ขอคำปรึกษา พี่ชายป่วยอัมพฤษ ครึ่งซีก (เส้นเลือดตีบฝั่งซ้าย ครึ่ง ซม. ขยับซีกขวาไม่ได้มาก) นอน โรงพยาบาลมา 2 เดือนแล้ว แถมมีแผลกดทับที่ก้น(ใหญ่แต่ไม่ลึก) สิ้นเดือนนี้ ว่าจะพากลับมารักษาที่บ้าน ( ผมดูแลคนเดียว ทั้งพาไปล้างแผล และป้อนข้าวป้อนน้ำ และคอยทำความสะอาด บนเตียงที่เขานอน เขายังเดินไม่ได้ )
รบกวนขอคำแนะนำและคำปรึกษา จากเพื่อนๆำพี่ๆว่า ใครเคยมีประสบการณ์ตรงนี้บ้างคับ
ตอนนี้ผม ทุกข์ใจแสนสาหัส ไม่มีเวลาทำไรเลย นอกจากเฝ้าพี่ชายอยู่ โรงพยาบาลมา 2 เดือนแล้วคับ
อาการเริ่มแรก
อาการเริ่มแรก ภาพซ้อนตาขวา กินไรไม่ค่อยได้ 3-5 วัน มีอาการชาซีกขวา
- ไปนอน รพ.เอกชน 1 คืน( บัตรทอง)ไม่ดีขึ้นเลย ให้แต่น้ำเกลือกับฟอสเฟตมั้ง เลยขอ ส่งตัวไป รพ.รัฐ ประจำจังหวัดนครราชสีมา ผลสแกนสมอง พบเส้นเลือดตีบ ฝั่งซ้าย ขนาด ครึ่ง ซม.
- นอน พักฟื้น 3 คืน ตรวจพบ วัณโรคปอด ให้ทานยา แล้วเกิดอาการหายใจไม่ทัน เลยต้องใส่ ท่อช่วยหายใจไปอีก 16 วัน
- นอน รพ. ไม่มีใครบอกเลยว่าจะเกิดแผลกดทับ ตอน นอนก็โดนมัดมือ มัดแขน เพื่อกันไม่ให้ดึงท่อช่วยหายใจออก
- นอน 5-7 วัน มีอาการ แดงจ้ำๆ ทีก้นกก แผลกดทับเป็น ปานดำๆ ประมาณ 3 นิ้วมือ พอล้างแผลไปเรื่อยๆ หมอให้ไปขูดแผลดำๆ ออก คราวนี้แผลใหญ่เลย เท่าฝ่ามือ แต่พยาบาล ล้างแผลให้ทุกวันบอกแผลสวย เนื้อนูนงอกมาเรื่อยๆ
- นอนพักฟื้น ห้องรวม 1 เดือน ผมเฝ้าตลอดทั้งวันทั้งคืนนอน เสื่อนอนระเบียง เพราะห้องรวม พออาการดีขึ้น ไม่ต้องให้ยาฆ่าเชื้อแล้ว หมอบอกให้กลับไปรักษา ฟื้นฟูที่บ้านได้ แต่ผม ขอพักฟื้นห้องพิเศษ ต่อ 1 เดือน
- ตอนนี้ ครบ 2 เดือนแล้ว อาการดีขึ้น พูดมีแสียงแต่แหบๆไม่ค่อยชัดพูด ประโยคยาวๆไม่ได้ ความจำยังดี ฝั่งขวา พอขยับได้นิดน่อย แต่ยังไม่มีแีรง
- หมอกายภาพ ขึ้นมาสอนท่ากายบริหารกับหัดเดิน อาทิตย์ละ 2 วัน อังคารกับศุกร์ เพราะป่วยวัณโรคไม่สามารถนำผู้ป่วยลงไปฝึกที่ตึกได้ เลยมาสอนที่ห้อง 15 นาที ยังไม่ได้สอนการลุกนั่งเองเลย
- สอนเดินวอร์คเกอร์ ผมก็จับเดินวันละั 2 รอบ เช้า บ่าย แต่ขาขวายังไม่ค่อยมีแรงเดินเลย แขนขวาแบ กำได้ แต่ยกคอนโทรลสูงไม่ได้ พอขยับตัว พลิกตัวเองไปมาได้เอง แต่เขาเอาแต่นอน จับลุกมาป้อนข้าววันละ 3-4 รอบ เพื่อ ไม่อยากให้ เวียนหัวตอนนั่งนานๆ
- ทุกข์ใจแสนสาหัส วันนี้ผมได้เรียนรู้ สัจธรรมชีวิตแล้วว่า สุขภาพกับชีวิต นั้นสำคัญกว่าอื่นใด
- สิ้นเดือน อยากนำกลับมาดูแลเองที่บ้าน ( ห้องพิเศษ คืนละ 1800 แต่ไม่ได้มีไรพิเศษเลย แค่ใกล้หมอใกล้พยาบาล)ติืดตรง ต้องพาไปล้างแผล ที่ รพ. ตอนเช้าทุกวัน ผมต้องดแลคนเดียว เพราะ เตี่ยกับแม่ผมไปสวรรค์ หมดแล้ว พี่สาวอีกคนก็ทำงาน ต่าง อำเภอ หวั่นใจนิดกับการต้องสู้คนเดียว ยังคิดไรไม่ค่อยออก ได้แต่ทำทุกวันให้ดีที่สุด ป้อนข้าว น้ำ จับกายภาพ เช็ดตัว เช้่าเย็น
-ทุกข์แสนสาหัสนี้ ทำไมผมจะผ่านมันไปได้ด้วยดี ได้แต่ไหว้พระ ขอพรให้ผ่านไปได้ด้วยดี ผลบุญกุศลที่ผมได้ ก่อในชาตินี้ ขอดลบันดาลให้พี่ชายผม มีอาการดีขึ้น สามารถกลับมาเดินได้ และใช้ชีวิต ประจำวันได้ปกติดีด้วยเทอญ
- ตอนนี้ คิดไำร ไม่ออก เพราะ เครียดมาก ได้แต่คิดว่า เราคิดดี ทำดี ขอให้มีปาฎิหารย์สักครั้งในชีวิตด้วยเทอญ