หัวข้อกระทู้นี้จริงๆเป็นแค่ตัวอย่างเฉยๆ ว่ากรณีที่เราโพสภาพในที่สาธารณะ แล้วไม่อยากรับคำวิจารณ์ อย่างน้อยควรจะแจ้งให้ทราบกันซักหน่อย
จริงๆแล้ว ผมอยากจะมาหาทางออกร่วม และจุดยืนที่ชัดเจนของสังคมห้องกล้องพันดริฟ กับกรณีกระทู้ที่กำลังฮอตอยู่ในขณะนี้ ว่าเราอยากที่จะอยู่แบบไหนในห้องหลัก กันมากกว่า ส่วนผู้ที่เห็นต่าง (กลุ่มที่น้อยกว่า) เราก็มีห้องย่อยให้ได้เข้าไปฟินกันแบบที่ตัวเองต้องการกันเฉพาะกลุ่ม
ผมออกตัวเลยว่า ผมไม่ได้เป็นกลาง ส่วนตัวเอง ผมชอบให้วิจารณ์แบบตรงๆ จัดมาเลย มีแต่ชมว่าสวยมาก งามจริง ฟังแล้วมันไม่ได้อะไร คงได้แค่ฟินช่วงสั้นๆ
ผมเองเคยเจอประสปการณ์โดยตรงคือ ไปวิจารณ์ ภาพของ อ. สอนถ่ายภาพท่านหนึ่ง ว่า ภาพเอียง คือ ผมก็วิจารณไปตามที่เห็น ไม่ได้สนใจด้วยว่าใครเป็นเจ้าของภาพ ภาพของ อ.คนนั้นสวยมากนะครับ แต่จะสวยกว่านี้ถ้าภาพมันตรง (ไร้ที่ติในความคิดผม) อ.แกก็ตอบรับอย่างขำๆว่า อ.แก่แล้ว สายตาไม่ค่อยดี แต่แก๊งลูกศิษย์แกก็มารุมกัดแขวะผมกันสนุกสนานเพลิดเพลิน บ้างก็ว่าต้องพกไม้บรรทัดบ้าง ที่วัดระดับบ้าง ถ่ายภาพกากแล้วยังมาวิจารณคนอื่นบ้าง ผมก็ไม่ได้ตอบโต้อะไร เพราะผมถือว่าเจตนาผมดี แต่ก็รู้สึกเฟลนิดๆ กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
เพราะผมต้องการความเห็น ผมจึงวิจาร์ณ
อันนั่นก็ว่ากันไป มาเข้าเรื่องกัน ผมอยากซาวเสียงส่วนใหญ่ว่า คุณมีความเห็นว่า อยากให้ห้องกล้องหลักของพันทิพ นี้เป็นอย่างไร ผมว่านี่เป็นโอกาสที่ดีมากๆ ถ้าไม่คุยกันตอนนี้ แล้วปล่อยให้มันอึมครึมเงียบหายไปแล้วกลับไปเป็นแบบเดิม ผมเสียดายโอกาส
โดยผมมีตัวเลือกหลักๆ ในเบื้องต้นดังนี้นะครับ
แบบแรก ยาขมโมเดล
1.วิจาร์ณได้เต็มเหนี่ยว แต่ต้องมีเหตุผล ที่มา ที่ไป จุดที่ควรแก้ ไม่ได้มาด่าๆๆๆ รุปน้ากาก จัง เลิกถ่ายกลับไปให้นมลูกเถอะ หรือ ผมใช้ไอโฟนถ่ายสวยกว่าน้าอีก แบบนี้ไม่เอาฮะ ด่าเอามันส์
2.คนวิจารณ์ ไม่จำเป็นต้องถ่าบรูปสวย หรืออาจจะถ่ายไม่เป็นเลย ก็สามารถวิจารณ์ได้ เพราะภาพที่คุณถ่ายมาโพส มันสื่อสารกับคนทั่วไป ดังนั้น คุณต้องยอมรับคำวิจารณ์จากคนทั่วไปเช่นกัน
หรือถ้าอดไม่ได้ก็ติด แฮ๊ชแท็กด้วยว่า #ขอคำวิจารณ์จากช่างภาพที่เก่งกว่าผมเท่านั้นและโปรโพสภาพให้ผมควอลิฟายก่อนว่าสวยกว่าผมแล้วจึงวิจารณ์
3.ต้องเข้าใจว่าช่างภาพไม่ใช่นักเขียน นักสังคมสงเคราะห์หรือเอกอคราชทูต ที่ เห็นจุดบอดของภาพแล้วต้องมานั่ง ปั้นแต่งคำพูดให้สวยเลิศ พิมพ์ไป ลบไป กลัวกระทบจิตใจ โอ้ย ช่าง แง่ง ไม่วิจารณละกัน เซฟตัวเอง ผมว่ามันมีเงื่อนไขเยอะไปฮะ คิดอย่างไร ก็วิจารณมา คำพูดเค้าอาจจะดูแรงแต่หน้าเค้าอาจจะยิ้ม เรากรองเอาแต่เนื้อหาได้ โตกันแล้ว ผมว่สดีกว่า (ส่วนตัวชอบโหดๆ เพราะซาดิสฮะ อิอิ)
โมเดลนี้คิดได้เท่านี้ก่อนฮะเดี๋ยวน้าๆคิดอะไรได้ก็บวกมาเลยนะฮะ
อีกอบบนึงคือ น้ำหวานโมเดล
1.ชม อวยได้อย่างเดียว ห้ามด่าฮะ คือ โพสนี้เพื่อความรื่นรม และความฟินส่วนตัวของ จขกท.
2.เปิดโอกาสให้คนที่เพิ่งหัดถ่ายภาพได้มีโอกาสโพสภาพโชวบ้าง + คำชม จะได้มีกำลังใจถ่ายภาพต่อโดนด่าเมื่อไหร่เลิกถ่ายฮ
3.อาจจะวิจารณได้ ในกรณีที่รู้จักกับ จขกท เป็นการส่วนตัว หรือ จขกท ส่งเทียบเชิญมาวิจาร์ณ แต่ก็ต้องตบท้ายให้ดูดีด้วยนะ ไม่เช่นนั่น จขกท มีสิทธิ์ ลบ คคห.นั้นได้เอง ทันที
เป็นอย่างไรบ้างฮะ กับแนวคิดแบบนี้ ช่วยกันแสดงความเห็นออกมานะฮะ อย่าปล่อยให้ผมเก้ออยู่คนเดียว 555+
โอกาสที่จะสร้างความเปลี่ยนแปลงมาถึงและฮะ
[ห้ามวิจารณ์ อวยได้อย่างเดียว] ไปถ่ายรุปน้องมาร์กี้มาฮะ ชิวๆ ขำๆ เพื่อการพักผ่อน
หัวข้อกระทู้นี้จริงๆเป็นแค่ตัวอย่างเฉยๆ ว่ากรณีที่เราโพสภาพในที่สาธารณะ แล้วไม่อยากรับคำวิจารณ์ อย่างน้อยควรจะแจ้งให้ทราบกันซักหน่อย
จริงๆแล้ว ผมอยากจะมาหาทางออกร่วม และจุดยืนที่ชัดเจนของสังคมห้องกล้องพันดริฟ กับกรณีกระทู้ที่กำลังฮอตอยู่ในขณะนี้ ว่าเราอยากที่จะอยู่แบบไหนในห้องหลัก กันมากกว่า ส่วนผู้ที่เห็นต่าง (กลุ่มที่น้อยกว่า) เราก็มีห้องย่อยให้ได้เข้าไปฟินกันแบบที่ตัวเองต้องการกันเฉพาะกลุ่ม
ผมออกตัวเลยว่า ผมไม่ได้เป็นกลาง ส่วนตัวเอง ผมชอบให้วิจารณ์แบบตรงๆ จัดมาเลย มีแต่ชมว่าสวยมาก งามจริง ฟังแล้วมันไม่ได้อะไร คงได้แค่ฟินช่วงสั้นๆ
ผมเองเคยเจอประสปการณ์โดยตรงคือ ไปวิจารณ์ ภาพของ อ. สอนถ่ายภาพท่านหนึ่ง ว่า ภาพเอียง คือ ผมก็วิจารณไปตามที่เห็น ไม่ได้สนใจด้วยว่าใครเป็นเจ้าของภาพ ภาพของ อ.คนนั้นสวยมากนะครับ แต่จะสวยกว่านี้ถ้าภาพมันตรง (ไร้ที่ติในความคิดผม) อ.แกก็ตอบรับอย่างขำๆว่า อ.แก่แล้ว สายตาไม่ค่อยดี แต่แก๊งลูกศิษย์แกก็มารุมกัดแขวะผมกันสนุกสนานเพลิดเพลิน บ้างก็ว่าต้องพกไม้บรรทัดบ้าง ที่วัดระดับบ้าง ถ่ายภาพกากแล้วยังมาวิจารณคนอื่นบ้าง ผมก็ไม่ได้ตอบโต้อะไร เพราะผมถือว่าเจตนาผมดี แต่ก็รู้สึกเฟลนิดๆ กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
เพราะผมต้องการความเห็น ผมจึงวิจาร์ณ
อันนั่นก็ว่ากันไป มาเข้าเรื่องกัน ผมอยากซาวเสียงส่วนใหญ่ว่า คุณมีความเห็นว่า อยากให้ห้องกล้องหลักของพันทิพ นี้เป็นอย่างไร ผมว่านี่เป็นโอกาสที่ดีมากๆ ถ้าไม่คุยกันตอนนี้ แล้วปล่อยให้มันอึมครึมเงียบหายไปแล้วกลับไปเป็นแบบเดิม ผมเสียดายโอกาส
โดยผมมีตัวเลือกหลักๆ ในเบื้องต้นดังนี้นะครับ
แบบแรก ยาขมโมเดล
1.วิจาร์ณได้เต็มเหนี่ยว แต่ต้องมีเหตุผล ที่มา ที่ไป จุดที่ควรแก้ ไม่ได้มาด่าๆๆๆ รุปน้ากาก จัง เลิกถ่ายกลับไปให้นมลูกเถอะ หรือ ผมใช้ไอโฟนถ่ายสวยกว่าน้าอีก แบบนี้ไม่เอาฮะ ด่าเอามันส์
2.คนวิจารณ์ ไม่จำเป็นต้องถ่าบรูปสวย หรืออาจจะถ่ายไม่เป็นเลย ก็สามารถวิจารณ์ได้ เพราะภาพที่คุณถ่ายมาโพส มันสื่อสารกับคนทั่วไป ดังนั้น คุณต้องยอมรับคำวิจารณ์จากคนทั่วไปเช่นกัน
หรือถ้าอดไม่ได้ก็ติด แฮ๊ชแท็กด้วยว่า #ขอคำวิจารณ์จากช่างภาพที่เก่งกว่าผมเท่านั้นและโปรโพสภาพให้ผมควอลิฟายก่อนว่าสวยกว่าผมแล้วจึงวิจารณ์
3.ต้องเข้าใจว่าช่างภาพไม่ใช่นักเขียน นักสังคมสงเคราะห์หรือเอกอคราชทูต ที่ เห็นจุดบอดของภาพแล้วต้องมานั่ง ปั้นแต่งคำพูดให้สวยเลิศ พิมพ์ไป ลบไป กลัวกระทบจิตใจ โอ้ย ช่าง แง่ง ไม่วิจารณละกัน เซฟตัวเอง ผมว่ามันมีเงื่อนไขเยอะไปฮะ คิดอย่างไร ก็วิจารณมา คำพูดเค้าอาจจะดูแรงแต่หน้าเค้าอาจจะยิ้ม เรากรองเอาแต่เนื้อหาได้ โตกันแล้ว ผมว่สดีกว่า (ส่วนตัวชอบโหดๆ เพราะซาดิสฮะ อิอิ)
โมเดลนี้คิดได้เท่านี้ก่อนฮะเดี๋ยวน้าๆคิดอะไรได้ก็บวกมาเลยนะฮะ
อีกอบบนึงคือ น้ำหวานโมเดล
1.ชม อวยได้อย่างเดียว ห้ามด่าฮะ คือ โพสนี้เพื่อความรื่นรม และความฟินส่วนตัวของ จขกท.
2.เปิดโอกาสให้คนที่เพิ่งหัดถ่ายภาพได้มีโอกาสโพสภาพโชวบ้าง + คำชม จะได้มีกำลังใจถ่ายภาพต่อโดนด่าเมื่อไหร่เลิกถ่ายฮ
3.อาจจะวิจารณได้ ในกรณีที่รู้จักกับ จขกท เป็นการส่วนตัว หรือ จขกท ส่งเทียบเชิญมาวิจาร์ณ แต่ก็ต้องตบท้ายให้ดูดีด้วยนะ ไม่เช่นนั่น จขกท มีสิทธิ์ ลบ คคห.นั้นได้เอง ทันที
เป็นอย่างไรบ้างฮะ กับแนวคิดแบบนี้ ช่วยกันแสดงความเห็นออกมานะฮะ อย่าปล่อยให้ผมเก้ออยู่คนเดียว 555+
โอกาสที่จะสร้างความเปลี่ยนแปลงมาถึงและฮะ