ผมได้ดู The Reader เมื่อหลายปีมาแล้ว เป็นหนังอีกเรื่องที่พูดเลยว่าชอบ เอาง่ายๆ ก็ติด Top100 ของผม แต่เพิ่งมีโอกาสได้ดู Revolutionary Road หนังปีเดียวกันเมื่อคืนนี้เองครับ นอกจาก American Beauty ก็ถือว่าเรื่องนี้เป็นหนังดราม่าครอบครัวอีกเรื่องที่ผมรู้สึกว่า...ชอบเลยล่ะ
ที่ชื่นชอบไม่น้อยไปกว่าตัวหนัง ก็คือ การแสดงที่เชือดเฉือนอารมณ์กันสุดๆ ดูแล้วนึกว่าคนแถวบ้านตะเบงคอทะเลาะกัน โดยเฉพาะการแสดง
ของ Kate Winslet นางเอกของเรื่อง ที่จะว่าไปแล้วมันดูน่าทึ่งเสียยิ่งกว่า The Reader อีกนะครับ เสียดาย Kate น่าจะได้ Oscar จาก
Revolutionary มากกว่า ซึ่งมีหลายปัจจัยในห้วงความคิดของผม
1.ความสำคัญและความเด่น Revolutionary เคทคือนักแสดงนำหญิงอย่างเต็มตัว และแน่นอนว่าเธอคือผู้ขับเคลื่อนตัวหนังอย่างแท้จริงและมีคุณภาพเสียด้วย ต่างจาก Reader ที่ผมมองว่าดูจะเป็นบทสมทบกลายๆ เสียด้วยซ้ำ เพราะออกมาน้อยกว่าที่คิด และดูไม่ได้เป็นเส้นเรื่องอย่างแท้จริง
2.การเข้าถึงบทบาท เคทจาก Revolutionary สามารถสื่อสารและแสดงออกถึงปัญหาคู่ครองได้อย่างเป็นธรรมชาติ พูดภาษานักเลงคีย์บอร์ด
ก็คือ ดูแล้วอินกว่า ส่วนเคทจาก Reader ผมรู้สึกว่าเธอดูจะเค้นความเป็นดราม่าหรือตั้งใจมากไปหน่อย เลยไม่ธรรมชาติและดูขาดเสน่ห์
3.ความท้าทาย บทเอพริวคือหญิงปุถุชนที่มีมิติทางอารมณ์ ทั้งสุขหวานชื่น ขมขื่น เบื่อเซ็ง และรอวันระเบิดออกมาอย่างที่ได้เห็นในหลายๆ ฉากที่เธอทะเลาะกับสามี แค่บทฮานน่าอาจท้าทายตรงที่ความแรงและอาศัยความใจถึงในฉากเปลือยและฉากเซ็กส์ แต่มิติทางอารณ์นั้น ผมว่าดูจะน้อยกว่าเรื่องแรก
4.อารมณ์ร่วม ด้วยเหตุที่ตัวละครมีพัฒนาการทางอารมณ์ จนบางครั้งมันเปลี่ยนอย่างฉับพลัน ทำให้ความรู้สึกที่มีต่อตัวละครเอพริว มันคละเคล้ากันอย่างน่าอัศจรรย์ ทั้งน่าเบื่อ น่าสงสาร น่ารำคาญ หรือบางครั้งก็รู้สึกว่าเห็นแก่ตัว ฯลฯ ถ้านักแสดงเล่นไม่ถึง หนังเรื่องนี้ก็ดูจะเป็นหนังน่าเบื่อกลายๆ ส่วนบทฮานน่า ช่วงแรกที่เสพสวาทกับนักอ่านหนุ่ม มันดูทื่อๆ พิกล จะมาชอบก็ตอนอารมณ์ช่วงขึ้นศาล และปิดท้ายอย่างไม่อินกับการแสดงเป็นคนแก่ของเคท ที่ดูยังไงก็ไม่แก่ ความรู้สึกทึ่งจากการแปลงโฉมทั้งภายนอกและภายใน หาไม่ได้เหมือนตอนดู Meryl Streep
ช่วงอัลไซเมอร์ใน The Iron Lady หรือ Marion Cotillard ที่กลายร่างเป็นอิดิธ เพียฟ ตั้งแต่วัยรุ่นจนแก่ได้อย่างสมบูรณ์ใน La Vie En Rose
นี่คือส่วนหนึ่งของทัศนะที่อยากแชร์ หลังจากที่ได้ดูหนังเรื่องนี้ อาจเหมือนหรือแตกต่างจากท่านอื่นๆ บ้าง ยังไงก็แสดงความเห็นกันได้ครับ
*** Kate Winslet น่าจะได้ Oscar จาก Revolutionary Road มากกว่า The Reader นะครับ ***
ที่ชื่นชอบไม่น้อยไปกว่าตัวหนัง ก็คือ การแสดงที่เชือดเฉือนอารมณ์กันสุดๆ ดูแล้วนึกว่าคนแถวบ้านตะเบงคอทะเลาะกัน โดยเฉพาะการแสดง
ของ Kate Winslet นางเอกของเรื่อง ที่จะว่าไปแล้วมันดูน่าทึ่งเสียยิ่งกว่า The Reader อีกนะครับ เสียดาย Kate น่าจะได้ Oscar จาก
Revolutionary มากกว่า ซึ่งมีหลายปัจจัยในห้วงความคิดของผม
1.ความสำคัญและความเด่น Revolutionary เคทคือนักแสดงนำหญิงอย่างเต็มตัว และแน่นอนว่าเธอคือผู้ขับเคลื่อนตัวหนังอย่างแท้จริงและมีคุณภาพเสียด้วย ต่างจาก Reader ที่ผมมองว่าดูจะเป็นบทสมทบกลายๆ เสียด้วยซ้ำ เพราะออกมาน้อยกว่าที่คิด และดูไม่ได้เป็นเส้นเรื่องอย่างแท้จริง
2.การเข้าถึงบทบาท เคทจาก Revolutionary สามารถสื่อสารและแสดงออกถึงปัญหาคู่ครองได้อย่างเป็นธรรมชาติ พูดภาษานักเลงคีย์บอร์ด
ก็คือ ดูแล้วอินกว่า ส่วนเคทจาก Reader ผมรู้สึกว่าเธอดูจะเค้นความเป็นดราม่าหรือตั้งใจมากไปหน่อย เลยไม่ธรรมชาติและดูขาดเสน่ห์
3.ความท้าทาย บทเอพริวคือหญิงปุถุชนที่มีมิติทางอารมณ์ ทั้งสุขหวานชื่น ขมขื่น เบื่อเซ็ง และรอวันระเบิดออกมาอย่างที่ได้เห็นในหลายๆ ฉากที่เธอทะเลาะกับสามี แค่บทฮานน่าอาจท้าทายตรงที่ความแรงและอาศัยความใจถึงในฉากเปลือยและฉากเซ็กส์ แต่มิติทางอารณ์นั้น ผมว่าดูจะน้อยกว่าเรื่องแรก
4.อารมณ์ร่วม ด้วยเหตุที่ตัวละครมีพัฒนาการทางอารมณ์ จนบางครั้งมันเปลี่ยนอย่างฉับพลัน ทำให้ความรู้สึกที่มีต่อตัวละครเอพริว มันคละเคล้ากันอย่างน่าอัศจรรย์ ทั้งน่าเบื่อ น่าสงสาร น่ารำคาญ หรือบางครั้งก็รู้สึกว่าเห็นแก่ตัว ฯลฯ ถ้านักแสดงเล่นไม่ถึง หนังเรื่องนี้ก็ดูจะเป็นหนังน่าเบื่อกลายๆ ส่วนบทฮานน่า ช่วงแรกที่เสพสวาทกับนักอ่านหนุ่ม มันดูทื่อๆ พิกล จะมาชอบก็ตอนอารมณ์ช่วงขึ้นศาล และปิดท้ายอย่างไม่อินกับการแสดงเป็นคนแก่ของเคท ที่ดูยังไงก็ไม่แก่ ความรู้สึกทึ่งจากการแปลงโฉมทั้งภายนอกและภายใน หาไม่ได้เหมือนตอนดู Meryl Streep
ช่วงอัลไซเมอร์ใน The Iron Lady หรือ Marion Cotillard ที่กลายร่างเป็นอิดิธ เพียฟ ตั้งแต่วัยรุ่นจนแก่ได้อย่างสมบูรณ์ใน La Vie En Rose
นี่คือส่วนหนึ่งของทัศนะที่อยากแชร์ หลังจากที่ได้ดูหนังเรื่องนี้ อาจเหมือนหรือแตกต่างจากท่านอื่นๆ บ้าง ยังไงก็แสดงความเห็นกันได้ครับ