เปล่าครับ
ไม่ใช่คุณชายแห่งวังจุฑาเทพครับ
แต่เป็นคุณชายอดัมผู้เป็นลูกชายของผมเอง
คุณชายอดัมแห่งวังห้องแถว(วังของผมเอง)
คุณชายที่ใส่เสื้อยืดกางเกงยีน รองเท้าแต่ะฟองน้ำ (จะไปโทษใครได้นอกจากโทาตัวเอง เพราะผมก็เป็นท่านชายที่ใส่เสื้อยืดกางเกงยีนและรองเท้าฟองน้ำเหมือนกัน)
ก็อย่างที่เขาว่ากันว่าลูกไม้ย่อมไม่ตกไกลต้น
แต่ก็ไม่น่าตกลงมาที่โคนต้น

คือผมทำหนัง
ลูกชายก็ทำหนัง

และหนังเรื่องแรกที่อดังเลือกทำก็คือสารวัตรหมาบ้า

ผมไม่ได้ยื่นมือเข้าไปช่วยอดัมเลย
นั่นเป็นความจริง
เพราะทุกคนบอกว่าปล่อยให้อดัมได้แสดงฝีมือเต็มที่

ดังนั้นไม่ต้องกลัวว่าสารวัครหมาบ้าจะมีกลิ่นอายของคนชราเช่นผม
เป็นหนังที่ทำโดยวัยรุ่น อายุเพียงแค่ 25

แต่มีความคิดดีกว่าพวกแก่กะลาอย่างผม

นายทุนโยนเงินมาให้ 20 ล้านแล้วบอกให้ทำตามใจตัวเอง

"แล้วอย่าไปฟังพ่อลื้อ ทำอย่างที่ลื้ออยากจะทำ"

อดัมก็ทำหนังตามความฝันของตัวเอง

หนังโอเว่อร์บัดเจตครับ

อาการหม้าบ้าเริ่มปรากฎให้เราเห็น

คือคุณชายหมาบ้าของเราควักกระเป๋าจากรายได้ที่มาจาก Fukduk ทีวีไปลงในหนังอีกสองล้านกว่าบาท

พอหนังเข้าโรงปรากฎว่าขายไม่ออก

อาการหมาบ้าก็ปรากฏอีกครั้ง

ไม่มีใครซื้อก็ให้ดูกันฟรีๆ

หมาบ้าชัดๆ

ผมไปดูมาแล้วเหมือนกัน

ในฐานะคนดูครับ

และชอบครับ

ไม่มีกลิ่นอายของคนแก่อย่างผมเลย

เป็นหนังของคุณชายหมาบ้าแท้ๆ

เป็นคุณชายที่ไม่ได้ใส่เสื้อกั๊ก

แต่ก็เป็นนักทำหนังที่ร้ายเอาเรื่องเลยล่ะครับ