บ้านเราเปิดร้านอาหารอยู่ในจังหวัดเล็กๆ มีแขกประเภทหนึ่งที่ทำให้เราอึดอัดและเจ็บใจที่สุด คือ ตำรวจและนักการเมือง พวกเขาเหล่านี้มักจะมาตอนบ่าย ชอบสั่งเหล้ามาดื่ม ทั้งๆ ที่ตามกฎหมายระบุห้ามจำหน่ายสุราหลังบ่าย 2 โมง
....ครั้งหนึ่งตำรวจนายหนึ่งมากับพรรคพวก ดื่มกันตั้งแต่ก่อนเที่ยง จวบจนเวลาบ่าย 3 โมงก็ไม่ยอมกลับ แถมมาตื้อขอซื้อเหล้าเพิ่ม เพราะกำลังดื่มสนุกได้ที่ เด็กเสิร์ฟแจ้งว่า ขายไม่ได้และพากันเลี่ยงไม่ไปใกล้โต๊ะนั้น
ตำรวจเริ่มไม่พอใจ เดินมาหาเราที่เคาน์เตอร์ และขอซื้อเหล้าอีก เขาตื้อมาก บอกมากับนายโง้นงี้ ไม่ยอมไป เรากับน้องสาวพูดยังไงก็ไม่ฟัง เค้าบอกว่า พี่เป็นตำรวจ เคลียร์ได้ๆ ไม่ต้องกลัว ยื้อกันอยู่นาน ในที่สุดเขาก็ชนะ ได้เหล้าไปนั่งกินกัน เรากับน้องสาวได้โกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยงกันเงียบๆ อยู่ 2 คนในเคาน์เตอร์
....วันนี้อีกครั้ง ตำรวจและนักการเมืองท้องถิ่นกลุ่มหนึ่ง ขอเปิดห้องแอร์ส่วนตัว นั่งดื่มกันตั้งแต่บ่ายโมง เท่านั้นยังไม่พอ ตำรวจคนหนึ่งสูบบุหรี่ในห้องแอร์นั้นด้วย เด็กเสิร์ฟไปบอกสองรอบ พยายามอะลุ้มอล่วยว่า ถ้าต้องการสูบบุหรี่จะปิดแอร์และเปิดหน้าต่างให้ เขาไม่ยอม บอกเดี๋ยวก็เสร็จแล้ว (แต่ก็ไม่หยุด) จนในห้องเหม็นกลิ่นบุหรี่มาก
เวลาบ่าย 3 โมงครึ่ง ตำรวจนายหนึ่งออกมาขอเหล้าเพิ่ม เราแจ้งตามตรงว่า ขายไม่ได้ค่ะ หมดเวลาแล้ว ตำรวจบอก แอบเอาเข้าไปให้หน่อย เอาโซดาเข้าไปเยอะๆ นะ
เราย้อนถามไป (เผื่อจะสำนึก) ว่า พี่เป็นตำรวจไม่ใช่เหรอคะ เขาเงียบ ยิ้ม แต่ยังยืนกรานให้เอาเหล้าเข้าไปให้ เราจึงต่อรองว่า งั้นรบกวนงดสูบบุหรี่ในห้องนะคะ หนูเดือดร้อน เขาเลยบอกเออ ได้ๆ
เราเคยคุยกับแม่ว่า เรามีสิทธิ์เชิญเขาออกจากร้านได้นะ ทำไมเราต้องยอมด้วย ผู้รักษากฎหมายจะทำไงก็ได้งั้นหรือ แม่บอกให้อดทน เพราะเราทำอาชีพแบบนี้ เราก็เข้าใจแม่นะ เกิดเขาแกล้งให้เราหากินลำบาก เราก็เดือดร้อนกันทั้งครอบครัว แต่ก็โมโหและเจ็บใจตัวเองที่ทำอะไรมากไม่ได้ เพราะอีกฝ่ายเป็นผู้มีอำนาจในมือ
ที่จริงๆ ในแต่ละเดือน มีเหตุการณ์แบบนี้เกิดประจำ แขกทั่วไป..เวลาบอกไม่สามารถจำหน่ายสุราได้ บางคนก็เข้าใจ บางคนก็โกรธ
....เด็กเสิร์ฟเคยโดนลูกค้าด่า ข้อหาไม่ขายเบียร์ให้
....เคยมีลูกค้ากลุ่มนึงไม่พอใจ ลุกไปหยิบเบียร์ในตู้เย็นมาเปิดกินเองที่โต๊ะเลย (ทำหน้าประชดใส่อีก) ทั้งที่เราเอาผ้าคลุมปิดไว้และเอาป้ายห้ามจำหน่ายวางหราให้เห็น
....เคยมีพ่อท่านนึงพยายามจะขอเบียร์ทั้งที่ห้ามจำหน่าย เค้าว่าเราเสียงดัง ลูกสาวที่นั่งข้างๆ ถึงกับอาย รีบจับแขนพ่อเค้าไว้ บอก พอเหอะพ่อ เราสงสัยในใจ ทำไมเขาไม่อายลูกเขาบ้าง
เราคาดว่าคงมีคนจำนวนหนึ่ง ตำหนิเราว่า ก็ไม่เด็ดขาดเอง มาบ่นแล้วได้อะไร อย่าไปยอมมันสิ ...ไม่อยากยอมค่ะ ตอนนี้อยากหนีไปเปิดร้านขายอาหารชีวจิตแทนละ
เฮ้อ...เดาว่า ใครทำร้านอาหารคงประสบเหตุการณ์เหล่านี้บ้างแหละนะ ขอบคุณที่รับฟังเป็นเพื่อนค่ะ
กระทู้บ่น...ลูกค้าประเภทหนึ่ง
....ครั้งหนึ่งตำรวจนายหนึ่งมากับพรรคพวก ดื่มกันตั้งแต่ก่อนเที่ยง จวบจนเวลาบ่าย 3 โมงก็ไม่ยอมกลับ แถมมาตื้อขอซื้อเหล้าเพิ่ม เพราะกำลังดื่มสนุกได้ที่ เด็กเสิร์ฟแจ้งว่า ขายไม่ได้และพากันเลี่ยงไม่ไปใกล้โต๊ะนั้น
ตำรวจเริ่มไม่พอใจ เดินมาหาเราที่เคาน์เตอร์ และขอซื้อเหล้าอีก เขาตื้อมาก บอกมากับนายโง้นงี้ ไม่ยอมไป เรากับน้องสาวพูดยังไงก็ไม่ฟัง เค้าบอกว่า พี่เป็นตำรวจ เคลียร์ได้ๆ ไม่ต้องกลัว ยื้อกันอยู่นาน ในที่สุดเขาก็ชนะ ได้เหล้าไปนั่งกินกัน เรากับน้องสาวได้โกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยงกันเงียบๆ อยู่ 2 คนในเคาน์เตอร์
....วันนี้อีกครั้ง ตำรวจและนักการเมืองท้องถิ่นกลุ่มหนึ่ง ขอเปิดห้องแอร์ส่วนตัว นั่งดื่มกันตั้งแต่บ่ายโมง เท่านั้นยังไม่พอ ตำรวจคนหนึ่งสูบบุหรี่ในห้องแอร์นั้นด้วย เด็กเสิร์ฟไปบอกสองรอบ พยายามอะลุ้มอล่วยว่า ถ้าต้องการสูบบุหรี่จะปิดแอร์และเปิดหน้าต่างให้ เขาไม่ยอม บอกเดี๋ยวก็เสร็จแล้ว (แต่ก็ไม่หยุด) จนในห้องเหม็นกลิ่นบุหรี่มาก
เวลาบ่าย 3 โมงครึ่ง ตำรวจนายหนึ่งออกมาขอเหล้าเพิ่ม เราแจ้งตามตรงว่า ขายไม่ได้ค่ะ หมดเวลาแล้ว ตำรวจบอก แอบเอาเข้าไปให้หน่อย เอาโซดาเข้าไปเยอะๆ นะ
เราย้อนถามไป (เผื่อจะสำนึก) ว่า พี่เป็นตำรวจไม่ใช่เหรอคะ เขาเงียบ ยิ้ม แต่ยังยืนกรานให้เอาเหล้าเข้าไปให้ เราจึงต่อรองว่า งั้นรบกวนงดสูบบุหรี่ในห้องนะคะ หนูเดือดร้อน เขาเลยบอกเออ ได้ๆ
เราเคยคุยกับแม่ว่า เรามีสิทธิ์เชิญเขาออกจากร้านได้นะ ทำไมเราต้องยอมด้วย ผู้รักษากฎหมายจะทำไงก็ได้งั้นหรือ แม่บอกให้อดทน เพราะเราทำอาชีพแบบนี้ เราก็เข้าใจแม่นะ เกิดเขาแกล้งให้เราหากินลำบาก เราก็เดือดร้อนกันทั้งครอบครัว แต่ก็โมโหและเจ็บใจตัวเองที่ทำอะไรมากไม่ได้ เพราะอีกฝ่ายเป็นผู้มีอำนาจในมือ
ที่จริงๆ ในแต่ละเดือน มีเหตุการณ์แบบนี้เกิดประจำ แขกทั่วไป..เวลาบอกไม่สามารถจำหน่ายสุราได้ บางคนก็เข้าใจ บางคนก็โกรธ
....เด็กเสิร์ฟเคยโดนลูกค้าด่า ข้อหาไม่ขายเบียร์ให้
....เคยมีลูกค้ากลุ่มนึงไม่พอใจ ลุกไปหยิบเบียร์ในตู้เย็นมาเปิดกินเองที่โต๊ะเลย (ทำหน้าประชดใส่อีก) ทั้งที่เราเอาผ้าคลุมปิดไว้และเอาป้ายห้ามจำหน่ายวางหราให้เห็น
....เคยมีพ่อท่านนึงพยายามจะขอเบียร์ทั้งที่ห้ามจำหน่าย เค้าว่าเราเสียงดัง ลูกสาวที่นั่งข้างๆ ถึงกับอาย รีบจับแขนพ่อเค้าไว้ บอก พอเหอะพ่อ เราสงสัยในใจ ทำไมเขาไม่อายลูกเขาบ้าง
เราคาดว่าคงมีคนจำนวนหนึ่ง ตำหนิเราว่า ก็ไม่เด็ดขาดเอง มาบ่นแล้วได้อะไร อย่าไปยอมมันสิ ...ไม่อยากยอมค่ะ ตอนนี้อยากหนีไปเปิดร้านขายอาหารชีวจิตแทนละ