ได้ดูฉากหนึ่ง ในละครโดมทอง ฉากที่ แสงแข กับ วิรงรอง ปะทะ ตบกัน พลัดกัน ที่ละ 3 - 4 ที แหม! มีคำหนึ่ง ที่นางเอกบอก มันหมดยุค ที่จะต้องมานั่งพับเพียบเรียบร้อย นี่แหละ มันต้องอย่างนี้ นางเอกต้องสู้ สะ

มันต้องอย่างนี้สินางเอก ต้องแข็งแรง อย่ายอม บทของวิรงรอง นางเอก ที่น้องเปรี้ยวเล่น บทฉะ ประชันกันดี ไม่ยอมคนอย่างนี้สิ ถึงจะสนุก แข็ง แรงส์

เธอฮา เธอซ่าส์ เธอเเรง สู้คน ด่าเป็นด่า ตบเป็นตบ ไม่ยอมใคร ส่วนตัวเเล้ว เราชอบนางเอกสไตล์เเบบนี้มากกกกก สะใจดี ไม่ใช่นางเอกโง่ ๆ ให้พระเอกเเละนางร้ายมาโขกสับฝ่ายเดียว เมื่อกี้ฮาฉากที่นางหลอกด่า เเสง

อุตส่าห์ติดตามเรื่องนี้ตั้งแต่ต้น เพราะหวังว่าจะได้ดูผีแบบเยอะ ๆ หน่อย ขึ้นต้นเรื่องมาตอนแรก ดีมาก ฉากแสงเอฟเฟคอะไรก็ดีหมด ดูแล้วหลอนได้ใจ ฉากนางพลับพลึงลากโซ่มาหาคุณย่า หลอนสะใจมาก หลังจากนั้น ก็เริ

สมัยอาแปะเด็กๆเคยดู"บ้านทรายทอง"นะ ยุคนั้นทีวียังเป็นแค่ขาวดำไม่มีสีสลิ่ม.. สงสารน้องนางเอกพจมานมากๆ  สู้อุตสา่ห์ผลัดดันจนตัวเองเข้ามาอยู่ในบ้านทรายทอง (สัปปายะสภาสถาน).. แต่เหมือนทุกขล

ข้อมูลจากนิตยสาร "ทีวีรีวิว" ช่วงต้นปี'44  ค่ะ  หลังจากที่นางกลับจากเรียนภาษาที่ออสเตรเลีย  พร้อมกับถ่ายละครเรื่อง "สุดดวงใจ" ไปด้วย  เสียดายนะคะที่ละครกลับไม่

นางเอกทองดีถูกออกแบบบทบาทมาตั้งแต่แรกแล้วว่าเป็นคนทะเยอทะยาน ตลบแตลง ไม่ซื่อสัตย์ เลยไม่แปลกใจว่าทำไมนางจึงไม่เหมาะอยู่กับใครนาน ๆ ละครทำออกมาชัดเรื่อย ๆ ยิ่งดูยิ่งเข้าใจบริบทของละครที่ต้องการสื่อ