ชัยชนะไม่ขอพูดถึงครับ

ชนะมาก็เยอะ เจ็บมาก็เยอะ ชนะนี่ไม่เคยมีอะไรให้จำเลย แต่เวลาแพ้นี่สิ...

สำหรับผมคือเรื่องนี้เลยครับ

[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้Ichigo 100% กองกำลัง อายะ โทโจ
พอถึงฉากนี้ปั๊ปจะลงไปนอนตายซะให้ได้เลย


ก็ยังพยายามปลอบใจตัวเองนะว่า เฮ้ย เดี๋ยวเล่มหลังก็กลับมาได้ ไม่เป็นไร แต่มือไม้นี่สั่นหมดแล้วนะฮะ

สุดท้ายปาฏิหาริย์ก็ไม่มีจริง...

อารมณ์หลังอ่านจบนี่บอกตรงๆ --เหมือนอกหัก-- ยังไงยังงั้นเลยครับ กินไม่ได้ นอนไม่หลับ เอาแต่วนคิดถึงอยู่อย่างนั้นแหละ ขนาดฝันก็ยังฝันถึง ฝันไม่พอ ปวดใจจนปลุกให้ตื่นขึ้นมาอีกต่างหาก (ถ้าใครเคยอกหักหนักๆ น่าจะเคยผ่านกันมาบ้างนะฮะว่าอาการปวดใจจนปลุกเราขึ้นมาน่ะเป็นยังไง)

ทำอะไรไม่ได้จนต้องอยู่แต่ในห้องเงียบๆ ไปอาทิตย์นึงเต็มๆ อาการก็ค่อยๆ ดีขึ้น แล้วก็เช่า I''s มาอ่าน แบบว่าอยากจะชนะปลอบใจตัวเอง ก็ชนะนะครับ แต่ก็ไม่พอจริงๆ เพราะ I''s ก็ไม่ได้เป็นสมรภูมิโหดร้ายอะไร

หลังจากนั้นชีวิตนี้ก็ไม่เคยเจอสงครามไหนที่พ่ายแพ้โหดร้ายเท่าครั้งนี้เลยครับ ทั้งๆ ที่ก็แพ้มาเยอะพอควรนะ แต่ก็เฉยๆ อาจจะนั่งเซ็งอยู่ซักชั่วโมงแล้วก็กลับมาลั้ลลาใหม่

แล้วความพ่ายแพ้ที่เจ็บปวดที่สุดของแต่ละท่านเป็นครั้งไหนครับ