ก่อนอื่นต้องขอขอบคุณ คุณชายอดัมที่แจกตั๋วหนังฟรีให้ไปดู
จริงๆ แล้วถึงแม้ไม่ได้ตั๋วฟรี หนังเรื่องนี้ผมก็ต้องใจจะไปดูอยู่แล้ว
เพราะได้อ่านรีวิว และคำวิจารณ์มาพอสมควร ต่างบอกกันเหมือนๆ กันว่า
คุณชายอดัม เป็นผู้กำกับที่น่าจับตามองอีกคน...
ขอยอมรับว่าความน่าสนใจของหนังเรื่องนี้อยู่ที่ผู้กำกับด้วย
เพราะได้ติดตามผลงานของคุณชายอดัมมานาน
นานพอเห็นพัฒนาการของคุณชายตลอดระยะหลายปีที่ผ่านมา...
ความน่าสนใจอีกเรื่องหนึ่งของเรื่องนี้คือ ในตลาดภาพยนตร์ไทยจะหาหนังที่ออกโทนหม่นๆ ดาร์คๆ ยาก
อีกทั้งความเข้าใจของผมในตอนแรกที่ได้ดูเทรลเลอร์ ผมคิดว่าเรื่องนี้เป็นหนังแนวดราม่าและจะนำเสนอ
ด้านมืดของวงการตำรวจ (ประมาณ the place beyond the pines) ซึ่งเป็นอีกแนวหนึ่งที่ผมชอบ...
เอาเป็นว่าความคาดหวังกับหนังเรื่องนี้ของผมค่อนข้างสูง...
ความเห็นของผมหลังจากได้ดูหนังเรื่องนี้นะครับ
การเล่าเรื่อง...ความรู้สึกที่ได้ "เฮ้ยยย...แม-ร่ง หนักว่ะ"
คือเปิดเรื่องมาก็หนักเลย แล้วมันก็หนัก หนัก หนัก...ในระนาบเดียวกันจนจบเรื่อง
ให้นึกถึงเวลาเรายกของหนักแช่ไว้ เป็นเวลานานๆ จะมีบางช่วงที่เราต้องผ่อนแขนบ้าง
แต่ความรู้สึกหนักก็ยังคงอยู่...ประมาณนั้นครับ
เริ่มจากฉากเปิดตัวก็หนักแล้ว...
แล้วเปิดตัวไปได้ประมาณ ๑๕ นาที ความรู้สึกที่จำได้คือ อะไรวะ???
เปิดตัวด้วยซ้อมผู้ต้องหาและเข้ามาการฆาตรกรรมลูกนักการเมือง
แล้วแรงกดดันในที่ทำงานของสารวัตรวสันต์ แล้วก็กลับไปทะเลาะกับเมียที่บ้าน...
โอยย...หนักๆ ครับ ฮ่าๆๆๆ
แล้วหนังก็เล่าเรื่องราวของมันไปตามรมณ์นี้ไปทั้งเรื่องจนจบ
สำหรับตัวผมเองผมดูจนจบแล้ว ก็ยังไม่อินกับการสารวัตรวสันต์...
แต่จะมาเริ่มรู้สึกตัวว่าจะต้องอินกับคดีฆาตกรรมลูกส.ส.ก็กลางเรื่องแล้ว
เพราะดูแล้วมันจะเกิดคำถามว่า อะไรวะ? อะไรวะ? แล้วมันก็ทำให้หนังเรื่องนี้น่าติดตามต้องดูให้จบ...
(ถึงแม้พอจะเดาทางได้ว่าเนื้อเรื่องจำดำเนินยังไงต่อตั้งแต่เหตุการณ์โจรเข้าบ้านสารวัตรวสันต์ก็เถอะ)
ในส่วนของการแสดงของนักแสดง..."เฮ้ยยย ....เอ่อ..."
คนที่ผมประทับใจที่สุดและสามารถส่งอารมณ์ให้คนดูได้มากที่สุดในเรื่องนี้คือ พี่ป็อก ปิยธิดา
เป็นนักแสดงที่แย่งซีนนักแสดงท่านอื่นทั้งหมด
(ทำให้นึกถึงเรื่อง Together วันที่รัก ที่พี่ป็อก ก็มาแย่งซีนคนอื่นหมด)
เป็นตัวละครตัวเดียว ที่ออกมาทำให้ผมมีความรู้สึกร่วมด้วยได้...
สำหรับนักแสดงท่านอื่น อย่างเต๋า สมชาย อาโน้ต เชิญยิ้ม หรือชลัฏ ณ สงขลา
ผมว่าแอคติ้งแต่ละคนดีนะครับ บุคลิกให้กับตัวละครแต่ผมยังไม่อินกับพวกเขาอ่ะ...
ส่วนแม่นลิน คลิสตัล วี นางเอกใหม่...ผมว่าถ้าได้ลองมีประสบการณ์มากกว่านี้
ผมว่าเธอก็คงจะทำได้ดีกว่านี้
(ฉากที่เดินตามสารวัตรวสันต์เข้าออฟฟิศ แล้วเจอนักข่าว ฉากนี้แม่นลินเดินเป็นนางแบบมาก
ลบภาพตำรวจหญิงที่ต้องเดินทะมัดทะแมงและเข้มแข็งไปเลยครับ...)
เรื่องดนตรีประกอบความรู้สึกของผมคือ "เฮ้ยย...เจ๋งว่ะ"
ต้องบอกก่อนว่าหนังเรื่องนี้มีเสียงดนตรีประกอบน้อยมากกกกกก...
แต่แต่ละฉากที่มีเสียงดนตรีประกอบนั้น มันโดนผมนะ มันเท่ห์และดูดีมีสตัลล์
(ข้อแนะนำ คำว่า style ถ้าออกเสียงอย่างในรายการเดอะโพลช่อง ๓ จะได้อารมณ์มาก)
ภาพ ความรู้สึกคือ "....."
โทนสีของหนังเรื่องนี้มันดูหม่นๆ ไม่ค่อยคม ผมว่าเป็นความตั้งใจของผู้กำกับนะ
ซึ่งก็เข้ากับเนื้อเรื่องในวงการตำรวจได้ดี ที่ดูอึมครึมๆ หม่นๆ จะโปร่งใสก็ไม่ จะกระจ่างไปเสียหมดตามวิถีก็เปล่า
ก็ประมาณนี้แหละครับ...
สรุปแล้ว ความรู้สึกที่มีต่อ สารวัตรหมาบ้านี้ สำหรับผมก็ไม่ถึงกับแย่นะ
เป็นหนังที่ดูได้เรื่อยๆ เป็นการเล่าเรื่องธรรมดาๆ อาจจะหนักหน่อยสำหรับคนที่ไม่ชอบดูหนังดราม่า
แต่สำหรับผมมันก็โอเคในระดับหนึ่ง
ดูจนจบแล้ว ผมก็รู้สึกว่ามาดูคุณชายอดัม
ออ...หนังเรื่องนี้สะท้อนตัวตนคุณชายได้นะ (เท่าที่ผมรู้จักผ่านสื่อนะครับ)
สะท้อนผ่านคำพูดของตัวละคร บางช่วงบางตอนที่ตัวละครพูดเปรียบเปรยเหตุการณ์กับอะไรบางอย่าง
ผมฟังแล้วนึกถึงคุณชายทันที...
ซึ่งผมเองก็ไม่รู้ว่าคุณชายต้องการจะบอกอะไรผ่านหนังเรื่องนี้นะครับ
แต่ผมก็เห็น "ความบ้า" และได้รู้จักตัวคุณชายอดัมกับหนังเรื่องแรก "สารวัตรหมาบ้า" ได้พอสมควรครับ
ขอบคุณ สวัสดีครับ [ฮ่าๆๆๆ...]
สารวัตรหมาบ้า มุมมองคนบ้าๆ บอๆ...
จริงๆ แล้วถึงแม้ไม่ได้ตั๋วฟรี หนังเรื่องนี้ผมก็ต้องใจจะไปดูอยู่แล้ว
เพราะได้อ่านรีวิว และคำวิจารณ์มาพอสมควร ต่างบอกกันเหมือนๆ กันว่า
คุณชายอดัม เป็นผู้กำกับที่น่าจับตามองอีกคน...
ขอยอมรับว่าความน่าสนใจของหนังเรื่องนี้อยู่ที่ผู้กำกับด้วย
เพราะได้ติดตามผลงานของคุณชายอดัมมานาน
นานพอเห็นพัฒนาการของคุณชายตลอดระยะหลายปีที่ผ่านมา...
ความน่าสนใจอีกเรื่องหนึ่งของเรื่องนี้คือ ในตลาดภาพยนตร์ไทยจะหาหนังที่ออกโทนหม่นๆ ดาร์คๆ ยาก
อีกทั้งความเข้าใจของผมในตอนแรกที่ได้ดูเทรลเลอร์ ผมคิดว่าเรื่องนี้เป็นหนังแนวดราม่าและจะนำเสนอ
ด้านมืดของวงการตำรวจ (ประมาณ the place beyond the pines) ซึ่งเป็นอีกแนวหนึ่งที่ผมชอบ...
เอาเป็นว่าความคาดหวังกับหนังเรื่องนี้ของผมค่อนข้างสูง...
ความเห็นของผมหลังจากได้ดูหนังเรื่องนี้นะครับ
การเล่าเรื่อง...ความรู้สึกที่ได้ "เฮ้ยยย...แม-ร่ง หนักว่ะ"
คือเปิดเรื่องมาก็หนักเลย แล้วมันก็หนัก หนัก หนัก...ในระนาบเดียวกันจนจบเรื่อง
ให้นึกถึงเวลาเรายกของหนักแช่ไว้ เป็นเวลานานๆ จะมีบางช่วงที่เราต้องผ่อนแขนบ้าง
แต่ความรู้สึกหนักก็ยังคงอยู่...ประมาณนั้นครับ
เริ่มจากฉากเปิดตัวก็หนักแล้ว...
แล้วเปิดตัวไปได้ประมาณ ๑๕ นาที ความรู้สึกที่จำได้คือ อะไรวะ???
เปิดตัวด้วยซ้อมผู้ต้องหาและเข้ามาการฆาตรกรรมลูกนักการเมือง
แล้วแรงกดดันในที่ทำงานของสารวัตรวสันต์ แล้วก็กลับไปทะเลาะกับเมียที่บ้าน...
โอยย...หนักๆ ครับ ฮ่าๆๆๆ
แล้วหนังก็เล่าเรื่องราวของมันไปตามรมณ์นี้ไปทั้งเรื่องจนจบ
สำหรับตัวผมเองผมดูจนจบแล้ว ก็ยังไม่อินกับการสารวัตรวสันต์...
แต่จะมาเริ่มรู้สึกตัวว่าจะต้องอินกับคดีฆาตกรรมลูกส.ส.ก็กลางเรื่องแล้ว
เพราะดูแล้วมันจะเกิดคำถามว่า อะไรวะ? อะไรวะ? แล้วมันก็ทำให้หนังเรื่องนี้น่าติดตามต้องดูให้จบ...
(ถึงแม้พอจะเดาทางได้ว่าเนื้อเรื่องจำดำเนินยังไงต่อตั้งแต่เหตุการณ์โจรเข้าบ้านสารวัตรวสันต์ก็เถอะ)
ในส่วนของการแสดงของนักแสดง..."เฮ้ยยย ....เอ่อ..."
คนที่ผมประทับใจที่สุดและสามารถส่งอารมณ์ให้คนดูได้มากที่สุดในเรื่องนี้คือ พี่ป็อก ปิยธิดา
เป็นนักแสดงที่แย่งซีนนักแสดงท่านอื่นทั้งหมด
(ทำให้นึกถึงเรื่อง Together วันที่รัก ที่พี่ป็อก ก็มาแย่งซีนคนอื่นหมด)
เป็นตัวละครตัวเดียว ที่ออกมาทำให้ผมมีความรู้สึกร่วมด้วยได้...
สำหรับนักแสดงท่านอื่น อย่างเต๋า สมชาย อาโน้ต เชิญยิ้ม หรือชลัฏ ณ สงขลา
ผมว่าแอคติ้งแต่ละคนดีนะครับ บุคลิกให้กับตัวละครแต่ผมยังไม่อินกับพวกเขาอ่ะ...
ส่วนแม่นลิน คลิสตัล วี นางเอกใหม่...ผมว่าถ้าได้ลองมีประสบการณ์มากกว่านี้
ผมว่าเธอก็คงจะทำได้ดีกว่านี้
(ฉากที่เดินตามสารวัตรวสันต์เข้าออฟฟิศ แล้วเจอนักข่าว ฉากนี้แม่นลินเดินเป็นนางแบบมาก
ลบภาพตำรวจหญิงที่ต้องเดินทะมัดทะแมงและเข้มแข็งไปเลยครับ...)
เรื่องดนตรีประกอบความรู้สึกของผมคือ "เฮ้ยย...เจ๋งว่ะ"
ต้องบอกก่อนว่าหนังเรื่องนี้มีเสียงดนตรีประกอบน้อยมากกกกกก...
แต่แต่ละฉากที่มีเสียงดนตรีประกอบนั้น มันโดนผมนะ มันเท่ห์และดูดีมีสตัลล์
(ข้อแนะนำ คำว่า style ถ้าออกเสียงอย่างในรายการเดอะโพลช่อง ๓ จะได้อารมณ์มาก)
ภาพ ความรู้สึกคือ "....."
โทนสีของหนังเรื่องนี้มันดูหม่นๆ ไม่ค่อยคม ผมว่าเป็นความตั้งใจของผู้กำกับนะ
ซึ่งก็เข้ากับเนื้อเรื่องในวงการตำรวจได้ดี ที่ดูอึมครึมๆ หม่นๆ จะโปร่งใสก็ไม่ จะกระจ่างไปเสียหมดตามวิถีก็เปล่า
ก็ประมาณนี้แหละครับ...
สรุปแล้ว ความรู้สึกที่มีต่อ สารวัตรหมาบ้านี้ สำหรับผมก็ไม่ถึงกับแย่นะ
เป็นหนังที่ดูได้เรื่อยๆ เป็นการเล่าเรื่องธรรมดาๆ อาจจะหนักหน่อยสำหรับคนที่ไม่ชอบดูหนังดราม่า
แต่สำหรับผมมันก็โอเคในระดับหนึ่ง
ดูจนจบแล้ว ผมก็รู้สึกว่ามาดูคุณชายอดัม
ออ...หนังเรื่องนี้สะท้อนตัวตนคุณชายได้นะ (เท่าที่ผมรู้จักผ่านสื่อนะครับ)
สะท้อนผ่านคำพูดของตัวละคร บางช่วงบางตอนที่ตัวละครพูดเปรียบเปรยเหตุการณ์กับอะไรบางอย่าง
ผมฟังแล้วนึกถึงคุณชายทันที...
ซึ่งผมเองก็ไม่รู้ว่าคุณชายต้องการจะบอกอะไรผ่านหนังเรื่องนี้นะครับ
แต่ผมก็เห็น "ความบ้า" และได้รู้จักตัวคุณชายอดัมกับหนังเรื่องแรก "สารวัตรหมาบ้า" ได้พอสมควรครับ
ขอบคุณ สวัสดีครับ [ฮ่าๆๆๆ...]