งแรกที่ตั้งกระทู้ในห้องอื่นเลยค่ะ

บางท่านอาจคิดว่าเรื่องแค่นี้อาจจะเป็นเรื่องเล็กๆไม่เห็นตั้งกระทู้ขอบคุณอะไรนักหนาก็ได้ แต่สำหรับเราแล้ว มันเป็นเรื่องใหญ่จริงๆค่ะ
อีกอย่าง ตอนที่หารีเทนเนอร์เจอ เราเกือบร้องไห้ ทำอะไรไม่ถูก ได้แต่ขอบคุณพนักงานรอบทิศแล้วเดินออกมาแบบก่งก๊ง
ที่ตั้งกระทู้ก็หวังว่าพนักงานอาจจะได้มาอ่านกระทู้ขอบคุณของคนก่งก๊งคนนี้ TT__TT


พล่ามนานแล้ว เราขอเล่าเรื่องเลยนะคะ

แบบสั้นๆคือ [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้เราลืมรีเทนเนอร์ไว้แล้วพนักงานช่วยหากันจนเจอค่ะ

แบบยาวๆก็เลื่อนอ่านเลยค่ะ

วันนี้เราไปจัดฟันตามปกติค่ะ แล้วก็ไปทานฮาจิบังกับคุณพ่อ
ที่นี้ด้วยความเคยชิน เราก็ถอดรีเทนเนอร์แล้วห่อทิชชู่เอาไว้วางไว้บนโต๊ะ หลบๆนิดนึง
ขอเสริมนิดนึง จริงๆแล้วมันไม่ใช่รีเทนเนอร์ค่ะ มันเป็นที่จัดสะพานฟัน ที่สามารถไขได้ เราก็ไม่ทราบเหมือนกันว่ามันเรียกว่าอะไร เรียกว่ารีเทนเนอร์แล้วกันค่ะ จะได้นึกภาพออกง่ายๆ

พอทานอาหารเสร็จ เราก็ทิ้งรีเทนเนอร์ไว้เบื้องหลังแล้วเดินออกมาจากร้าน
เดินเข้าไปในซุปเปอร์ แล้วก็นึกขึ้นได้ จับๆรอบตัว

เรือหายแล้ว รีเทนเนอร์อั๊ว ไอ้บ้าาาาา ไอ้โง่ ไอ้ประมาท #$_#@%_#$ (ด่าตัวเอง)!!!

เราบอกพ่อแล้วก็ใส่เกียร์ม้า วิ่งไปร้านฮาจิบัง ถามพนักงานว่าเห็นรีเทนเนอร์ไหม พนักงานก็งงๆ มันคืออะไร
เราเริ่มหวั่นๆ (จริงๆแล้วเพราะกลัวโดนพ่อด่า ...) แสดงว่าคงจะทิ้งไปแล้วจริงๆ
พนักงานก็ช่วยกัน 3-4 คนช่วยหาเลยค่ะ คุ้ยถุงเศษอาหาร ทั้งๆที่แขกก็เข้ามากันเรื่อยๆ พนักงานคุ้ยแบบรู้เลยค่ะว่าต้องทำไง คือ เอาถุงมาอีกใบแล้วก็เอาดูทีละอันทีละอัน
เราก็ยืนดูอยู่บอกว่าขอช่วยด้วยนะ เขาก็บอกว่าไม่เป็นไร รุ้สึกผิดเต็มประตูเลย

พอเห็นท่าไม่ดีก็รีบบอกพ่อแล้วเดินไปร้านทำฟันด้วยกัน
จุดนี้พ่อเราบอกแบบ พนักงานจะไปหาเร๊อ คนก็เยอะ จะให้มาหาเหงือกแกอ่านะ?? เราก็แย้งๆว่าไม่ใช่นะ เขาก็ช่วยกันหาละเอียดเลยนะ
เรากับพ่อก็คิดว่า ถ้าทำใหม่มันอาจจะไม่กี่ตัง ทำใหม่ก็ได้มั้งงง

แต่ไอที่ทำใหม่ก็ได้มั้งงงเนี่ย พอไปถามพนักงานร้านทำฟันเขาบอกว่า
มันราคา 6-7 พัน แถมต้องรอหมอจนถึงวันที่ 3 กว่าหมอจะกลับมา เราเริ่มตุ้มๆต่อมๆ
อือหือ 6-7 พัน เอาไปซื้อหนังสือนิยายกับการ์ตูนได้กี่เล่มคะนั่น

ทีนี่พ่อเลยบอกว่าให้เอาถุงขยะกลับมา เอากลับมาบ้านเลย ใส่รถเอาแล้วเอากลับบ้าน พ่อเราเลือดขึ้นหน้าเลยค่ะ
เราก็เออออ อืมมมมมมอ ค่ะะะะะะะะะะ
แต่คิดในใจเลยว่า คุณพ่อที่เคารพคะ ให้หนูลากถุงขยะออกจากร้านแล้วเดินๆตุ๊ยๆไปที่รถน่ะนะ ไม่เอาเฟร้ยยยยย
เรากลับไปที่ร้านอีกครั้ง ถามพนักงานว่าเจอไหม เขาก็บอกว่าไม่เจอ
ที่นี้เราก็เลยบอกขอคุ้ยถุงเศษอาหารเลยได้ไหม เขาก็อนุญาต แล้วก็ให้ถุงมือพลาสติกมาใบนึง

คือพนักงานเสิร์ฟคนนึงตัวเล็กๆ เขาก็มาช่วยเราหาเลยค่ะ เขาก็ถามว่าเป็นสีอะไร เราก็บอกว่าอ่อสีชมพูค่ะ
คือ มีถุงเศษอาหารสองถุง ถุงนึงเราคุ้ย อีกถุงนึงเขาก็ช่วยค่ะ นั่งหากันสองคน
ก็หากันสองคนสักพัก เขาก็บ่นๆว่าหิวอะไรงี้ เราก็บอกว่าไม่เป็นไรเดี๋ยวเราหาเอง เขาก็บอกไม่เป็นไร เดี๋ยวช่วยหาอีกแรง อะไรทำนองนี้อ่าค่ะ
สักพัก

พนักงานคนนั้นพบรีเทนเนอร์ที่ถูกทอดทิ้ง
โฮฮฮฮฮฮ เราดีใจทำอะไรไม่ถูกเลย ขอบคุณพนักงานทุกคนแล้วออกจากร้าน ไม่รู้จะขอบคุณอะไรยังไงอีกดี


สุดท้าย ขอฝากเอาไว้เป็นอุทาหรณ์สำหรับคนที่จัดฟันด้วยค่ะ ว่าอย่าถอดลืมไว้เลย มันลำบากไปทั่วจริงๆค่ะ นอกจากเราที่จะคลั่งแล้ว ยังพาลลำบากพนักงานไปอีก

ขอบคุณพนักงานทุกๆคนจริงๆค่ะ

ปล เราจะขอบคุณเป็นรูปธรรมยังไงดี TT__TT

ปล2 เราจะทำยังไงกับรีเทนเนอร์เราดี TT__________TT